Offroad langs de Westkust van Australië

(REISVERHAAL) Vorige week vroeg een collega zich hardop af waarom mensen tegenwoordig zo nodig ver moeten reizen. Alsof het een prestigekwestie is: hoe verder hoe beter. Een soort van statussymbool. Zie mij eens verre reizen maken. Waarom moeten mensen zo nodig naar de andere kant van de wereld? Natuurlijk kreeg hij bijval: “Ik hoef helemaal niet ver weg, hoor! Nederland is ook heel mooi.” In de tussentijd hield ik me stil bij het koffieapparaat. Geen zin om me in de discussie te mengen. Ik kan namelijk 100 redenen verzinnen waarom je over onze aardbol zou willen reizen. Zonde om thuis te blijven als er een hele wereld klaarligt om door jou ontdekt te worden! Ieder zijn ding, denk ik dan. Roerend in mijn bekertje latte macchiato droomde ik alvast even weg naar de Westkust van Australië. Een roadtrip van Perth naar Darwin. Snorkelen met walvishaaien, wildkamperen langs het strand, off-road met jeep en daktent. Ruige kust, azuurblauwe zee, droge woestijn. Dáárom dus!  Omdat ik wil léven, omdat ik wil beleven. Alles eruit halen wat er in zit. There’s a whole world out there, ready to be explored! We gaan offroad langs de Westkust van Australie. Hoe vet is dat?  

Lees ook: 4WD met daktent Australië: 10 toffe routes in het westen

Westkust van Australië 

Niet het meest bezochte deel van Australië, wel indrukwekkend. Althans, dat beloven de reisgidsen. West Australië is bekend om haar uitgestrektheid en spectaculaire kustlijn langs de Indische Oceaan. We verwachten kangoeroes, emoes, kleurrijke papegaaien, dolfijnen en machtige walvissen. We willen naar de sterren staren en onder water kijken. Natuurlijk gaan we offroad. We gaan voor avontuur. 

Loslaten

Misschien was het niet zo’n goed idee om al op maandagavond een deel van onze tassen in te pakken: ik heb een hele week onrustig geslapen. Midden in de nacht bedacht ik me bijvoorbeeld dat ik nog een pincet moest inpakken. En de plaszak: vooral niet vergeten. Zal ik ook nog de verrekijker meenemen, of toch maar niet? Ik maak dingen liever af: inpakken en daarna meteen wegwezen.

Op vrijdagavond komen Kees en Yvon naar ons. Samen rijden we naar Brussel. Omdat we op zaterdagochtend al om 9 uur vliegen, slapen we in het Novotel. Dat is wat relaxter dan midden in de nacht van huis gaan. Kees en Yvon laten een appartement achter dat nog vol in de verbouwing zit. Het loopt niet helemaal (lees: helemaal niet), zoals gepland. Dus de vloerenlegger heeft de sleutel gekregen. Hopelijk ligt er na de vakantie wél een mooie vloer. En nu: loslaten. Zen.

Overnachting: Novotel Brussels Airport

In een vrieskist naar Australië 

Voor het afschakelen naar vakantiemodus hebben we ruim 24 uur. Waarom moesten wij ook al weer zo nodig ver weg? Haha. Er is in ieder geval genoeg tijd om af te schakelen. Singapore Airlines brengt ons in een vrieskist naar Australië. Koud! De reis duurt lang, we slapen slecht en zijn doodmoe als we aankomen. Maar wat is het heerlijk om boven de kustlijn van Australië te vliegen. We komen eraan! We hebben ongelofelijk zin om je te zien, ruiken, proeven, ontdekken. Het gaat weer gebeuren. Ready to rumble!

Overnachting: Ingot hotel (Perth, airport)

Landcruisers met daktent

Ze staan al op ons te wachten. De twee machines die ons door Australië zullen brengen. Wat een gave wagens. Ik ben niet zo’n autoliefhebber, maar dit vind ik toch wel super stoer: een Landcruiser met daktent. Compleet uitgerust met snorkel, takel, krik, compressor, rijplaten, hakbijl en zaag. In geval van nood hebben dus de mogelijkheid om bomen om te hakken en ledematen af te zagen. Via een UHF radio kunnen we met elkaar communiceren. Nog nooit eerder was de uitrusting van onze jeep zo compleet. Als we met deze machine vast komen te zitten, hebben we het wel heel bont gemaakt. We zijn prima voorbereid op de outback.

Ook mooi! Rondreis Nieuw-Zeeland: 3 weken verbluffend Zuidereiland

Time to party

De eerste boodschappen zijn traditiegetrouw erg “uitvoerig”. Met drie karren rijden we de Woolmart uit. Ieder hoekje en gaatje van de landcruisers wordt volgepropt. Wij zullen niet verhongeren of verdorsten. Met 90 liter drinkwater, 6,5 liter wijn, 2 liter tonic, 700 ml gin, 20 liter bier, 8 liter zero cola, 1 liter liptonice, kunnen we een aardig feestje bouwen. 

