Rondreis door China: van Shanghai naar Luoyang

(REISVERHAAL) Op Charles de Gaulle Airport schopt Eric bij toeval tegen een eurocent. Ons geloof in geluksmuntjes is nog altijd springlevend. We vinden ze alleen als we op vakantie zijn én onder een goed gesternte reizen. Vol vertrouwen en met een boel verwachtingen en vooroordelen gaan we een rondreis door China maken. In 2024 mogen Nederlanders maximaal 15 dagen zonder visum naar China. Een uitgelezen kans om onze vooroordelen te toetsen. 

Camera’s

Bij aankomst op de luchthaven van Shanghai moeten we, voordat we langs de paspoortcontrole mogen, langs de ‘vingerafdrukautomaat’ voor buitenlanders. Hij begint Nederlands te praten, zodra we onze paspoorten op de lezer leggen. Dat ik een foto van de apparaten maakt, vindt Eric een slecht idee. Het mag ook eigenlijk niet. 

We worden op de luchthaven gevolgd door honderden camera’s en dat blijkt in de hele stad zo te zijn. Misschien is het de reden dat nergens rommel op de grond ligt en iedereen netjes in de rij staat. Het lijkt Tokio wel. En wij maar denken dat Japanners de uitzondering zijn, misschien is het gewoon de regel in dit deel van Azië? 

In Nederland hebben we een speciale e-sim gedownload om de Great Firewall of China te kunnen omzeilen. Op die manier kunnen we via een beveiligde verbinding (VPN) internetten en Facebook, Google en Whatsapp gebruiken, ondanks dat de Chinese overheid dat niet graag ziet. De e-sim werkt meteen bij aankomst. We pinnen geld – onder toezicht van een bolcamera – en met hulp van een vriendelijke dame (en Google Translate) kopen we een metropas voor 3 dagen (€ 5,80 per kaartje). De wc’s zien er keurig uit, nog niemand horen rochelen. So far so good. 

Lees ook: Stedentrip naar Tokio: hier is alles anders!

Hotpot

De eerste uitdaging is om een fatsoenlijke plek voor het diner te vinden. Het is al 19.30 uur. We ontdekken dat de app Kaarten het best werkt om reviews te vinden. Niet ver van het hotel zit een goed hotpot restaurant. De ober helpt ons een beetje gehaast en dwingend met het maken van een keuze. ‘Spicy?’ Uh, nee! ‘Half spicy, half mushroom?’ Ok. Doe maar. Hij klikt vervolgens nog wat plaatjes van sla-achtigen aan en probeert de bestelling af te ronden: ‘Ok? Ok?’ 

We zitten aan een tafel met een grote brander in het midden. Tussen ons in wordt een wok geplaatst met in de ene helft een paddenstoelenbouillon en in de andere helft een oranje substantie met tientallen rode pepertjes. Ik doe een dappere poging en leg een groen blad in de pittige hotpot om te ontdekken dat het soms verstandiger is om binnen je comfortzone te blijven. We houden het bij een groenten-fondue. Niemand vraagt of we er sambal bij willen.  

Overnachting: SSAW Boutique hotel Shanghai Bund (3 nachten)

Snurken

Shanghai is een hypermoderne stad met een uitgebreid metronetwerk, grote parken, brede straten en hoge gebouwen. Mensen lopen vastgeplakt aan hun telefoon door de stad. De meeste auto’s en alle scooters zijn elektrisch. Je hoort ze niet en dat is bij het oversteken wel eens onhandig, want scooters rijden je zonder pardon van je sokken als je veilig denkt over te steken bij een verkeerslicht. De deeleconomie heeft zijn intrede gedaan: fietsen en scooters zijn overal op straat te huur via een speciale app. 

Claxons en sirenes hoor je zelden. In New York konden we ‘s nachts niet met de ramen open slapen, vanwege het kabaal en de sirenes van politiewagens en ambulances. In Shanghai word je vroeg in de ochtend wakker van vogeltjes (en je jetlag). Eric zegt dat hij wakker is geworden door mijn snurken, maar dat kan niet, want ik snurk helemaal niet.

