China: rondreis van Xi’an naar Beijing

(REISVERHAAL) We maken een intensieve rondreis door China. In 15 dagen proberen we een glimp op te vangen van het enorme land. We reizen met hoge snelheidstreinen van stad naar stad en begonnen onze reis in Shanghai. Onze route wordt ook wel de ‘gouden driehoek’ genoemd. We zien uit naar het befaamde Terracottaleger en de iconische Chinese muur. Met een zere kleine teen – mijn nieuwe wandelschoenen knellen – maken we vele wandelkilometers door de Chinese metropolen.

Xi’an – Terracottaleger 

Xi’an is een stuk toeristischer dan Luoyang vanwege het wereldberoemde Terracottaleger van de eerste keizer van China, Qin Shi Huangdi. Het leger bestaat uit ongeveer 8.000 figuren die de keizer in het hiernamaals  zouden moeten beschermen. Een deel van de strijders is tentoongesteld, bijzonder is dat ieder beeld een uniek gezicht heeft. Het leger werd in 1974 per toeval ontdekt door boeren en is nog steeds niet helemaal blootgelegd. 

We gaan met een DiDi (Chinese Uber) naar de archeologische opgravingen die zo’n 40 kilometer buiten de stad liggen. Gelukkig zijn taxi’s heel betaalbaar in China, voor 10 euro zijn we er. Het is een enorme locatie, waar toeristen bus na bus worden afgezet. Het terracottaleger is één van de bekendste attracties van China. De figuren zijn mooi en het is absoluut een interessante opgraving, toch vind ik het hele gebeuren een beetje ‘mwa’.

Het leukst zijn misschien wel de reacties die onze aanwezigheid veroorzaken. Eric ziet hoe twee kinderen elkaar aanstoten als wij langs hun schoolklas lopen. Hij zwaait naar ze en zegt ‘Hello’, waarop zo ongeveer de hele klas terugzwaait en iedereen ‘Hello’ gaat roepen. ‘Hello, hello, helloooo!’, schalt het over het plein. De kinderen stralen van enthousiasme en wij grinniken net zo hard. Het blijft gek dat sommige Chinezen zo verrast reageren op westerse toeristen. 

Stadsmuur

Heel eerlijk vinden we de stadsmuur van 14 kilometer rond de oude stad van Xi’an leuker dan het terracottaleger. Ons fijne hotel is gunstig gelegen, waardoor we op loopafstand van alle bezienswaardigheden verblijven. Natuurlijk met uitzicht op andere flats, daar ontkomen we niet aan. Tegen het eind van de middag fietsen we een rondje over de brede stadsmuur. De temperatuur wordt wat aangenamer nu de zon gaat zakken, want 30+ graden is behoorlijk heet voor een stedentrip!  

Overnachting: Xi’an Eastern House Hotel (3 nachten)

Avondmarkt

Vanzelfsprekend is de avondmarkt in Xi’an gigantisch. Ook hier kun je van alles op stokjes krijgen, maar het is minder extreem dan in Luoyang. Xi’an was de laatste stop van de zijderoute, waardoor culturen uit het Midden Oosten en China zich hebben vermengd en dat zie je terug in de keuken. Op de markt kun je terecht voor schapenvlees, platbrood en kebabs. Voor de liefhebbers is er ook schapenpiemel of een varkenspoot. De meeste mensen geven voorkeur aan een broodje roujimamo, hiervoor staan ze in lange rijen. Het is een pita broodje gevuld met pulled pork, bief of lam. Biang biang (brede, platte noedels) is een andere populaire lokale specialiteit. Dit valt zelfs voor ons te overzien. 

Giant Wild Goose Pagoda

Het vele lopen, alle indrukken en de drukte beginnen hun tol te eisen. China is intens, een stedentrip tot de vijfde macht. We slapen maar eens lekker uit en slaan wat toeristische hoogtepuntjes over. Alleen de Giant Wild Goose Pagoda vereren we met ons bezoek. We hebben ons rot gezocht naar de wilde gans, maar niet gevonden.

In ons favoriete straatje, Defu Xiang (de bierstraat), gaan we lunchen en we kopen bagels voor morgen als we in de trein naar Pingyao zitten. ‘s Avonds gaan we nog een keer terug voor noedels met ‘hairy crab’. Het is weer uiterst vermakelijk, met personeel dat ons via google translate zo goed mogelijk probeert uit te leggen hoe we de noedels zonder knoeien kunnen eten. Voorbijgangers zwaaien en bekijken hoe onhandig we zijn. Ze gaan gewoon recht voor m’n neus staan en kijken op mijn vingers!  

