Met de camper door British Columbia: het echte outdoorleven

(REISVERHAAL) Canada is een echte outdoorbestemming. Fietsen, wandelen, raften, bergbeklimmen, kanoën en natuurlijk “wildlife viewing”. Daar is het ons om te doen: beren die zalmen vangen! Mensen lopen in afritsbroeken en softshell jassen. Voor een actieve vakantie ben je hier absoluut op de goede plek. Voor een familievakantie ook. En wat is er mooier dan met je eigen camper door de enorme bergpassen te rijden, langs witte sneeuwtoppen, dekens van groene naaldbomen en snelstromende gletsjerrivieren? Picknicken aan een kraakhelder meer. Wandelen tussen hoop en angst om een beer tegen te komen. Bosbranden en campertoiletten schoonmaken staan waarschijnlijk niet op je verlanglijstje, maar ook dat hoort erbij! Met de camper door British Columbia in Canada brengt ons om te beginnen in Banff en Jasper. Twee iconische nationale parken.

Wil je weten waar je beren kunt spotten?: dit zijn de 10 beste plaatsen.

Het camperleven

Het verschil met de vorige bestemmingen tijdens deze negenweekse reis, is behoorlijk groot. Hawaï en Frans-Polynesië waren van geheel andere orde. De zwemkleding, maskers en vinnen gaan onder in de tas. Die hebben we niet meer nodig. De wandelschoenen, lange broek en fleece komen tevoorschijn.

In Vancouver doen we nog wat inkopen. We hebben nieuwe slippers nodig. Onze Teva’s zijn in Kauai omgekomen. Vanaf nu dragen we Ecco’s. Bijna dezelfde :). Eric vindt eindelijk een zonnebril die ik goed kan keuren en hij gaat nog een keer naar de kapper. We zijn helemaal klaar voor het camperleven. Morgen halen we hem op.

Hij is leuk! We hebben het kleinste exemplaar gekozen, maar die is nog steeds enorm. Alles zit er in: een tweepersoonsbed, een keuken met koelkast en magnetron, douche en een tafel met banken. Ook hebben we de komende drie weken een hond! Gezellig! We beginnen met inkopen doen. De voorraadkasten stoppen we lekker vol. Als we in Hope aankomen, draaien we ook maar even een was. We hebben het druk vandaag. Maar, wat een luxe op de camping. Canada is een stuk geschikter voor een kampeervakantie dan Hawaï. Er is zelfs muziek in de doucheruimte!

Hou je van camperreizen? Een rondreis door Nieuw-Zeeland is ook een bucketlistbestemming!

Drukte op de wegen

Gisteren moesten we wassen en boodschappen doen, vandaag moeten we een flink stuk rijden. Om bij de Nationale Parken te komen vreten we eerst wat kilometers, 560 om precies te zijn. Ons doel is het stadje Golden. Hopelijk heeft de Eco Adventure Ranch vanavond nog een plek voor ons. Ik vind het toch weer een beetje spannend. Gaat het lukken om op de bonnefooi campings te vinden? Het is hoogseizoen en enorm druk in Canada. En het is weekend. Het lijkt wel of iedereen zijn camper van stal heeft gehaald.

Onderweg zien we helemaal niks van de, waarschijnlijk prachtige, omgeving. In de ochtend hangen overal “witte wieven” tussen de bergen. Maar als de mist een beetje optrekt, blijft de lucht grijs. Getver! We rijden door de Rogers Pass in het Glacier National Park, maar zien niets van de gletsjers en de rivieren.

De tijd begint te dringen. Het is tegen vijven en de files hadden we niet ingecalculeerd. Als we om 18:50 uur bij de camping aankomen, blijkt het ook nog een uur later. Over 10 minuten gaat de receptie dicht, maar er is nog plaats voor ons! Morgen gaan we toch maar iets vroeger naar een camping. Dit soort bonnefooistress is niet goed voor mij.

De nacht dringt zich al weer op. We zitten midden in “bearcountry“. Dat betekent dat ik in het donker liever niet meer naar het toiletgebouw loop. Hoor ik iets? Ik zou zweren dat ik een beest hoor. Maar ik denk er niet aan om buiten te gaan kijken!