Franse Concessie 

We gaan met de metro naar RAC, een ontbijttentje in de Franse concessie. Tot de Tweede Wereldoorlog viel dit deel van de stad onder Frans bestuur. Langs de lanen staan prachtige platanen en statige gebouwen uit de koloniale tijd. De meeste kunnen overigens wel een likje verf en een restauratie gebruiken.

Na het ontbijt – of beter gezegd de lunch – lopen we langs de lange lanen naar het Propaganda Poster Art Centre. In dit kleine museum in een kantoor op de 7e verdieping zijn oude communistische propagandaposters tentoongesteld en te koop voor de liefhebber. De posters laten zien hoe het boerenleven werd verheerlijkt en de VS verguist. Het is een regenachtige dag, dus zeer geschikt voor musea & metroritten. 

De treintickets – om straks door China te reizen – halen we alvast op. We willen zien hoe het treinstation eruit ziet en waar we overmorgen moeten zijn. We hadden gelezen dat er lange rijen kunnen staan, maar het lijkt erop dat dat verleden tijd is. Net als wij, koopt tegenwoordig iedereen zijn ticket online. Inchecken kan met je paspoort, een uitgeprint ticket heb je in principe niet eens nodig. 

Treintickets: Je boekt ze vooraf makkelijk online via bijvoorbeeld China Highlights, trip.com of als je het liever in het Nederlands doet via Treinkaartjeschina.nl  

The Bund

In de avond gaan we naar The Bund, het middelpunt van Shanghai. De boulevard langs de Huangpu Rivier trekt iedere avond tienduizenden bezoekers. De wolkenkrabbers in de wijk Pudang – aan de andere kant van het water – zijn kleurrijk verlicht. Iedereen wil op de foto met de Oriental Pearl Tower en met de Shanghai Tower, de hoogste van allemaal.

Het is ongekend druk. Een dikke stroom toeristen uit eigen land beweegt zich over de boulevard richting de winkelstraat East Nanjing Road. Chinezen zijn met veel! Daarom is er ook zoveel te koop: handcrèmes, hobbymaterialen, souvenirs, speelgoed, snoepgoed, gadgets. Winkel, na winkel, na winkel, na winkel. 

Hoofd in de wolken

Onze nieuwe dag begint vanzelfsprekend met een fijn ontbijt, we gaan naar ‘Head in the clouds’. Als je een beetje zoekt vind je overal in Shanghai moderne eet- en koffietentjes. Je betaalt er wel Westerse prijzen, maar dat doe ik met plezier voor een lekkere avocado-salade met een cappucino. Als ik kan kiezen eet ik noedels en rijst liever in de middag of ‘s avonds. 

Jade Buddhist Temple 

We wandelen naar de Jade Buddhist Temple. Bij dit uitgebreide tempelcomplex arriveren grote groepen toeristen. Je herkent ze aan de groene petjes, roze shirtjes of oranje tassen, meestal gaat er iemand met een rood vlaggetje voorop. Westerse toeristen zijn er niet veel.

Van sereniteit is niet veel sprake in het complex. Bezoekers lopen dwars door elkaar en druk pratend langs de tempels. Voor de Buddhabeelden zetten ze hun handpalmen tegen elkaar en bewegen ze snel een paar keer op en neer. Het ziet er gehaast uit. Sommigen knielen drie keer met hun handpalmen naar boven gericht. Op het middenplein zetten ze ledkaarsjes neer en branden ze wierook. De bewaker van de vuurbak heeft zijn handen vol aan het in goede banen leiden van iedereen die iets wil verbranden. Hij roept, gebaart en stampt driftig op en neer. Wij aanschouwen alle taferelen met interesse en verwondering. 

M50

De oude katoenfabrieken zijn omgetoverd tot een gebied met kunstgalerijen waar moderne kunst wordt verkocht, van graffiti tot olieverfschilderijen. M50 is een unieke plek, want in China is kunst niet zo vanzelfsprekend. Je kunt hier lekker rondslenteren en als je wilt een terrasje pikken of een bakje koffie scoren. Dat doen we dan ook.  

People’s park 

Het contrast met het People’s Park is groot te noemen. Op weekenddagen vindt hier een grote ‘vrijgezellenmarkt’ plaats. Ouders staan met bordjes in het park, waarop een beschrijving van hun kind staat: lengte, gewicht, sterrenbeeld, opleiding en inkomen. Je gelooft je ogen niet. Het park is bommetje vol en mensen praten geanimeerd met elkaar. Het valt ons op dat veel kinderen al boven de 30 zijn. Sommige ouders komen hier blijkbaar al jaren. 

