Ga naar de inhoud
vakantie in Panama strandstoel

Vakantie in Panama: waar brulapen je rust verstoren

(REISVERHAAL) “No a busticket to Costa Rica is nog enough. You need a flight ticket to your own country.” De Colombiaanse grondstewardess houdt voet bij stuk, we worden niet toegelaten op de vlucht naar Panama. Ons reisavontuur in Midden-Amerika begint met een kleine tegenvaller. We hebben twee weken vakantie in Panama voor de boeg. Samen met onze reismaatjes Kees en Yvon gaan we een roadtrip maken. Panama City, de jungle en het Caribische eilandleven wachten op ons!

Deze vakantie in Panama maakt onderdeel uit van een wereldreis van een jaar. We begonnen in Namibië en de wildernis van Botswana, vervolgens genoten we van het eilandhoppen op de Seychellen, daarna reisden we vijf weken door Maleisiëvier weken door Australiëdrie weken in Tasmanië, twee weken door de Pantanal in Brazilië, twee weken in het gekke Uruguay en daarna 5 weken door Chili en Argentinië. Om even bij te komen gingen we 3 weken naar Curaçao. Na deze vakantie in een vakantie reisden we 4 weken door Colombia, waar we ons makkelijk twee maanden hadden kunnen vermaken. We zijn inmiddels 9 maanden aan het reizen en laten ons nog steeds met plezier verwonderen door onze schitterende wereldbol.

Onward ticket

Helemaal verrast zijn we niet door de grondstewardess van Wingo. We hoopten dat een busticket naar Costa Rica voldoende zou zijn, terwijl we wisten dat de luchtvaartmaatschappij om een zogenaamd onward vliegticket zou kunnen vragen. In veel landen in Midden- en Zuid Amerika kan de douane je de toegang tot het land weigeren als je niet kunt bewijzen dat je het land weer zult verlaten. In dat geval is de vliegmaatschappij verantwoordelijk om jou mee terug te nemen naar het land waar je vandaan kwam. Daarom eisen ze een onward vliegticket voordat je mag boarden. Een busticket is meestal niet voldoende.

Het probleem is dat je nooit precies weet óf er naar gevraagd wordt en wat de exacte eisen zullen zijn. Meestal willen ze een doorvlucht zien. In ons geval moet het van de grondstewardess van Wingo een terugvlucht naar Amsterdam zijn.

Neptickets

Deze bureaucratische rompslomp heeft een lucratieve handel in nep onward tickets in de hand gewerkt. Voor 14 dollar kun je een ticket reserveren dat 48 uur geldig is. Veel wereldreizigers maken hier gebruik van, maar wij vinden het zonde van ons geld. We moeten straks nog 3 grenzen oversteken. Tel uit je winst!

We ontdekten tijdens de voorbereidingen van onze vlucht naar Panama, dat we bij KLM een ticket binnen 24 uur kosteloos kunnen annuleren. Op de luchthaven boeken we daarom ter plekke twee KLM-tickets van Panama naar Amsterdam, binnen de maximale termijn van het toeristenvisum (3 maanden). De tickets krijgen we in onze mailbox en kunnen we meteen laten zien.

Nieuwsgierig als ze is, vraagt de grondstewardess wat de twee tickets hebben gekost. “1350,- euro,” zegt Eric met een stalen gezicht. We laten haar met grote ogen en een schuldgevoel achter in Colombia. Na aankomst in Panama bellen we KLM om de tickets te annuleren. Over 3 tot 4 weken wordt het geld teruggestort. De geprinte tickets kunnen bij latere grensovergangen nog van pas komen.

skyline panama stad

Panama Stad

We starten de vakantie in Panama City met 5 nachten in de hoofdstad: eerst even acclimatiseren, voordat we verder trekken. De eerste twee nachten slapen we in een aftandse kamer, waar we het ontbijt op een tafeltje naast de voordeur geserveerd krijgen. In het afhaalmaaltijdendoosje zitten 2 pannenkoekjes, schijfjes gebakken worst en stukjes papaja. De volgende ochtend krijgen we in het doosje een stevig gezouten omelet met stokbrood en de stukjes papaja die we gisteren hadden laten liggen.