De duinen van Lancelin

Op advies van Thomas (de verhuurder) overnachten we in de duinen van Lancelin. Nog voor vertrek is onze planning dus al gewijzigd. Reizen is flexibel zijn. We gaan meteen off-road. Mooi! Lucht uit de banden en de zandduinen in. Wat een prachtige omgeving. Bovenop de duinen staan mensen op de zonsondergang te wachten. Het zandboarden slaan wij over. Dat is met harde lenzen drama. We hebben er ook geen tijd voor. De zon gaat over een uur onder. We hadden al lang op een kampeerplek moeten staan. De eerste springende kangoeroes komen er aan.

We strijken neer in de duinen, recht aan zee. Het zand is mul. Hopelijk lukt het morgen om weg te komen. We zetten de tenten op en dan is het eindelijk borreltijd. Proost! We zitten op de “camping”. 

Overnachting: ergens in de duinen bij Lancelin

Pinnacles desert 

Poeh, het is effe wennen, zo’n dun matje. Dit in combinatie met het kabaal van een wilde zee, fris windje en jetlag, maakt de nacht behoorlijk verrot. Om 7 uur kruipen er vier krakende kampeerders uit hun tentjes. Klaar om de Pinnacles desert te bestormen. Het landschap met zandstenen pilaren, ziet er buitenaards uit. Op de parkeerplaats van het Nambung National Park stallen we onze ontbijttafel uit. Tijd voor een omelet en een broodje. De temperatuur is inmiddels een stuk beter dan vanmorgen. De zon warmt ons lekker op.

Onderweg naar Kalbarri stoppen we nog even bij Pink Lake. Het zoute water kleurt hier roze. Het is een korte stop. Door naar de camping. Douchen! De komende twee dagen gaan we weer wildkamperen, dus vanavond trakteren we ons op een luxe douche. Beter voor ons, beter voor de mensen om ons heen. 

Overnachting: Muchisson River Caravan Park 

Francois Peron National Park

Na een bak koffie bij de plaatselijke bakker rijden we verder naar Shark Bay World Heritage Area. Dit gebied is het meest westelijke deel van Australië. De ruim 1500 km lange kustlijn heeft een rijke biodiversiteit, kleine eilandjes, zandstenen kliffen en witte standen. Onze eerste stop is bij de stromatolieten van Hamelin Pool. Samen met een bus senioren (of grey Nomads, zoals ze hier worden genoemd), lopen we over een boardwalk en staren naar de “stenen” in het zeewater. Ze schijnen vol met bacteriën te zitten, die vrijwel identiek zijn aan organismen die 3,5 biljoen jaar geleden leefden. Shell Beach vinden we mooier. Een wit strand met een dikke laag kleine schelpen. De lucht is knalblauw. Geen wolkje te zien. Het is een mooi gezicht. 

Als we bij de entree van het Francois Peron National Park aankomen, stoppen we het geld voor twee overnachtingen in een envelop. Onze banden laten we leeglopen; het park is alleen 4×4 toegankelijk. We glijden over de mulle, rode zandwegen. De zoutpannen met roze vetplanten zijn prachtig. Als het regent zal het hier spekglad worden. Op de camping is nog voldoende plaats. Veel zand. Dat wel. Wat een vredige en rustige omgeving. De heren proberen vis te vangen. Gelukkig hebben we voldoende eten mee. De gevangen vis is niet geschikt voor de pan. Recht voor onze neuzen zwemmen dolfijnen voorbij. Meer hebben we toch niet nodig?

Overnachting: camping Bottle Bay

Vegetarisch kamperen

Het begint te wennen: slapen in een tentje. De nacht was prima. We hoeven niet zo ver te rijden, dus we nemen de tijd voor een ontbijt en uitgebreid ochtendritueel. Vervolgens crossen we naar de andere kant van het park. Een paar kangoeroes hoppen mee langs de weg. Bij Big Lagoon kunnen we de mooiste plek uitzoeken, omdat we vroeg zijn. Plaats 4 is de onze. Recht aan het water, met een eigen terras om de zonsondergang te bekijken. 

Maar zover is het nog niet. We installeren ons in het zand. Vandaag gaan we plat op de badmat. De zon staat hoog aan de hemel. We genieten van een dagje strand. Mét dolfijnen. De heren proberen tevergeefs vis te vangen. Het houdt ze lekker bezig. Vanavond eten we vegetarisch. 

Douchen, eten en naar bed

Nu eerst onder onze zelfgefabriceerde douche. Onder de daktent hangen we de (door de zon opgewarmde) douchezak op. De sproeier van de watertank geeft koud water. Met tentdoek maken we een heuse badkamer. Ik was mijn haren en smeer mijn gezicht in. Spa naturel.

De avonden zijn kort, donker en koud. We mogen hier geen vuurtje stoken, dus we trekken wat extra kleren aan. Yvon draagt vanavond vier truien en ik twee broeken. Om 21 uur is het doodstil op de camping. Onze afwas is gedaan. De dag is voorbij. We ruimen alles op en duiken ook onder. Down under. 