De gekkigheid gaat verder als we op People’s Square in een ondergrondse spelletjeshal terecht komen. De pubers die hier rondhangen, dansen en spelen zijn volledig verkleed en opgemaakt als Final Fantasy figuren. Het wordt cosplay genoemd: het verkleden als personages uit een film of videogame. Ik zie een paar super leuke carnavalsoutfits en -pruiken. 

Old Town

Nog een laatste keer langs The Bund, want vandaag is het mooi weer. En daarna een rondje door the Old Town. De naam doet authenticiteit vermoeden, maar als we arriveren zien we een volledig gerenoveerde/vernieuwde avondmarkt. Het is een toeristische hotspot om chinees te eten en een cadeautje voor het thuisfront te kopen. We maken onze laatste kilometers door Shanghai, bijna 20 km vandaag. Met zere voetzolen en een pijnlijke rug ploffen we in bed. Van Shanghai word je moe.

Rondreis door China 

Met 300 kilometer per uur schieten we langs rijstvelden en Chinese metropolen. We hebben al heel wat Aziatische landen gezien, China is anders. China is groter dan groot. Het lijkt in de verste verte niet op Vietnam, Maleisië of Indonesië. Steden bestaan uit ontelbaar veel wolkenkrabbers met hetzelfde ontwerp. Het is niet voor te stellen hoeveel mensen hier op elkaar gestapeld wonen. In totaal ongeveer 1,4 miljard. 

Steden zijn lelijk en tegelijk vernuftig en efficient. Brede wegen met 4 banen waar het verkeer goed doorstroomt, ventwegen waar je kunt stoppen. De navigatie van de taxichauffeur geeft exact aan hoeveel seconden het nog duurt voordat het verkeerslicht op groen springt. De parken zijn groot en het verkeer voornamelijk elektrisch. 

Luoyang

In het ‘stadje’ Luoyang wonen zo’n 2,6 miljoen inwoners, niet helemaal het platteland waar we naartoe dachten te gaan. Chinezen lachen om Nederland met 17 miljoen inwoners, minder dan in de stad Shanghai (ruim 22 miljoen). Het ruimtegebruik is een stuk efficiënter. Kun je voorstellen hoeveel natuur we over houden als we op zijn Chinees zouden bouwen? Een paar flinke wolkenkrabbers en daaromheen niets dan groen en natuur. Dan zou de provincie Utrecht de centrale metropool van Nederland zijn en de rest platteland, bos en strand. 

Avondmarkt 

Tussen de wolkenkrabbers ligt de oude stad verscholen. Iedere zichzelf respecterende Chinese stad heeft een stukje oude stad. Via de Lijing gate lopen we het historische gebied binnen. Vroeger was dit de poort naar het paleis. Luoyang wordt de ‘Capital of Hanfu’ genoemd en de ‘Capital of time-travel’. We zien meteen waarom. Jongeren kleden zich graag in ‘traditionele kleding’ van de Hanfu Chinezen. Overal zijn jurken te huur en vrouwen kunnen hun haren laten opsteken. Sinds 2023 schijnt deze rage een flinke vlucht te hebben genomen. 

Wij maken gevraagd foto’s van de dames en Chinezen maken ongevraagd foto’s en filmpjes van ons. Overal. Constant. In Luoyang zijn westerlingen een rariteit. Af en toe lachen en zwaaien we naar de camera, dat breekt meestal het ijs. Als je er een hekel aan hebt om bekeken en gefilmd te worden, moet je hier niet zijn. 

De avondmarkt is typisch Aziatisch, met allerlei vreemde lekkernijen. Veel van het etenswaar kennen we wel: dumplings, dimsum, noodles, inktvis, gekleurde koekjes, ijsjes, etc. Het zijn meestal de vleesgerechten die ons doen gruwelen. Gefrituurde hanenpoten, glanzende varkenspootjes, een dikke bullfrog, knapperige sprinkhanen en cicaden. Of wat dacht je van een spiesje met schorpioenen? Volgens de verkoper zijn ze goed voor je immuniteit. 