Overnachting: Serenade Lodging Rooms – Panama City (2 nachten)

ontbijt vakantie panama city

Fijn weerzien

De laatste drie dagen verblijven we, samen met Kees en Yvon, in een groter en mooier appartement. We zitten op de 18e verdieping en hebben prachtig uitzicht op alle wolkenkrabbers van Panama Stad. Het lijkt wel New York! We gaan alvast boodschappen doen, zodat we Kees en Yvon vanavond met een volle koelkast kunnen ontvangen. Daarna rap, getooid met onze kerstmutsen, naar de luchthaven.

dakterras vakantie in Panama City
met kerstmuts naar luchthaven

De KLM vlucht is op tijd, dus we hoeven niet lang te wachten op de ontlading en dikke knuffels. Het is heerlijk om Kees en Yvon na 8,5 maand weer te zien! We halen de huurauto op en rijden enthousiast kletsend terug naar de stad. Tijd voor bubbels, bites en cadeautjes! Eric krijgt voor zijn verjaardag een nieuwe laadkabel voor zijn telefoon, want de duct tape begint het te begeven. Ik word verwend met een goede shampoo, leesbril (ik kan het niet meer ontkennen) en allerlei maskertjes. Parodontax en Napoleons zitten ook in het assortiment, dat is vaste prik. Wij hebben voor Kees en Yvon Braziliaanse Havaianas meegenomen, want die nemen niet veel plaats in beslag en life is better in flip flops.

City trip

Het mooiste deel van Panama City is de oude stad, waar we ons met een Uber af laten zetten. We lopen langs vervallen en opgeknapte koloniale huizen, bezoeken de Catedral Metropolitan op het Plaza de la Independencia, het Plaza Herrera en Plaza Francia. Vanaf de kade maken we foto’s van de skyline met wolkenkrabbers. De volgende stop zijn de sluizen van het Panamakanaal bij Miraflores. We ontdekken dat half 1 ’s middags niet zo’n goed moment is voor een bezoek. Pas vanaf 3 uur komen er weer schepen in de sluizen. Nu is het een beetje zaaaaai.

We wachten niet op de schepen en gaan naar huis, maar niet voordat we kerstinkopen hebben gedaan. Wijn, water, tonijn, salade, aardappels, asperges, kaas, stokbrood, enzovoorts, enzovoorts. De hele kar ligt vol. Een beetje bezorgd kijken we in de kar. Hoe krijgen we dit mee? Het is al krap met vier man in een Uber, laat staan met 3 kannen water, een doos wijnflessen en 3 tassen boodschappen erbij. Het is dan ook lachen en proppen geblazen op de achterbank. De stokbroden houden we in de lucht en iedereen moet een volle boodschappentas en 5 liter waterkan op zijn schoot nemen.

dagje in Panama Stad
koloniale architectuur in Panama
sluizen Miraflores Panama

Kerstmis in Panama

Kerstavond begint met een gin-tonic en een duik in het zwembad op het dakterras. Het kan slechter. We negeren de drijvende ‘viesjes’ in het zwembadwater. Niet te flauw. De ligbedden maken we schoon met wc-papier en we doen lekker decadent op het dakterras, in zwemkleding, met kerstmuts. Het kerstavonddiner bestaat uit salade met verse tonijn en wijn. De tafel is aangekleed met een Nederlands kerstkleed en rode kaarsjes. Net echt! Na het eten spelen we het Kezenspel en om middernacht gaan we vuurwerk kijken op het dak. Panamezen vieren kerstavond blijkbaar met veel drank en vuurwerk. Het feesten gaat de hele nacht door. Eerste kerstdag brengen ze voor het grootste deel door in bed.

uitzicht op Panama stad in avond

Wij zijn gewoon op tijd wakker en bellen met het thuisfront. Even een beetje familytime. Daarna rijden we naar het Parque Metropolitano voor een groene wandeling en uitzicht op de gave skyline van Panama City. Tijdens het wandelen zien we neusbeertjes, een goudhaas, eekhoorn en een luiaard, die niet van plan is te bewegen. De eerste dieren zijn gespot!

Normaal gesproken is het verkeer in Panama City vreselijk druk, maar op eerste kerstdag zijn de wegen verlaten en is het prima te doen om zelf te rijden. Kees rijdt ons rond door de stad, geeft wat extra gas in de verloederde buitenwijk en brengt ons veilig thuis voor een laatste kerstmaal met uitzicht op de miljoenen lichtjes van Panama City.