Pingyao

Pingyao is de best bewaarde oude ommuurde stad van China. We blijven twee nachten in deze charmante plek waar rode lantaarns de straten versieren. Het centrale deel is voetgangersgebied. Met een ticket van 125 Yen (€ 16,-) mag je alle historische gebouwen bezoeken en de muur uit 1370 beklimmen. 

Na aankomst gaan we naar een kort toneelspel in het gerechtsgebouw, waarvan we de essentie zo ongeveer kunnen raden en daarna drinken we bij Dengdai Geduo perfecte Chinese koffie. Het is een klein tentje en de vriendelijke eigenaresse zet met uiterste precisie de koffie. Ze legt uit dat koffie in China nog niet erg populair is. Het is met ongeveer € 4,- voor een cappuccino relatief duur. Niet gek ook met deze temperaturen, het kwik tikt de 37 graden aan.

De gebouwen zijn stuk voor stuk plaatjes met hun houten poorten, stenen ornamenten, kleine binnenplaatsen en rode vlaggen. Na iedere binnenplaats volgt een andere. Trapjes, draken, Boeddhabeelden, geluksmuntjes, vaandeltjes. We bezoeken de bank, de school, het gerechtshof en natuurlijk de Tempel van God. 

Fotograferen 

We maken foto’s en we worden gefotografeerd. Kinderen worden door hun ouders in onze richting geduwd om ‘nĭ hăo’ (hallo) te zeggen. Een kinderhand pakt de mijne vast en ik krijg een dikke knuffel. Twee schoolkinderen geven ons hun flesje water en maken een vreugdesprongetje als we met ze op de foto mogen. De flesjes nemen ze onder geen beding terug. Als we ergens zitten gaan mensen voor ons staan voor een foto, alsof we een toeristische attractie zijn. Oudere mannen kunnen hun ogen niet van ons afhouden en blijven staren. Het lijkt wel of ze nog nooit een Europeaan hebben gezien. Het ongemak verdwijnt als je ‘hello’ of ‘nĭ hăo’ tegen ze zegt, dan verschijnen de grootst mogelijke glimlachen en gaan de camera’s draaien. 

Kleding 

In onze plaats vragen we de vrouwen in traditionele kleding of we ze mogen fotograferen, wat ze meestal graag doen. Ook hier kun je overal traditionele jurken huren en je laten opmaken. Luoyang werd de ‘city of timetravel’ genoemd, het lijkt erop dat tijdreizen in iedere Chinese stad populair is. Het resulteert in mooie plaatjes. 

Niet iedereen loopt er even florissant bij. Sommige mannen dragen buiktruitjes als ze het warm hebben, om hun warmte kwijt te kunnen trekken ze hun shirt omhoog en brengen hun buik in de openbaarheid. Dat is meestal niet om een sixpack te showen. We zien iedere dag wel iets vreemds. Een krekel in een kooitje bijvoorbeeld of roken in restaurants. Wat we niet zien? Foe yong hai of satésaus op de menukaart, maar gelukkig valt er altijd wel iets vegetarisch te bestellen.   

Stadsmuur

De wandeling over de stadsmuur is 6 kilometer, we gaan een beetje op tijd, want tegen het middaguur vallen de mussen dood van het dak. Het lijkt erop dat we vandaag de enige zijn die de hele ronde doen. De meeste toeristen gaan bij een van de ingangen omhoog en lopen een paar meter naar links en/of naar rechts. Wij lopen om de gehele oude binnenstad heen, langs de daken en straten, de moestuinen en opgehangen was, vervallen pandjes en airco-units, stratenmakers, een brommer-betonwagen, vlaggetjes, lampionnen en oude bomen. Buiten de muren staan de bekende wolkenkrabbers, sommige nog wachtend op bewoning. De tegenstelling met de nieuwe stad is groot.  

In de avond gaan we kijken naar de lichtshow op de stadsmuur. Om het (enorme) publiek in goede sferen te brengen verkopen straatverkopers allerlei lichtgevende prullaria. De verlichte konijnenoren vind ik het leukst, maar ik krijg ze niet van Eric. De lichtshow is op z’n Chinees groots, we hadden niet anders verwacht. Een mooie afsluiting van ons bezoek aan Pingyao.

