Twee weken Nepal: net genoeg voor een eerste indruk

(REISVERHAAL) Ik bestudeer onze gouden wastafelkraan en vraag me af wat ik zie. Is het een olifant die een vogel uitspuugt die een aap uitspuugt? Ik neem me voor om vandaag ook op details te letten. Tot nu toe is dat niet gelukt. Ik moet in Kathmandu eerst aan de grote lijnen wennen. De stad overdondert behoorlijk als je net arriveert. We hebben twee weken om Nepal te leren kennen. Ik besefte al op dag 1 dat dat veel te weinig is, maar het is genoeg voor een eerste indruk. We beginnen in Kathmandu en nemen in vogelvlucht de Himalaya mee.  

Ben je op zoek naar de ideale reisroute door Nepal?

Lees dan: Wat te doen in Nepal? Een route langs alle hoogtepunten

Thamel

Tijdens een verkennende wandeling door de toeristenwijk Thamel proberen we vooral te overleven in het verkeer. Er schijnen verkeersregels te zijn, maar niemand leeft ze na. Voetgangers en brommers beconcurreren elkaar in de smalle straten. Eric wordt bijna gesandwicht door twee scooters, omdat hij even niet oplet. Hij probeert een dode rat te ontwijken. 

Asan Tole

Op Asan Tole bereikt Kathmandu, wat drukte betreft, zijn hoogtepunt. Deze kruising met marktkraampjes trekt drommen mensen, te voet of op de brommer. Verkopers staan te handelen, of zitten naast hun stapeltjes groenten en vragen aandacht. Potten, pannen, kruiden, vliegers, tv’s, je kunt het zo gek niet bedenken. Het is chaos, voor ogen en oren. Constant getoeter. Mondkapjes zijn geen overbodige luxe, want de lucht is vergiftigd door uitlaatgassen. 

Keelontsteking

Luchtverontreiniging is niet fijn als je keelpijn hebt. Het begon bij Eric in Nederland: het hoesten. Ik had nergens last van, maar toen ik in Nepal uit het vliegtuig stapte, had ik een pijnlijk plekje op mijn amandel. Nee, toch? Inmiddels herken ik dit gevoel uit duizenden. Het is slecht nieuws. De gedachte aan het keelabces dat ik vorig jaar heb laten wegsnijden, maakt mij ongerust. Een trekking door de Himalaya met een keelontsteking is nooit een goed idee. We zijn meteen op zoek gegaan naar een apotheek. Een antibiotica kuur kost in Nepal maar € 2,-. Ik snap dat zelfdiagnoses niet geheel verantwoord zijn, maar het is kiezen of overleven. 

Garden of Dreams

Na een paar uur Kathmandu is de rust van de Garden of Dreams een godsgeschenk. Onze zintuigen zijn overprikkeld en toe aan een biertje in stilte. Even resetten en batterijen opladen. Pure noodzaak in deze dynamische stad, althans voor ons. 

Dashain festival

Vandaag gaan we met een gids de stad verkennen. Op het programma staan het Durbar Plein (de oude stad), de hindoeïstische Shiva tempel Pashupatinath en de boeddhistische Boudhanath stupa (= tempel). We hebben mazzel. Het is de negende dag van het Dashain festival: één van de belangrijkste religieuze festivals in Nepal. Het symboliseert de overwinning van goed over kwaad. Het is druk bij de tempels. Overal worden offers gebracht en rituelen uitgevoerd. Bij de Taleju tempel staat een lange rij geduldige gelovigen, die als een kleurrijke gebedsslinger door de oude stad kronkelt. De Taleju tempel is maar 1 dag per jaar open. Vandaag pakken hindoes hun kans.

Durbar plein

Het middeleeuwse Durbar plein staat vol met tempels, paleizen en pagodes. Tussendoor vliegen duiven op en proberen toeristen alles in zich op te nemen. Nepalezen brengen offers: schalen, gemaakt van bananenblad, met een ei, rijst, kleurstof, bloemen, water en kokosnoot. Ook kippen, eenden, lammetjes en kalveren worden geofferd. Je moet er een beetje tegen kunnen. Het is oppassen waar je loopt, het bloed ligt letterlijk in de straten. De gids legt ons uit wat we zien en wat we hadden kunnen zien, als de aardbeving van april 2015 niet zoveel schade had aangebracht. De verwoesting is nog duidelijk zichtbaar, maar gelukkig zijn ook veel monumenten gespaard gebleven. 

De Kumari 

De Kumari kunnen we niet zien. Vanwege het festival laat zij zich vandaag alleen aan gelovigen zien. De Kumari is een jong meisje, dat wordt vereerd als de incarnatie van Parvati (de echtgenote van Shiva). Ze is op 5-jarige leeftijd geselecteerd en blijft haar hele jeugd binnen, in de Kumari Ghar. Ze laat zich twee keer per dag zien voor het raam en komt 5x per jaar buiten. Zodra ze bloedt (door verwonding of menstruatie) wordt een andere Kumari geselecteerd. Deepest (onze gids) vertelt dat hij haar nog nooit heeft zien lachen, wat ons niks verbaast.

Pashupatinath

Deze hindoeïstische Shiva tempel ligt langs de heilige (maar smerige) Bagmati rivier. Aan de overkant van het water vinden de lijkverbrandingen plaats. Wij mogen niet in dit heilige deel van de tempel komen, maar aanschouwen het verbranden van een veilige afstand. Volgens Deepest worden lijken in doeken gewikkeld en daarna aangestoken. We zien twee voeten uit de brandende stapel steken. Die vallen er op een gegeven moment toch af?