Overnachting: Irresistible City Center QuartierHomeSuites – Panama City (3 nachten)

luiaard in Panama Stad
uitzicht op Panamastad overdag

El Valle de Anton

Na een korte tussenstop met strandwandeling bij Punta Chame komen we aan in El Valle de Anton. Het vriendelijke dorp ligt op 600 m hoogte, waardoor de temperatuur het hele jaar aangenaam is. De omgeving staat bekend als wandel- en vogelgebied. Volgens Charly, de eigenaar van ons huis, hebben we kans om toekans en luiaards in de buurt van het huis te spotten. Hij waarschuwt ons voor mogelijke stroomuitval. Soms worden luiaards geëlektrocuteerd als ze langs de weg in de elektriciteitsdraden klimmen. Een geroosterde luiaard, dat is ook wat!

Na de boodschappen speuren we alle bomen in de straat af, maar geen luiaard te bekennen. Ook de gouden kikkers die hier schijnen te wonen verstoppen zich. Wel vinden we een schorpioen onder de koelkast! Als ik de deur opentrek zie ik twee pootjes onder de koelkast bewegen. Het is in zo’n geval aan Eric om nader onderzoek te doen, dus hij schuift het beestje met een stok onder de koelkast vandaan. Aan zijn traagheid te zien heeft de schorpioen zwaar te lijden onder het gif waarmee Charly het huisje heeft voorbereid op onze komst. Als Charly hoort over onze ontdekking haast hij zich nogmaals met zijn gifspuit naar onze keuken, voor het geval de schorpioen een broertje heeft.

Het lijkt ons het veiligst om vanavond buiten te barbecueën, de buitenlucht in El Valle de Anton is schoon en fris. Bovendien ziet de bbq er beter uit dan het gasfornuis en de keuken. De borden en het bestek wassen we af voor gebruik, de kastdeurtjes zijn plakkerig en gelukkig hebben we zelf kruidenpotjes gekocht, want de potjes van Charly durven we niet aan te raken.

La India Dormida

Valle de Anton ligt in de kratermond van een inactieve vulkaan. La India Dormida is de bekendste wandeling naar de kraterrand, die met een beetje fantasie de vorm van een slapende schone heeft. We hebben de maximale tijd nodig om via het keienpad door het regenwoud naar boven te klimmen. Ondanks de aangename temperatuur van 25 graden zweten we stevig. We passeren watervallen, maar geen luiaards, zelfs geen geroosterde. Het uitzicht vanaf de kraterrand is de verdiende beloning voor ons harde werken.

Na drie uur wandelen snakken we naar een koud drankje. In het dorp pakken we een terrasje en treffen een zeer bijzondere exoot: een poedel met gele en oranje fluorescerende knotjes. Zijn baasje heeft blauw-groen haar. Zo hebben we vandaag toch aparte dieren gezien in Panama.

In de avond gaan we op advies van Charly eten bij La Casa de Lourdes. Dat is een prima tip! We hebben geluk dat we zonder reservering terecht kunnen. La Casa de Lourdes is een prachtige plek, waar we in de binnentuin heerlijk en betaalbaar eten. Het nagerecht is niet alleen onnodig, ook onverstandig. Oververzadigd waggelen we terug naar villa San Antonio, spijt van de drie gangen. Voor een spelletje hebben we geen puf meer, La India Dormida en La Casa de Lourdes eisen hun tol. 

Overnachting: Finca San Antonio – El Valle de Anton (2 nachten)

wandeling La India Dormida
uitzicht Kraterrand Valle de Anton

@the beach in Santa Catalina

De auto parkeren we voor 3 dollar per nacht op de parkeerplaats bij de rivier. Het is laagtij, dus we kunnen met onze bagage door het water waden om bij Oasis surf camp te komen. Voor hoogtij ligt er een bootje klaar. We slapen in een felroze huisje onder de palmbomen aan het zwarte strand, met op de veranda twee hangmatten.

Santa Catalina staat bekend als een van de beste surfspots van Panama. Er hangt een gezellige beachvibe in het dorp. Het surfen laten we aan anderen over, zelfs een lesje nemen lijkt ons geen goed idee. Yvon en ik gaan de zee in en Kees en Eric gaan vissen. Kees heeft twee hengels meegenomen. Hoe leuk! De hotelmanager belooft ze red snappers, dus de heren zijn gretig. Als ze iets vangen mogen ze de vis naar het restaurant brengen, zodat het voor ons klaargemaakt kan worden.   

vakantie in Panama strandstoel
strandbar Santa Catalina

Karaoke

Aan het eind van de middag drinken we iets in de strandbar. De barvrouw probeert ons over te halen voor de karaokeavond na het diner. Als je zingt krijg je een gratis drankje, dus wij beloven de hele avond te zingen. In het restaurant eten we pizza en pasta en als we terug komen is de teleurstelling gigantisch: geen karaoke!! Het is rustig in de bar.

