Ga naar de inhoud
Sunset Beach, Oahu Hawaï

Eilandhoppen in Hawaï: het beste van Ohau en Maui

(REISVERHAAL) We hebben een reis van maar liefst 9 weken voor de boeg. Bevoorrecht, dat zijn we. Ook super enthousiast over onze plannen. We beginnen met eilandhoppen in Hawaï, bezoeken Frans-Polynesië en sluiten af in Canada. We gaan naar de mooiste plekken van deze wereld en beloven plechtig dat we er enorm van zullen genieten. Natuurlijk houden we ons reisgeluk niet alleen voor onszelf. Iedereen die graag wil, mag via dit blog met ons meereizen. Gezellig! We beginnen op Oahu en Maui: twee Hawaiiaanse pareltjes.

Lees ook verder over Big Island en Kauai. Nog twee prachtige eilanden in Hawaï waar we zijn geweest.

Onze langste dag ooit

Het belooft een lange dag te worden. De langste 1 juli ooit. Om 6 uur in de ochtend trekken we de deur achter ons dicht. Om 10 uur ’s avonds stappen we ons appartement in Honolulu binnen. We zijn dan 28 uur verder. Het tijdsverschil is 12 uur. We zitten letterlijk aan de andere kant van de wereld.

Op Schiphol moeten we door de speciale, Amerikaanse veiligheidscontrole. De beveiliger vraagt of we onze koffer zelf hebben ingepakt en of we iets voor iemand anders hebben meegenomen. “Wanneer vliegen jullie terug?” Hij kijkt ons verbaasd aan en twijfelt. “Moeten jullie niet werken?”, vraagt hij voorzichtig. “Neeeeeee!!! Wij gaan heel lang op vakantie. Negen weken.” We leggen hem uit dat we extra vakantieweken hebben ingekocht en dat stelt hem gerust. Zichtbaar jaloers blijft hij achter op Schiphol.

De vlucht valt mee. Zelfs de overstap van zes uur is prima te doen in de lounge van Delta Airlines. We nemen een prosecco met wat lekkere hapjes en een warme douche, voordat we weer verder reizen. Als we later in de avond aankomen in Honolulu, gaan we toch nog even iets eten. Honger! Onze biologische klok is volledig van slag.

Honolulu

OAHU

Groot en veel

We wanen ons meteen in Amerika. Alles is groot. Bij aankomst krijgen we een upgrade van de huurauto, want de kleine auto die wij hebben gehuurd hebben ze niet eens. In het Cheesecake Factory Restaurant worden we gewaarschuwd voor de grote porties. Dus de cheesecake slaan we maar over. Net als de refill van onze halve liter Zero Cola. Anders plas ik vannacht weer in bed.

Onze eerste roadtrip

Het eiland Ohau schijnt het minst mooi te zijn, dus we hebben hier maar twee dagen gepland. We vragen ons echter hardop af hoe mooi de andere eilanden dan wel niet zullen zijn! Tijdens onze eerste roadtrip op Ohau vergapen we ons aan idyllische strandjes, ruige kliffen en een turquoise zee.

Geschiedenisles

Om 6 uur in de ochtend zijn we wel klaar in bed. We maken ons op om naar Pearl Harbor te gaan. Gisteren kwam ik er achter dat we vooraf kaartjes hadden moeten reserveren. Niet aan gedacht. Gelukkig zijn er iedere dag 1300 gratis kaarten beschikbaar, voor de vroege vogels. Iedere jetlag heeft zijn voordeel! Als we om 10 voor 7 bij de entree aankomen, schieten we in de lach. Niet te geloven! De rij is enorm! We gokken het er toch maar op. Een andere keer terugkomen is immers geen optie.

Rij bij Pearl harbor

Pearl Harbor moet je gezien hebben als je naar Oahu gaat. Op 7 december 1941 zorgde een verrassingsaanval van de Japanners ervoor dat een groot deel van de Amerikaanse vloot ten onder ging. Dit was het begin van de Pacifische Tweede Wereldoorlog. Het USS Arizona Memorial ligt bovenop het gelijknamige, gezonken oorlogsschip. De 1177 doden liggen nog steeds in het scheepswrak. We varen er met een bootje naar toe. Op de achtergrond liggen enorme oorlogsschepen met torpedo’s en kanonnen. Om bang van te worden.

Monument van Pearl harbor

De Dole plantage

Als we naar de noordkust rijden, komen we langs de Dole plantage. De plek waar onze ingeblikte ananassen vandaan komen. Toch maar even gaan kijken? We draaien om en rijden een soort ananas Efteling binnen. Hoeveel merchandise met ananassen kan je verzinnen? We gaan in het toeristentreintje, betalen hier 11 dollar per persoon voor en laten ons met een ananas in de hand fotograferen. De ananas is heerlijk, maar we gaan snel door en vertellen niemand dat we hier zijn geweest.