Fotomodellen

Vanaf de heuvel kijken we uit op het complex en maken foto’s van twee Sadhoes. Dit zijn heilige mannen, gewikkeld in saffraangele doeken. Hun hoofden zijn kunstig beschilderd. Sadhoes hebben geen bezittingen en leven van aalmoezen van andere Hindoes. In de Pashupatinath tempel verdienen ze zo te zien een flinke duit met het vriendelijk poseren voor westerse toeristen. De fooi verdwijnt behendig tussen de doeken. 

Boudhanath stupa

Een korte rit door Kathmandu brengt ons bij de grootste antieke boeddhistische stupa van Zuid-Azië. Van onder zijn gouden hoed, kijken de waakzame ogen van Boeddha, over de rand van de witte koepel. Dagelijks lopen boeddhistische pelgrims (vooral Tibetanen) met de klok mee rond de Boudhanath stupa. Wij lopen onder de kleurrijke gebedsvlaggen door, maken foto’s en draaien ook een keer aan de gebedswielen in de hoop dat het goed is voor ons karma. 

In vogelvlucht

De wekker gaat om 4:45 uur. We gaan een vlucht maken over de Himalaya. Bij helder weer kunnen we de Mount Everest zien. Vanuit vogelvlucht, want het schijnt nogal druk te zijn op de top. We nemen voor de zekerheid een reispilletje. 

Een chauffeur haalt ons op bij het hotel en als we de luchthaven oprijden bedenk ik me dat we de vliegtickets zijn vergeten. Ja, serieus! Hoe dom kun je zijn? Sterker nog, ik heb er geen moment aan gedacht. We weten niet met welke maatschappij we vliegen en niet op welke tijd. Stress. Onze chauffeur spreekt slecht Engels, dus het kost wat tijd voordat hij begrijpt wat we bedoelen met: “no tickets”. Hij kijkt ons verward aan. Ik hoor hem denken: “Zijn ze nou hun tickets vergeten? Dat kan niet waar zijn.” Als we uitstappen stelt hij voor om terug te rijden naar het hotel. Maar als we dat doen, missen we de vlucht zeker. 

Mount Everest 

We spreken iemand aan op de parkeerplaats; een gids die Engels spreekt. “No problem”, zegt hij. “Do you have your passport?” Ja, dat wel. Hij belt naar het noodnummer van onze reisagent in Kathmandu om te vragen met welke maatschappij we vliegen. Daarna brengt hij ons naar de entree van het vliegveld. Deze gids heeft waarschijnlijk vaker met domme toeristen te maken gehad. Bij de balie van Buddha Air krijgen we zonder problemen onze boardingpassen. 

De lucht is helderblauw en de wolken liggen als wit scheerschuim tussen de bergen. De zon schijnt op de toppen. Wat een mazzel! We vliegen langs de Himalaya, richting de Mount Everest. Iedereen mag een kijkje in de cockpit nemen en de stewardess laat in een foldertje zien langs welke bergen we vliegen. Vanaf deze plek heb je geen idee van de hoogte en het formaat van deze reuzen. Het ziet er allemaal zo vreedzaam uit. Zelfs de kotszakjes blijven ongebruikt. Dit is wel eens anders hebben wij begrepen.

Lees alle informatie over onze vlucht over de Mount Everest

De koningsstad Bhaktapur

Bhaktapur is één van de drie middeleeuwse koningssteden in de vallei van Kathmandu. De receptioniste raadt ons af om met een lokale bus die kant op te gaan: “I don’t think that’s good for you. You better take a taxi.” Nee joh, dat vinden wij juist leuk! We lopen door het gekrioel van Kathmandu naar de bushalte en stappen op. “Bhaktapur? Yes? How much?” Als we het goed begrijpen gaat deze bus naar Bhaktapur en kost de reis € 0,40 per persoon. De stoeltjes zijn aan de krappe kant. Mijn rechter bil zweeft boven het gangpad. Als de bus vol is vertrekken we. Of nou ja, als alle stoelen bezet zijn. 

Aanstampen!

Een bus in Nepal is nooit vol. Bij iedere halte stappen nieuwe passagiers in. De bijrijder zorgt ervoor dat iedereen zo ver mogelijk doorloopt. Wij zitten op de eerste stoeltjes naast de ingang. Hij schreeuwt om ons heen en hangt zelf buiten aan de deur. Het liefst zou hij zijn passagiers eigenhandig verder naar binnen duwen. 

Eric en ik krijgen prompt een kind op schoot gekwakt, daar is immers nog plaats. Met een vriendelijke lach volgt een handtas: kan makkelijk. Het werkt op onze lachspieren. De druppel die uit de neus van de oude man valt, vind ik minder grappig. Ik smeer hem stiekem af aan het goudkleurige jurkje van mijn tijdelijke kind. Als ik straks uitstap desinfecteer ik mijn handen wel. Misschien had de receptioniste toch gelijk. Het was een hele ervaring, maar op de terugweg pakken we een taxi! 

Twee weken Nepal

Voordat we naar Chitwan National Park gaan, doe ik nog een laatste poging; een olifant met een slurf in de vorm van een vogel, die een olifant uitspuugt, die een olifant uitspuugt. Dat zou het moeten zijn. Langzaam begin ik te wennen en krijg ik oog voor details. Twee weken Nepal: geen tijd te verliezen.

Lees het vervolg op dit verhaal: hoe wij speuren naar neushoorns en tijgers in Chitwan, Nepal

En vervolgens hoe we een pittige trekking door het Annapurna gebergte maakten.