We nemen twee biertjes en blikjes tonic mee naar ons privé terras en pakken de illegaal meegesmokkelde fles gin erbij. Het is half 10 als de buurvrouw het licht aandoet in haar slaapkamer en demonstratief langs het gordijn naar buiten kijkt om te zien wie er zo luidruchtig zit te praten. Vermoedelijk vindt zij onze avond niet zo gezellig, want als wij de volgende dag terug komen van onze excursie, zijn de buren verhuisd naar een ander huisje. Een beetje overdreven, want om half 11 lagen wij ook op een oor.  

vakantie in Panama Santa Catalina
zonsondergang Santa Catalina

Coiba National Park 

Snel een bimbambrood bij de supermarkt halen met een pakje cheddarkaas, dan hebben we iets binnen. Het kwaliteitsniveau van het ontbijt kan niet altijd hoog zijn. Om 7:45 uur moeten we bij de duikschool zijn voor de snorkeltour naar het Coiba National Park. De eilanden worden de Galapagos van Panama genoemd. Miljoenen jaren geleden zijn ze afgedreven van de “Galapagos hotspot”. We gaan op drie plaatsen snorkelen.

Het vertrek is heerlijk chaotisch. Bij de riviermond liggen tientallen bootjes die toeristen naar het nationale park willen brengen. We wachten geduldig totdat onze groepsleider een seintje geeft, waarop wij in het houten bootje schuiven.

vertrek excursie Coiba NP

Heerlijke snorkeldag

Het water is prachtig helder en het barst van de enorme scholen met vis. Groot, klein, alles! Er zwemmen schildpadden, tonijnen, een octopus en white tip rifhaaien. Op het eiland Racheria wacht ons een (ietwat karige) lunch. Blauw water, wit strand, palmbomen, precies wat je nodig voor het bounty eiland gevoel. Er is volop entertainment om ons heen.

Op het stand ligt een speedboot op het droge, de bemanning probeert hem met man en macht terug in de zee te duwen. Onze boot moet er aan te pas komen om hem los te trekken. Onder de palmbomen lopen duizenden heremietkreeftjes, Eric’s lievelingsdieren. We bestuderen hun looproutes, maar kunnen er weinig logica in ontdekken. Verder leven op het eiland twee krokodillen die zich schuilhouden, ondanks de pogingen van onze bootman om ze te lokken door een kokosnoot in het riviertje te gooien. Net voor vertrek laat een helmbasilisk zich zien. Wat een adembenemend mooie hagedis! Deze hebben we nooit eerder gezien. Als de boot niet op het punt had gestaan om te vertrekken, hadden we vast een geheugenkaart vol foto’s geschoten.

In anderhalf uur varen we terug naar Santa Catalina. Eric zit met een gelukzalige glimlach naar de horizon te staren. “Wat?” vraag ik. “Niks, gewoon.” Het was een heerlijke snorkeldag. We hebben rode koppies van de zon. Yvon moet zich lostrekken van mijn plakkerige bovenbeen om zich te kunnen bewegen. Slurpppp. Eigenlijk passen we niet met z’n vieren op het bankje. De zwemvesten maken ons nog breder. Ach, wat maakt het uit? Enthousiast springen we omhoog voor een groep dolfijnen. Yes!!   

Overnachting: Hotel Oasis & Surf Camp – Santa Catalina (2 nachten)

vakantie Panama Isla Coiba
uitzicht Isla Coiba Panama
helmbasilisk Panama

Consternatie onderweg

De dag begint met een rivercrossing om bij de auto te komen en een ontbijt bij Café Panachocolat. Die Fransen met hun bakkerijtjes aan deze kant van de oceaan zijn steeds weer een genot voor de inwendige wereldreiziger. Ze hebben steevast smakelijk brood en goede koffie. Tussen het bimbambrood door is een stokbrood, croissant of sneetje zuurdesem een welkome afwisseling. 

cafe panachocolat Panama

Vandaag moeten we ruim 5 uur rijden om in het bergdorpje Boquete te komen. Tijdens onze vakantie in Panama wisselen we strand en jungle steeds af. Het eerste deel van de asfaltweg is een gatenkaas, dat weten we nog van de heenweg.

Tussen het slingeren door roept Eric: “tarantulaaaaa!!”. Net voor onze neus steekt een mega vogelspin over. Hij schrikt en rent terug naar de berm als Kees vol in de ankers gaat. Hij is indrukwekkend groot! Vergeleken met deze, is de spin die in Colombia door mijn tas kroop, peanuts! Met enig vrezen achtervolgen we de monsterlijke spin voor een filmpje en een foto, anders geloven jullie ons nooit.