Banff National Park

Ook de Kicking Horse Pass in Yoho National Park gaat ongezien aan ons voorbij. De lucht is nog steeds lelijk grijs. Het komt door de bosbranden. Momenteel zijn er maar liefst 560 brandhaarden in British Columbia. Canada staat in brand. Vreselijk toch? We rijden langs de (gruwelijke) Kicking Horse River. Mijn collega heeft daar een paar weken geleden geraft. Respect, Frank! Dat ziet er niet misselijk uit!

Het is nog vroeg als we Banff National Park inrijden. We zijn op tijd om bij Lake Louise te kunnen parkeren. We staan zelfs helemaal vooraan. Na half 9 hoef je dat niet meer te proberen. Druk! Het verkeer krijgt instructies van enigszins agressieve verkeersregelaars. Ze staan wild te gebaren op de kruispunten. Misschien wel begrijpelijk, want niet iedere camperbestuurder is een natuurtalent.

Lake Louise

Lake Louise is…grijs en mistig. Nou ja! We zien helemaal niks! Alleen wat muggen en heeeel veel Homo Sapiens…. We gaan terug naar de camper en maken een ontbijtje. He! De crackers zijn aangevreten! Het lijkt er op dat we nog een huisdier in de camper hebben. Dat hoorde ik gisteren dus. Een muis! Dat is ook wat. In de camper. Onze huisdieren worden steeds groter. Op Kauai zat er een vette kakkerlak in de camper. Die heb ik gillend, met bakje en al over de camping gesmeten. Een muis laat zich wat lastiger vangen.

Bij de camping van Protection Mountain reserveren we een plek voor vannacht. Vandaag zijn we ruim op tijd. We doen geld in een envelop en hangen een kaartje op plaats 28. Zo, die is van ons.

Banff

Het stadje Banff is het toeristenmekka van Canada. Alle afritsbroeken, fleecetruien en shoftshelljassen komen hier samen. Toeristeninformatie, benzine, boodschappen, koffie, eten, tours; het outdoorleven begint in Banff.

De lucht is opgeklaard en de zon schijnt! We gaan koffiedrinken bij het beroemde, luxueuze Fairmont Banff Springs hotel en rijden naar Lake Minnewanka en de Vermilion Lakes. Veel uitzichtpunten en Homo Sapiens, weinig beren op de weg. Ik geloof eigenlijk ook niet dat er nog beren zo gek zijn om naar Banff National Park te gaan. Veel te veel toeristen.

We maken een mooie wandeling naar de “upper falls” bij Johnston Canyon. Daarna gaan we toch nog maar een keer naar Lake Louise. De zon begint onder te gaan, de hordes mensen zijn weer weg en de mist ook. We doen nog een poging om het beroemde meer te zien. Geen felblauw water, maar wel een stuk meer zicht dan vanmorgen. Lake Louise ligt tussen de bergen en een gletsjer. Dat was vanmorgen nog niet!

Jasper National Park

Eerst nog een keer tanken met onze dorstige camper en dan naar Bow Lake en Peyto Lake. Zo moeten de foto’s er dus uitzien! Blauwe lucht, witte sneeuw en een turquoise meer. Het is prachtig! We hebben mazzel deze ochtend.

Tegen de tijd dat we via de Icefields Parkway Jasper National Park inrijden, is de grijze lucht helaas weer terug. Bij Wilcox Creek vinden we een mooie kampeerplek tussen de dennenbomen. We staan toevalligerwijs weer op nr. 28. Gezellig met woefie en minimuis! Onze badkamer ruikt naar… hamsterkooi. En ik ruik het ook als ik de lades opentrek. ’s Avonds horen we minimuis in het dak lopen en ’s nachts eet ze crackers. We bespreken de strategieën: lade open zetten, gif, muizenval, of accepteren?

Gletsjers en watervallen

Om half 9 zijn we bij Athabasca gletsjer, voordat de grote bussen er zijn. We lopen naar de voet voor de nodige foto’s en selfies. Je kunt een wandeling over de gletsjer maken, maar dat hebben we ooit al eens gedaan. We bewaren onze dollars voor andere bezienswaardigheden. Het is overigens wel erg leuk om met krammen onder je schoenen over het gletsjerijs te lopen.