Dole plantation

Ananas

De noordkust

De noordkust van Oahu staat bekend om haar mooie surfstranden. Tussen november en februari zijn de golven het grootst en vinden beroemde wedstrijden plaats. Nu is de zee rustig en wordt er nauwelijks gesurft. Langs de route zien we overal mooie strandjes; palmbomen en de zon hoog aan de hemel.

Sunset Beach

Monniksrob

Surfen op Oahu

Ko’olau Mountains

De Ko’olau Mountains liggen langs de westkust van Oahu. De groene bergen lijken wel met mos bedekt. Hier liggen de Haiku Stairs, ook wel de stairway to heaven genoemd. Eric had nog het maffe idee om deze te gaan beklimmen. De route is gesloten, verboden te beklimmen, super steil en levensgevaarlijk. Echt iets voor mij, zullen we maar zeggen.

Onverstandig wandelen

We stappen wel uit bij Makapuu Point en wandelen naar de vuurtoren. Het is een flinke klim en als je normaal doet al een hele uitdaging. Maar niet iedere Amerikaan neemt hier genoegen mee. Tijdens onze rit komen we enkele keren een sportieve, gebruinde, oudere man tegen. Hij zweet zich te pletter en fietst ogenschijnlijk de hele dag op en neer. Hij heeft een achteruitkijkspiegeltje op zijn pet en een muziekbox aan het frame van zijn wielrenfiets. Rustig aan doen kan altijd nog! We zien ook jonge dame al hoelahoepend naar boven lopen. Dat ziet er toch ook erg bijzonder uit. Ik bedenk me dat ik beter mijn wandelschoenen aan had kunnen doen. En een flesje water is ook geen overbodige luxe als je midden op de dag, in de felle zon gaat lopen. Onverstandig Van Dongen!

Uitzicht bij vuurtoren op Oahu

Het regent!

We hebben nog 1 dag op Ohau en proberen die zo goed mogelijk te besteden. Als ik wakker word open ik de kaart, die voor de vakantie in onze brievenbus lag. Ik mocht hem pas openmaken op mijn verjaardag. Met de felicitaties van ome Jacques en tante Diny start mijn verjaardag heel feestelijk!

We beginnen met de Tentalus scenic drive door de bergen. Het regent! Serieus waar. Daar hadden we natuurlijk niet op gerekend. Gelukkig wordt het snel droog als we naar de Manoa falls lopen. De plakkende, plastic poncho kan weer uit. We klauteren door het bamboebos en glijden een beetje over het modderige pad. Bij de waterval is het knetterdruk. Het bordje “do not go beyond this sign” wordt massaal genegeerd.

Tentalus drive

Manoa falls

Keuzes maken

De volgende bestemming is het Halona Cove Beach. Weer zo’n mooi uitzicht! Voor Diamond Head moeten we meer moeite doen. We rijden met de auto naar het midden van de krater. Daar ontdekken we dat we naar de kraterrand moeten klimmen. Het is een mooie route van 2 uur, maar wij zijn onderhand wel toe aan Waikiki Beach. De blaren op mijn kleine tenen doen zeer. Het kan toch niet zo zijn dat we in Honolulu zijn geweest, zonder Waikiki Beach te bezoeken?! We draaien dus om voor een drankje op dit ongelofelijk drukke strand.

zuidelijke kust Oahu

Waikiki Beach

De luiken gaan dicht

Om mijn verjaardag te vieren heeft Eric gereserveerd bij het leuke restaurant Tommy Bahama. We zitten op het dakterras, eten heerlijk en nemen een flesje wijn bij de maaltijd. Dat hakt er in als een bom! Overvallen door vermoeidheid gaan we snel naar huis. Om 9 uur gaan de luiken dicht. Het lukt gewoon niet om langer wakker te blijven. Ik word toch een dagje ouder….

Waikiki Beach

Onze route op Oahu in beeld:

MAUI

De vlucht naar Maui is maar drie kwartier. Eigenlijk hadden we nog wel een dagje langer op Oahu willen blijven. Even een dag om aan het strand te relaxen. Maar daar hebben we geen tijd voor. Ook de komende twee dagen niet. Ik heb toch iets verkeerd gedaan in onze planning. We zitten op Hawaï en hebben geen tijd om naar het strand te gaan. Er is gewoon te veel moois te zien!