We zijn nog niet bekomen van alle opwinding als we op een politiecontrole stuiten. Meestal stelt dat niet zoveel voor, nu zien we hoe een man uit zijn auto wordt getrokken en door de agenten onder schot wordt gehouden. We zijn blij dat we niet helemaal vooraan in de rij staan, want het geladen pistool van de agent wijst ook in onze richting. De man wordt naar de kant getrokken en op zijn knieën gedwongen. Een enorme bilspleet wordt zichtbaar. We hebben geen idee wat er aan de hand is, maar gelukkig werkt hij mee en kunnen wij doorrijden.

tarantula vakantie in Panama

Boquete

Boquete ligt op 1200 meter hoogte en is omgeven door nevelwoud, koffieplantages, aardbeienboeren en de Baru vulkaan. Ons vakantiehuis staat buiten het dorp tegen een bergheuvel, op een kleine koffieplantage. We moeten deuren en ramen gesloten houden, want schorpioenen en spinnen lopen zonder pardon de woonkamer binnen. De Amerikaanse eigenaresse biedt aan om te helpen “to hunt them down” als het nodig is. Yvon hangt voor de zekerheid haar meegebrachte klamboe op. Wij moeten het zonder doen en ik denk met enige vrees aan de auto met daktent, waarmee we in Costa Rica op vakantie gaan. Hoe hebben we dat kunnen verzinnen?!

Pipeline trail

In de groene omgeving van Boquete is het mooi wandelen en vogels spotten. Geluksvogels kunnen een glimp van de bijzondere quetzal opvangen. We zijn niet in de beste periode (dat is van februari t/m april), maar we horen hem wel naar ons fluiten als we de Pipeline Trail lopen. De entree is $ 5,- per persoon, omdat de wandeling over privéterrein loopt. In anderhalf uur wandelen we via bruggetjes en een 1000 jaar oude boom naar de grote waterval. Het is relaxed lopen, door het ontbreken van veel hoogteverschil. Dat het droog is helpt ook. 

Voor veel routes rond Boquete wordt geadviseerd om met een professionele gids te lopen, omdat de bewegwijzering niet overal goed is. In 2014 zijn twee Nederlandse meiden, Kris en Lisanne, niet teruggekeerd van de El Pianista Trail (of Quetzal Trail). Dit is met 12 kilometer de langste hike die je hier kunt maken. Het schijnt super mooi te zijn. Bij goed weer kan je vanaf de top zowel de Atlantische als de Stille oceaan zien. Dat was vandaag zeker mogelijk geweest. Het is een pittige en modderige trail, waarvoor een goede conditie noodzakelijk is. Ongeschikt voor ons.

wandeling pipeline Boquete
waterval pipelinetrail Panama

Oud en nieuw

In de afgelopen week zagen we langs de kant van de weg op verschillende plaatsen zelfgemaakte poppen staan. Vaak stond er een bordje met een telefoonnummer bij. Je kunt de poppen kopen en met de jaarwisseling in de fik steken. We hebben ons laten vertellen dat het traditie is om op oudjaar een zogenaamde piñata te openen. Dit is een soort surprise van karton en crêpepapier, waar cadeautjes in zitten. Iedereen mag er twee pakken. Daarnaast krijgt iedereen een trosje druiven. Hoe meer pitten je hebt, hoe meer geluk je te wachten staat. Mooi balen als jij de pitloze te pakken hebt! Als laatste wapperen de aanwezigen met briefjes geld in de hand, wat symbool staat voor rijkdom in het nieuwe jaar.

Wij vieren oud en nieuw met hapjes, bubbels en het Kezenspel. We ontdekten vanmiddag dat taxi’s maar tot 20 uur rijden op oudjaar, dus we kunnen niet naar het centrum. In plaats daarvan bellen we aan het begin van de avond met het thuisfront (waar de tijd 6 uur voorloopt) en om middernacht kijken we naar het vuurwerk dat uit het dal knalt. Vorig jaar zaten we zonder wifi en vuurwerk op het strand in Oman, dus dit is voor ons al heel spectaculair.  