Waar gletsjers zijn, zijn ook watervallen. De Sunwapta Falls en Athabasca Falls vereren we met een bezoek. Tegen de middag vinden we nog een plek op de Wapiti Campground. Niet zo pittoresk, wel met douches!! Dat is na drie dagen wel weer eens fijn.

Etterbak

In Jasper gaan we naar een huisarts. Eric’s been blijft maar etteren. Het begon met twee muggenbulten in Frans-Polynesië. In Hawaï gingen ze zweren en nu etteren ze ook. Inmiddels heeft hij vier ontstekingen op zijn onderbeen, dus voordat we zijn been moeten amputeren gaan we toch maar even hulp inschakelen. Het ziet er niet best uit. Ranzig, eerlijk gezegd. Nog even en hij mag nergens meer naar binnen.

De Zuid-Afrikaanse huisarts vindt het een goed idee als Eric de antibiotica gaat slikken die we bij ons hebben. En het zalfje dat we al hadden gekocht, moet hij ook blijven smeren. We waren dus op de goede weg. De amputatie stellen we nog even uit.

Wildlife

Als we rond zeven uur in de ochtend Jasper National Park weer uitrijden, zien we ons eerste wildlife! Eindelijk. Het zijn behoorlijk grote herten (elks) met flinke geweien. Twee mannetjes proberen elkaar af te troeven en duwen hun geweien in elkaar. Het lijkt er nog redelijk vriendschappelijk aan toe te gaan.

Verderop zien we een roodbruine coyote staan. Tof! Maar wij willen natuurlijk beren zien!! Dat is het grote doel van onze vakantie in Canada. Wandelen is leuk, maar beren zijn leuker. Tot nu toe zien we vooral veel naaldbomen. Overal. En grijze luchten. Weinig uitzichten en weinig beren. Veel bomen. En er staan ook veel bomen in brand. Heel treurig. Door de bosbranden laten de beren zich niet veel zien. Hun gedrag is onvoorspelbaar geworden, laten we ons vertellen. Brand = gevaar. Daar anticiperen ze op.

Maar in Wells Gray Provincial Park zien we ons eerste beertje! Het is een klein, donzig, zwart beertje. Ze loopt langs de weg, door het gras en de bosjes. Nou ja, ze strompelt. Waar is mama beer? Ik kijk om me heen. Waar een baby is, is normaal gesproken ook een moeder. Maar die vlieger gaat vandaag niet op. Het beertje is gewond aan haar achterpoot en waarschijnlijk door haar hardvochtige moeder verlaten. Of zou haar familie zijn omgekomen in de bosbranden en is dit donsje ternauwernood ontsnapt? Ik kan allerlei scenario’s verzinnen, maar met die achterpoot moet ze echt even naar een dierenarts. Straks moet hij geamputeerd worden.

Wells Gray Provincial Park

We bezoeken de drie watervallen en eten een frietje bij de Spahats Falls. Er staat een echte Belgische frietkot! De Belg doet dit sinds een jaar. Hij heeft het frietkot overgenomen van zijn ouders. In de winter verkoopt hij Belgische chocolade aan hotels en winkels. In de zomer bakt hij frietjes bij de waterval. Hij woont wat verderop in het park en vertelt dat er regelmatig beren en herten in de tuin zitten. Gaaf toch? En zijn friet is heeerlijk!

De mooie camping aan het meer is helaas vol. De andere camping in het park bevalt ons niet. We hebben geen zin om weer in het dennenbos te staan. Bovendien moet ik mijn haren wassen. Dat ben ik gisteren vergeten en het begint te jeuken. Ieuww!