Overnachting: Water hotel Pingyao (2 nachten)

Beijing 

We beginnen Beijing met Pekingeend. Onze gebruikelijke strategie om te zoeken naar restaurants op basis van reviews is in China moeilijk, omdat Google Maps niet werkt en de app ‘Kaarten’ minder vaak wordt gebruikt. Bovendien vinden Chinezen andere dingen lekker dan wij en zijn er in iedere stad minstens een miljoen restaurants.

We lopen naar buiten en proberen iets in de buurt van ons hotel te vinden. Op een gegeven moment zien we mensen buiten op stoeltjes wachten voor een restaurant. Dat moet een goed teken zijn! We krijgen een bonnetje met Chinese tekst, de nummers 2 en 59 en de belofte dat binnen een half uurtje een tafel vrij komt. 

Pekingeendfabriek 

We nemen plaats op een plastic stoeltje. Buiten in de rij kunnen we de menukaart van de Peking Chamber alvast bestuderen: gevulde eenden darmen met chili en hete olie, eendenbloedsoep, eendenhart, een hele Peking eend of een halve. Heerlijk weer! De vertalingen kunnen ons niet verleiden. Gelukkig staan er ook normale dingen op de kaart, zonder rare dieronderdelen. Na anderhalf uur wachten worden we ongeduldig en blijkt op ons bonnetje te staan: een kleine tafel voor 2 en 59 wachtende tafels voor ons! Ik geloof dat we in een pekingeendfabriek terecht zijn gekomen, waar er overigens vele van zijn in Beijing (het voormalige Peking). Ik vind de filet lekker, de kop en nek laat ik na een korte inspectie liggen. Jakkes! Eric slaat helemaal over, broccoli met knoflook en gevulde champignons spreken hem meer aan. 

De Chinese Muur

In de buurt van Beijing is het mogelijk om de Chinese muur te beklimmen, een belangrijk doel van deze reis. Er zijn verschillende opties, wij gaan naar Mutianyu. Het is niet de drukste plek en niet te ver weg, 65 kilometer van de stad. Eric staat erop vroeg te vertrekken, om file-wandelen te voorkomen. De wekker gaat om 5:15 uur. De bussen vanuit de stad vertrekken op z’n vroegst om 8:00 uur, daarom pakken we een taxi. Klinkt duur, maar voor € 30,- staan we om 7:30 uur als eersten bij de kabelbaan. Missie geslaagd! Voor een lege Chinese Muur hoef je dus niet naar Simatai, of nog verder. Je wekker achterlijk vroeg zetten kan ook. 

De muur golft door het groene landschap en we zijn blij dat het vandaag niet al te heet is. Op sommige stukken is het behoorlijk steil. Stapje voor stapje bikkel ik mij een weg naar boven. Tegen de wanden wonen her en der eekhoorntjes en katten die miauwen om aandacht en eten. Bij de hoogste wachttoren springt ineens een verkoopster tevoorschijn. Ze begint te klappen en vindt dat ik een medaille heb verdiend. In haar handen houdt ze een gouden plastic medaille aan een rood lint. Vast ingekocht via AliExpress.

Hutong Nanluoguxiang 

Zonder medailles gaan we terug naar Beijing, waar we aan het eind van de middag hutong Nanluoguxiang bezoeken. Een hutong is een traditionele woonwijk van Beijing, waar de oude bebouwing bewaard is gebleven. Er zijn er nog een kleine duizend, niet altijd authentiek meer, meestal wel sympathiek. Nanluoguxiang is populair en bezaaid met (souvenirs)winkels, eettentjes en toeristen. We moeten lachen om de kleding van dyslectische Franse modeontwerpers zoals Guccy en Louis Vuttion en verbazen ons over de kleine kooitjes met reuzenkrekels die blijkbaar als huisdier worden gehouden. Eten doen we vandaag niet op straat of bij de Chinees. We gaan naar Annie’s, de Italiaan. Lekker eten wat de boer kent.  

Jingshan Park

Vanaf het paviljoen op de heuvel in het Jingshan Park hebben we uitzicht over de Verboden Stad en de rest van Beijing. Er wordt gezegd dat dit het beste uitzicht over de stad geeft, maar de lucht is grijs en het zicht matig. We vragen ons af of dit altijd zo is door de smog boven de stad. Op zich merken we het niet, Beijing is geen stinkstad. Sterker nog, wij vinden alle Chinese steden netjes en schoon. Iets wat we vooraf niet hadden verwacht. Ook van smog hebben we nergens last gehad. 