Finca Lérida  

Het nieuwe jaar start met een koffietour bij Finca Lérida. Deze koffieplantage is een stuk groter dan de plantage die we in Salento in Colombia bezochten. Omdat we de gids toen niet goed konden verstaan, kan José ons nog genoeg vertellen. Over de manier waarop er met de kwaliteit van koffie wordt gesjoemeld, bijvoorbeeld.

koffieplantage Finca Lerida
jose koffie finca lerida

Veel koffiehandelaren in Europa mixen koffiebonen van goede met slechte kwaliteit. Als je gemalen koffie krijgt heb je eigenlijk geen idee wat je koopt. Bij grote koffiemerken zoals Starbucks en Juan Valdez, drink je vooral de marketing. José vindt de kwaliteit van deze koffie uitermate belabberd en neemt altijd zijn eigen koffie mee als hij naar Europa gaat. Grote merken gebruiken vaak slechte kwaliteit koffiebonen die ze bij verschillende boeren opkopen. Met ‘dark roast’ verbloemen ze de slechte smaakt, je kunt beter voor ‘medium roast’ kiezen, zegt hij. Volgens José is organische koffie klinkklare onzin, heeft Arabica de voorkeur boven Robusto en is hoogland koffie beter dan laagland koffie.

Finca Lérica heeft in het verleden verschillende prijzen gewonnen, ook voor beste koffie van de wereld. Ze produceren de exclusieve Geisha koffie, waar exorbitante prijzen voor worden betaald. In september 2022 betaalde een Taiwanese koffieonderneming ruim $ 6.034 voor een pond koffie! Met name Aziaten houden van deze koffie, die wij een beetje zoet en slap vinden. Tijdens de koffieproeverij hebben wij de eer om Geisha koffie te proeven. José zet ons drie verschillende koffies voor en laat ons proeven volgens de internationale richtlijnen. Hij neemt de proeverij uiterst serieus en geeft ons strenge instructies: eerst ruiken, dan roeren, voorzichtig een lepeltje koffie scheppen en met kracht naar binnen slurpen. De koffie die we het lekkerst vinden mogen we in het restaurant gaan drinken, we gaan allemaal voor de Estate Coffee.

Overnachting: Finca Caramelo – Boquete (3 nachten)

geisha koffie proeven

Bocas del Toro

Bocas del Toro is een eilandengroep aan de Caribische kust in het noorden van Panama en de laatste bestemming die wij samen met Kees en Yvon aandoen tijdens onze vakantie in Panama. De eerste dag op Isla Colón is een taaie.

Het is de bedoeling om vanuit Almirante de autoferry naar Bocas del Toro te nemen. Hij gaat twee keer per dag en tegenwoordig ook op maandag. Tenminste, dat denken wij. Op het moment dat wij het dorp inrijden worden we gewenkt door een Panamees. We negeren hem, maar hij komt als een gek achter ons aan gefietst. Bij de ferrykade staat hij zwetend en hijgend naast de auto: “Today no ferry, it’s monday, it’s holiday.”

Dat is balen! We proberen de ferrymaatschappij te bellen, maar er wordt niet opgenomen. David – de eigenaar van onze accommodatie op het eiland – neemt wel op, maar heeft geen idee of de ferry vandaag wel of niet vaart. We volgen de idiote fietser (hij fietst 35 km per uur op een kinderfietsje) naar de parkeerplaats en hij brengt ons vervolgens naar een taxiboot. De 2 dollar die ik fooi geef vindt hij karig, waarop hij Eric om meer vraagt, want hij moet ook eten. Helaas spreekt Eric geen Spaans.

Met een klein deel van de bagage (de auto en de rest van de bagage halen we morgen op), varen we in een half uurtje naar Isla Colón. Onderweg komen we de ferry tegen. Vuile … ! Er ging dus wel een autoferry! Verbolgen zitten we op de taxiboot, omdat we beseffen dat we zijn genaaid door de idiote fietser. Deze grap kost ons zeker $ 100,- en een halve dag extra tijd. Sukkel. Maar goed, we laten ons niet uit het veld slaan. Tegenslagen horen bij reizen. Op het eiland nemen we een taxi naar Surf Break @ Paunch.

David

De ontvangst door David is uiterst merkwaardig. Als we de bagage uit de pick-up taxi halen, komt er een magere man op ons afgewankeld. Op zijn enkel zit roze tape en hij lijkt onder invloed van iets. Drugs? Alcohol? We kijken elkaar verbaasd aan. Wat is dit? Hij stelt zich voor als David en zegt dat de kamers pas om 3 uur klaar zijn. Een dame loopt langs en geeft hem een bos sleutels. We mogen de bagage in zijn schuur leggen. Eerst zegt hij dat hij de schuur af zal sluiten, maar later zegt hij dat hij dit niet wil doen. Op mijn vraag of ik het toilet mag gebruiken, antwoordt hij “Well, it might be dirty.” Ik pas. Misschien heeft hij erin gekotst.