De planning gaat weer op de schop

We beginnen wat ongeduldig te worden. We willen dieren zien. Dus Eric oppert het nog maar een keer: zullen we toch naar Bella Coola gaan? Bella Coola ligt aan de kust en is alleen via de Hwy 20 te bereiken, of via het water. Het is afgelegen en voor ons betekent het een omweg van 900 km. Maar er schijnen veel beren te leven en je kunt er de zeldzame witte ‘Kermode bear’ zien. Ik pak de planning en de wegenkaart erbij. Reken. Reken. Het is haalbaar. Veel kilometers, maar dat boeit ons niet. Daar gaan we!

Dumpen

Aan het “pittoreske” Lac la Hache stranden we bij een troosteloze camping aan het meer. Het is maar een tussenstop. “Hebben jullie ook een dump voor ons afvalwater?” “Jazeker, je ziet het vanzelf.” Nou, die plek zal ik me nog lang heugen! Ik heb er vannacht van gedroomd. Als ik mijn ogen dichtdoe, zie ik de geelbruine stroom weer naar buiten klotsen. Wat een ellende!

Het is vanaf het begin duidelijk geweest: het schoonmaken van de wc is mijn taak. “Jij maakt er gebruik van, dus jij moet het opruimen.” Eric krijgt daar wel wat van. Ik vind hem een zeikerd, maar inmiddels denk ik daar anders over!

Eric gaat nooit in de camper naar de wc, maar ik moet er ’s nachts altijd uit. Denk maar niet dat ik in het donker tussen de beren ga huppelen. Ik ben een schijtbak, zullen we maar zeggen. Kortom, ik maak gebruik van de camper-wc. En toevallig was vandaag de nood zo hoog dat ik ook een grote boodschap moest doen. Dan weet je ongeveer wat er in de afvaltank zit, na een week.

Natte slippers

Eric parkeert de camper bij de dumplocatie, ik trek schoonmaakhandschoenen aan. Hij geeft op veilige afstand instructies. Ik trek de slang uit de camper en draai de zwarte dop van de afvoer open. En daar komt het, alles gutst uit de afvoer, zo de straat op. F***k!!! Ik probeer de dop er weer op te draaien, terwijl Eric roept dat ik dat juist niet moet doen. Maar ik doe het toch. Het spettert!!! Getver, getver! In mijn gezicht. De dop zit er weer op. Maar hoe kan dit nou? Zo zou het toch moeten? Ik vloek en kook van binnen.

Met de slang spuit ik de straat af. Eric zet de camper nog wat dichter bij de afvoerput, want we zijn nog niet klaar. Ik draai de dop weer los en daar klettert de rest naar buiten. Een open riool. Wat een bende, wat een stank en wat een natte Ecco-slippers…. Voor de vorm sluit ik de slang nog aan, maar dat slaat eigenlijk nergens op. Zo goed en zo kwaad als het gaat spoel ik alles schoon met de groene waterslang. De drollen moeten in ieder geval in het putje. Mijn kop ontploft zowat. Ik kook en stoom. Dit is pas camperstress!! Eric krijgt de volle laag. Hij zegt dat hij er ook niks aan kan doen dat alles eruit liep. En even later, als rust weer een beetje is teruggekeerd, zegt hij voorzichtig: “Het is wel leuk voor je verhaal….”

Wassen!

Ik ga meteen in de douche en draai een wasmachine. Schoon, schoon, schoon. Aarch, wat voel ik me smerig! Intussen heeft Eric gelezen dat de kleppen van de tanks dicht moeten staan. Wij hebben de camper meegekregen, terwijl de kleppen nog openstonden. En bedankt Cruise Canada!

Onze reis gaat verder naar Bella Coola en Hyder. Denk je dat we nog beren gaan zien?

Ps. Mijn mijn nieuwe Ecco-slippers staan op Marktplaats. Zo goed als nieuw, maar een week gebruikt. Maat 39. Zwart. Iemand interesse?

Overnachtingen:

Vancouver: Quality Hotel Airport South
Hope: Wild Rose Campground & RV Park
Golden: Eco Adventure Ranch
Banff National Park: Protection Mountain, (geen douche/first come)
Jasper: Wilcox Creek/Pass (geen douche/first come)
Jasper: Wapiti Campground (alle voorzieningen/klein deel met first come)
Lac la Hache: kokanee Bay Motel &Trailer Court (aan het meer, maar beetje troosteloos)