Longmen grotten 

Terwijl we de ontbijtzaal binnenlopen komt het gerochel ons tegemoet. Dus toch. Iemand vindt zijn ontbijt niet lekker en spuugt het tussen zijn benen op de tegelvloer. Dat schijnt normaal te zijn. Ik kies een tafeltje aan de andere kant. Negeren. Kom Clau, gewoon negeren.

Met een taxi laten we ons bij de grotten van Longmen afzetten. Hiervoor gebruiken we de Alipay app, waarin ook een DiDi module zit om taxi’s te bestellen. In China gebruik je overal Alipay (of WeChat) om te betalen. Bij het kleinste marktstalletje betaal je met je telefoon. DiDi is de Chinese versie van een Uber. Voor een paar euro staan we bij de grotten. 

Bij de grotten van Longmen zien we langs de Yi Rivier grote Buddhabeelden die zijn uitgehouwen uit de zandstenen rotsen. Ze dateren uit de Wei Dynastie en de Tang Dynastie, ongeveer 500 tot 900 na Christus. Gelukkig is alles groots opgezet, want we zijn vandaag met z’n allen naar de grotten gegaan. De zon schijnt enthousiast, hoewel dat niet door iedereen wordt gewaardeerd. Vrouwen dragen bedekkende kleding, volledige gezichtsmaskers, extra brede zonnekleppen en parapluutjes die bij ons precies op ooghoogte komen.

White Horse Temple

We hebben tijd over en gaan naar de White Horse Temple, de oudste Boeddhistische tempel van China. Als we drie keer over de markt hebben gelopen vinden we eindelijk de ingang, om te ontdekken dat we onze kaartjes online hadden moeten kopen. Een vriendelijke dame helpt en we betalen haar terug met Alipay. Toch handig als er af en toe iemand Engels spreekt, want dat is eerder uitzondering dan regel. 

De tempel is net als iedere tempel een mooie plek. We slenteren door de groene tuinen, langs de Boeddhabeelden en snuiven de geur van wierook. Als onze voetzolen beginnen te protesteren houden we het voor gezien. 

Toscane 

We sluiten de dag af in Toscane. We gaan Italiaans eten. Het restaurant zit in de buurt van ons hotel, we hebben even geen zin in Chinese avondmarkten en gezoek naar een eettentje, laat staan dat onze benen meewillen.

Onze komst veroorzaakt een hoop commotie onder het personeel. De enige Engelssprekende serveerster wordt naar voren geduwd. Als ze horen dat we uit Nederland komen, klinkt gewow en gewauw. We worden als hooggeëerde gasten ontvangen. De dame vindt het maar wat leuk om haar Engels te oefenen. We moeten een Vedett drinken, want dat is: ‘buy one, get one free.’ De flesjes zijn bijna een jaar over datum, dus die aanbieding is heel verstandig. De salade en de spaghetti smaken ons uitstekend en ook het bier hebben we overleefd.  

Overnachting: Holiday Inn Express Luoyang City Centre (2 nachten)

Rondreis door China

We zijn bijna op de helft van onze rondreis door China, iedere dag verwonderen we ons over dit boeiende land. Sommige vooroordelen bleken onzin, andere best een beetje waar. De Chinese samenleving is technisch geavanceerd en controlerend, de straten zijn rat-loos, geen kakkerlak gezien, mensen zijn nieuwsgierig en met velen, ze eten nagenoeg alles, houden niet van zon op hun huid, vrouwen laten soms de toiletdeur gewoon openstaan als ze moeten plassen en rochelen doen alleen oude mannen. De afgelopen week voelde als vier weken, we sjouwen ons een ongeluk in China. Een ding is zeker: deze rondreis is ongelofelijk intensief.

Wil je weten hoe onze reis verder ging? Lees dan ook: China: rondreis van Xi’an naar Beijing

Ps. Ik maak gebruik van affiliate-links. Als je via de links of banners op mijn blog naar bijvoorbeeld booking.com gaat en daarna (via je eigen account) een accommodatie boekt, ontvang ik een kleine commissie. Ik houd daarmee deze site in de lucht, jij betaalt niets extra. Super bedankt voor de support!