David is verder vriendelijk en vertelt waar wij iets kunnen eten of drinken aan het strand. Daarna vraagt hij of hij de sleutel, die hij in zijn handen heeft, van ons heeft gekregen. Ik ruik zijn kegel. De man is overduidelijk dronken. Met een ongemakkelijk gevoel lopen we naar de Paunch Beach Club. Wat moeten we hier nou mee? De recensies op Booking en Google van Surf Break zijn wisselend. De serveerster zegt dat de eigenaar eigenlijk altijd dronken is. Lekker dan! We hebben helemaal geen zin om 4 dagen op deze plek met een dronken eigenaar en smerig beddengoed te blijven. Tijdens onze vakantie in Panama hebben we nog geen geluksmuntje gevonden en dat wreekt zich vandaag!

op zoek naar onderdak Bocas Panama

Op zoek naar onderdak

Het is hoogseizoen, waardoor het niet makkelijk is om voor 4 personen onderdak te vinden. De enige optie die we in de buurt vinden is een nieuw appartement op 150 meter afstand. Het heeft nog geen recensies. Tijdens de lunch belt Yvon eerst met Booking.com om onze situatie uit te leggen. De dame aan de telefoon belt met David en koppelt terug dat hij aan de telefoon helder klonk en heeft uitgelegd dat hij ernstig ziek is. Yeah right! Zo lust ik er nog wel een. Ze wil dat we teruggaan naar David om met hem te overleggen. Wij zijn echter niet van plan om met een dronken man in gesprek gegaan. We annuleren de reservering en Eric en Kees gaan snel onze bagage uit de schuur van David halen. Gelukkig is hij niet op slot!

In de tussentijd krijgen wij een appje van David. Hij zegt dat hij ziek is en zeker niet dronken. Het is hem een raadsel waarom wij niet willen terugkomen en de annuleringskosten zal hij gewoon in rekening brengen.

Een fris bed

We beslissen gezamenlijk ergens anders heen te gaan en dienen een klacht in bij Booking. Eric en ik lopen naar het appartement dat we online hebben gevonden. Eerst maar eens poolshoogte nemen. Een vriendelijke jonge dame ontvangt ons en laat een gloednieuw appartement zien. De eerste huurders vertrekken vandaag, we zijn later op de dag van harte welkom. Wat een mazzel! Komt toch nog alles op zijn pootjes en in een fris bed terecht.   

De avond brengen we door bij Skully’s House, een gezellig backpackershostel aan zee. Aan de beachbar zitten Belgen, Duitsers en Amerikanen. Tijdens het happy hour komen de flesjes bier per emmer en de gin-tonic’s voor de helft van de prijs. De shotjes vliegen ons om de oren. Eric en Kees imponeren de anderen met hun niet te evenaren pool-skills. Het is de perfecte afsluiting van een dramatische dag.

Vette fietsen   

Eric en Kees gaan terug naar het vaste land om de rest van de bagage te halen. We laten de auto toch maar op het vaste land. Yvon en ik maken van de gelegenheid gebruik om te windowshoppen in het stadje Bocas del Toro en pikken een terrasje aan het water. Tegen de tijd dat de heren terug zijn, hebben wij boodschappen gedaan en kunnen we terug naar het appartement. Pas nu zijn we helemaal klaar voor Isla Colón en een middagje aan zee.

middagje strand vakantie in Panama

De volgende dag worden we om 6 uur gewekt door brulapen die een gigantisch kabaal produceren. Bij daglicht zien we ze in de bomen naast ons huis slingeren. Ze zijn een stuk kleiner dan je op basis van hun geluidproductie zou vermoeden. Yvon staat te springen van blijdschap: eindelijk apen!!  

Om 9 uur staan we bij Flying Pirates om de elektrische fatbikes op te halen waarmee we het eiland gaan verkennen. Op ons gemakje cruisen we naar Playa Estrella aan de andere kant. Vroeger lag het hier naar verluidt vol enorme zeesterren. Nu is het druk met slecht georganiseerd toerisme. Op het smalle strand staan plastic stoelen en bedjes. Achter de houten strandtentjes ligt het moeras vol afval. Het stinkt vreselijk! Een beetje gedesillusioneerd lopen we terug naar onze fietsen. Dit is geen plek waar we langer willen blijven.