We verkennen het grote park en pakken daarna de metro naar Hutong Wudaoying voor een vegetarische lunch en een lekkere koffie. Deze hippe hutong is minder druk dan de hutong waar we gisteren waren. Onze voeten hebben een uurtje rust nodig. Mijn kleine teen gaat na 9 kilometer lopen serieus zeer doen en dat is tijdens deze mega-stedentrip iedere dag het geval.  

Lama Tempel

Binnen de muren van de Tibetaanse Lama Tempel is het flink mistig. Iedere bezoeker krijgt gratis een bundeltje stokjes om te verbranden bij de verschillende tempelgebouwen. Per keer branden mensen drie stokjes en maken drie buigingen naar alle windstreken. Hoe dieper je in het tempelcomplex komt, hoe heiliger de omgeving wordt. In het vierde gebouw zijn we getuige van een ceremonie die door een veertigtal monniken wordt uitgevoerd. Ze reciteren soetra’s, ofwel ze lezen boeddhistische teksten voor om positieve energie op te wekken. Het gezang is bijna hypnotiserend. Bijna, want voor mij is het veel te druk om op deze plek in meditatieve sferen te kunnen komen. In het laatste gebouw van het heiligdom staat het pronkstuk: een imposant Boeddhabeeld van 18 meter hoog. Het schijnt uit één stuk Tibetaans sandelhout gesneden te zijn.  

De Verboden Stad 

Iedere dag worden maximaal 80.000 kaartjes voor de Verboden Stad uitgegeven. Je moet een ticket kopen en dit kan vanaf een week van te voren. Als je dit pas 5 dagen vooraf doet, ben je te laat. Veel te laat. We hebben ons laten vertellen dat de kaartjes dagelijks binnen 10 minuten uitverkocht zijn. Het leek er daarom even op dat we de Verboden Stad niet zouden zien. De enige optie om binnen te komen was een georganiseerde tour via Get Your Guide. 

Zo komt het dat we Lisa om 10:15 uur ontmoeten bij de Nike winkel op Wangfujing street. We zijn met een schappelijke groep van zes man om door het verboden domein van de voormalige Chinese keizers te struinen. Een wereld achter muren, een luxe gevangenis. Een leven waarvoor de concubines alle contacten met familie moesten verbreken. Rijkdom heeft zijn prijs. 

Na de verboden stad lopen we naar het beroemde Tiananmen Plein, ofwel het Plein van de Hemelse Vrede, waar in 1989 de studentenopstand tegen het regime plaatsvond en platgeslagen werd. Vandaag staan wij tegenover (de foto van) Mao, vorige week liep Poetin hier nog rond. 

Wangfujing Street

We lopen door de winkelstraat om de hoek van ons hotel, langs de Sint Josephkerk (net als thuis), het straatbadminton, de karaoke, groepjes dansende senioren, de politiecamper en de hypermoderne 3D-reclames op de gevels. De beroemde Wangfujing snackstreet waar je gefrituurde spinnen en vleermuizen kon eten is opgedoekt. Dat heeft vast met Covid-19 te maken, hoewel niemand ons dat kan bevestigen. Onze gids in de Verboden Stad begreep gisteren niet wat wij bedoelden met Corona of Covid. We zijn er maar niet op doorgegaan.

Overnachting: Stey Wangfujing Hotel (4 nachten)

China rondreis

We eten nog een laatste keer hotpot en daarna gaan we nieuwe voeten kopen. Als er iets waar is over China, is het dat je er kilometers en kilometers kunt wandelen. Een rondreis door China is intensief, omdat er gruwelijk veel te zien en te doen is. Het land is groot en druk. Wij willen zeker nog een keer terug, maar dan wel om iets meer van de natuur te zien. Daar hadden we deze twee weken onvoldoende tijd voor. Je komt oren, ogen en voeten tekort in dit intrigerende land.

Ps. Ik maak gebruik van affiliate-links. Als je via de links of banners op mijn blog naar bijvoorbeeld booking.com gaat en daarna (via je eigen account) een accommodatie boekt, ontvang ik een kleine commissie. Ik houd daarmee deze site in de lucht, jij betaalt niets extra. Super bedankt voor de support!