Overnachting: camping Big Lagoon 

Monkey Mia 

Bij Monkey Mia kun je wilde dolfijnen zien. Ze worden hier speciaal voor toeristen gevoerd langs de kustlijn. Ze krijgen drie keer per dag een “snack”. Ons wordt op het hart gedrukt dat het volkomen verantwoord is wat hier gebeurt. Maar 10% van hun dagelijkse behoefte krijgen ze aan de waterkant. De dolfijnen komen heel dicht naar de kustlijn en draaien rondjes om de benen van de ranger. Ze liggen bijna op het droge, want ze willen vis. Een paar kinderen worden uit het publiek gekozen om de dolfijnen te voeren. Zij zijn de uitverkorenen.

Coral Bay

Na een droog broodje pindakaas rijden we verder naar Eagle Bluff. De Lonely Planet belooft ons dat we vanuit de boardwalk haaien kunnen zien in het ondiepe, heldere water. Het uitzicht vanaf de hoge klif is fantastisch mooi. Wat kan de natuur toch betoverend zijn. We zien helaas geen schaduwen van haaien of andere vissen.

We gaan verder naar het kustdorp Coral Bay. Het Ningaloo rif ligt hier vlak voor de deur. Na een rechte, kilometers lange route komen we aan in het kleine vakantiedorp. We schrikken ons te pletter van de drukte. Wat een kermis! Het dorp bestaat uit een paar overvolle campings en een “resort”. Alles wat een vakantieganger nodig heeft, is hier aanwezig. Je kunt er boodschappen doen, uit eten gaan en tours boeken. De prijzen zijn stevig. Wildkamperen is in Coral Bay niet toegestaan, dus we voegen ons met een beetje tegenzin bij de vakantiekermis. 

Overnachting: Peoples Park (caravan Park)

De volgende ochtend gaan we naar het uitzichtpunt en besluiten om niet te snorkelen in de baai. Het is behoorlijk fris en we vinden dit echt geen leuke plek. We hopen op snorkelen in het Cape Range National Park. 

Cape Range National Park

De kampeerplekken in het Cape Range NP moeten vooraf gereserveerd worden. Dat hebben we echter niet gedaan. We leggen ons niet graag vast. Online zien we dat alles vol zit. Wildkamperen is niet toegestaan in de nationale parken. We gokken op een beetje mazzel en gaan toch ons geluk beproeven. Via de 4×4 route rijden we langs de zuidkant het park in. Bij het Ningaloo Station zou je moeten kunnen kamperen, maar er is niets en niemand te zien. 

Eric spreekt tegenliggers aan. Ze zijn onderweg naar huis en gaan de sleutel inleveren. De man zegt dat het erg rustig is. 40 km verderop zien we prachtige kampeerplekken aan de zee. De toegangsweg is afgesloten met een kettingslot. Dan pas valt het kwartje. Misschien hadden we toch even moeten toeteren bij het Ningaloo Station.

Met de kippen op stok

We rijden verder en komen bij de onbemande entree van het park. Op het toegangsbord zien we dat de eerste twee campings alleen 4×4 toegankelijk zijn en niet online te reserveren. Een kans! De eerste camping heeft 5 plaatsen en staat helemaal vol. Bij de volgende hebben we meer geluk. Op 1 k Camp zijn nog een paar plaatsen vrij. Wat een mazzel! Hier blijven we vannacht. 

Achter de auto’s zitten we een beetje uit de wind. We nemen het er van. Tijd voor hapje en een gin-tonic met ijs. Het is immers vakantie. Als de zon weer onder gaat, wordt het koud. We likken onze vingers af bij de heerlijke maaltijd die Yvon weer op tafel tovert. De tijd vliegt voorbij. 

Het is 20 uur. Donker. Duizenden sterren aan de heldere hemel. We staren naar de Melkweg en het Zuiderkruis. Zou er ergens anders ook leven zijn? De buren zijn al op stok. Wij doen hetzelfde. Voor een wild nachtleven moet je niet met ons op pad. Voor een mooie reis wel. Daarom dus. Zonde om thuis te blijven. 

Overnachting: 1 k Camp

Meer lezen over Australië?

Overweeg je ook een roadtrip naar het westen van Australië? Goed idee! Misschien vind je het dan leuk om meer te lezen over onze avonturen. In mijn reisverhalen lees je wat wij allemaal zijn geweest en wat we hebben beleefd. We zijn vier weken onderweg geweest en hebben genoten van het land.

• Een ruige roadtrip door het oneindige West-Australië
• We rijden de legendarische Gibb River Road
• We verkennen het Northern Territory: op zoek naar salties

En wat denk je van Tasmanië?

• Alleen dwazen gaan in de winter kamperen in Tasmanië 
• Reis door Tasmanië: criminelen, spoken en duivels