Bij Bluff Beach is het strand gelukkig een stuk mooier! We lunchen met onze voeten in het zand, bij The View Restaurant. De menukaart is heel grappig: sommige gerechten zijn duurder in het Engels, andere in het Spaans (zie foto). David-gate zijn we bijna vergeten.

Overnachting: Casa Paraíso Arena – Isla Colón (4 nachten)

bluff beach Bocas del Toro
strandtentje Playa Estrella
dagje fatbikes huren

Relaxen in Panama

De vakantie in Panama loopt alweer op zijn eind. Eric en Kees willen graag nog een dagje vissen en Yvon en ik doen het rustig aan. Op onze slippertjes stiefelen we over de strandweg naar Dosha organic cafe voor koffie met een taartje. We brengen de woorden van José in herinnering: “Organische koffie is onzin. Op koffieplantages worden altijd bestrijdingsmiddelen gebruikt en dat maakt niets uit, want de bonen worden voor consumptie verhit en geroosterd!” Hoe het ook zij, dit Panamese bakkie smaakt prima.

Eric en Kees hebben al een paar vissen gevangen als we terugkomen. Wie had dat verwacht?! Kees vangt zelfs een dikke trevally (makreel). In de veronderstelling dat het een tonijn is gaan Yvon en ik met de vangst naar het restaurant van Skully’s, maar de kok wil hem niet klaar maken voor ons. Het viel te proberen, toch? We geven de makreel weg aan een Panamees die vanavond met de vis indruk zal maken op zijn vrouw.

Vissen Panama

Pizza en poep

Kees en Yvon nodigen ons uit om de vakantie af te sluiten bij Ciao Pizza. Dit sympathieke tuinrestaurant heeft vier tafeltjes en een houtoven in een houten keet, die keuken heet. De eigenaar en eigenaresse hebben zichtbaar plezier in hun werk. Het is een genot om te zien hoe zij met passie hun tentje draaien en de pizza’s zijn goddelijk! Ze nemen onze complimenten over de beste pizza’s van Panama met trots in ontvangst.

Na het eten lopen we met (bijna) volle maan via de strandweg naar ‘huis’. Het is tijd voor een laatste spelletjesavond. Yvon en ik zijn deze vakantie vakkundig ingemaakt, ook vanavond kunnen we niet winnen, de eindstand is 6-1 voor de mannen.

De tassen zijn gepakt (met maar liefst 10 zakken Napoleons!!) en voordat we naar bed gaan willen we douchen. De mannen ruiken nog steeds naar makreel. Dan komen we tot de ongemakkelijke ontdekking dat het water op is. De grote watertank is leeg en er komt niets uit de kraan. Camilla (de eigenaresse) kunnen we niet bereiken. Het duurt niet lang voordat we beseffen dat ook de toiletten niet doorgetrokken kunnen worden. Ai, ai, ai! Dat wordt morgenvroeg heel vervelend.

Einde vakantie in Panama

Ongewassen en zonder doortrekken verlaten we Casa Arena en Bocas del Toro. Via de app waarschuwen we Camilla om de toiletdeksels gesloten te houden, totdat het water is gefikst. Het is gênant, maar we hebben geen andere keuze. De boot naar het vasteland vertrekt over een uurtje. Wij gaan met een transfer van Carib Shuttle verder naar Costa Rica. Kees & Yvon rijden terug naar Panama City, waar ze hun vlucht naar Amsterdam pakken. We hebben ontzettend genoten van dit gezellige intermezzo met onze reismaatjes tijdens onze wereldreis!   

schommel Bocas del Toro

Ps. Ik maak gebruik van affiliate-links. Als je via de links of banners op mijn blog naar bijvoorbeeld booking.com gaat en daarna (via je eigen account) een accommodatie boekt, ontvang ik een kleine commissie. Ik houd daarmee deze site in de lucht, jij betaalt niets extra. Win-Win. Thx voor de support!

6 reacties op “Vakantie in Panama: waar brulapen je rust verstoren”

  1. Heb jullie verhaal weer ademloos gelezen, geweldig! En die muziek bij het filmpje van de spin!! 🙂 Al weer 9 maanden onderweg, wat gaat het snel!!! Geniet ze!!!

  2. Jeetje, wat een avonturen weer (en niet allemaal even fris…); wel lachen om het allemaal te lezen. Ook gezellig om dit tripje met vrienden te doen.
    Op naar het volgende; het ga jullie goed!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.