The road to Hana

We rijden vanuit het noorden naar het oosten over de beroemde “Road to Hana. Hij is 83 kilometer lang, telt 54 bruggen en 260 bochten. We slingeren langs de kust en door de groene jungle. In het drukke dorpje Pa’ia halen we bij Hana Picnic Lunch Co een lekkere lunch voor onderweg. Met een big smile eten we onze broodjes op bij het Ho’okipa Beach Park. We kijken naar de tientallen schildpadden die op het strand liggen te rusten. In de zee zie je de ene na de andere reuzenschildpad op de kust af zwemmen. Wat is dit gaaf!

Schildpadden op Ho'okipa Beach

Roze foodtruck aan strand

Onderweg zien we de Twin Falls, het Bamboo forest en de rainbowtrees. De bast van deze eucalyptusbomen kleurt, groen, oranje, rood en paars. Je gelooft je ogen niet! Op het Ke’anae Peninsula steekt de zwarte lavakust af tegen de ruige, blauwe golven met witte schuimkoppen. Het is beter om hier niet te zwemmen.

Twin falls, Maui

Bast van een regenboogboom

De kust van ke'anae peninsula

Uiteindelijk komen we aan in het gehucht Hana. De tijd heeft hier stil gestaan. We hoeven niet te rekenen op een uitgebreide viering van de 4th of july. Daarvoor hadden we in Honolulu moeten blijven. De supermarkt doet ons verbazen. In Afrika zien ze er beter uit. Onze kamer bij Heavenly Hana is erg schattig, maar ook heel lelijk. Je struikelt over de kussens en de tierlantijntjes. Van de andere kant: we zullen er niet minder om slapen!

Supermarkt Hana

Terug naar het noorden

De dag start met een korte wandeling naar de Makahiku falls overlook. Er zit niemand bij de entree van het Haleakala National Park, dus we glippen zonder te betalen binnen. We blijven Nederlanders! Het valt ons overigens op, dat we maar heel af en toe een Nederlander of een andere Europeaan tegenkomen. Er lopen hier vooral Amerikanen rond. En Japanners.

We rijden weer helemaal terug naar het noorden, over dezelfde weg waar we gisteren hebben gereden. De zuidelijke rondweg schijnt slecht van kwaliteit te zijn en met een gewone auto niet te trotseren. Jammer, maar de road from Hana is ook geen straf! We stoppen bij een paar strandjes, die we gisteren hebben overgeslagen. Het Red Sand Beach is mijn favoriet. Het ligt een beetje verscholen, waardoor de toeristenmassa’s er aan voorbij gaan. Het rode zand en de hoge, rode kliffen maken deze plek bijzonder. Wel pech dat er veel bewolking hangt. Dat maakt de foto’s minder spectaculair. Niets is zo veranderlijk als het weer op Hawaï.

Black sand Beach, Maui

Red sand Beach, Maui

Opschieten

We crossen in hoog tempo over de lange, slingerweg. Voor ons rijdt een ongeduldige local, die gaat toeteren als mensen ergens stil gaan staan om foto’s te maken. Hij duwt flink door en wij maken dankbaar gebruik van zijn haast. Hij stopt even om een wandelaar mee te nemen in zijn laadbak en scheurt weer verder. Buckle up!

Net na de middag zijn we al weer bij het schildpaddenstrand. Natuurlijk gaan we nog een keer kijken. Te mooi! Vandaag liggen er wel zestig. Dood en doodmoe. Het lijken wel toeristen met een jetlag!

Schildpadden op Ho'okipa beach

Schildpad op Ho'okipa beach

Pamela

Als we aankomen bij Kula Treat is Pamela een beetje boos. “When did you decide not to text me upon arrival?”, vraagt ze mij indringend. “Uhm, ik heb een half uur geleden toch een sms gestuurd?” Ik bleek de instructies niet goed te hebben gelezen. We moesten nog een keer sms-en als we er waren. Dan kon ze ons namelijk bij de oprit ophalen. Ze neemt alsnog onze auto over en parkeert hem zelf op de oprijlaan. Het is een schuine helling en ze is ervan overtuigd dat achteruit inparkeren veel te moeilijk is voor Eric. We krijgen een uitgebreide rondleiding door ons verblijf. Pamela is nogal precies. Tussen neus en lippen door zegt ze dat we nu wel even met onze schoenen binnen mogen, omdat we direct nog naar buiten gaan. Er zijn twee belangrijke regels: nergens roken en na 8 uur geen kabaal meer maken.

We eten op aanraden van Pamela bij Kula Bistro. We denken er niet aan om haar advies in de wind te slaan! Het is een populair restaurantje, dus we staan in de rij. Wie is die man toch? Hij komt ons allebei heel bekend voor, maar we zijn allebei niet zo goed in filmsterren. Volgens mij speelt hij in de Wedding Crashers. Maar voor een Hollywood acteur ziet hij er wel erg casual uit, met zijn petje en veel te kleine sneakers.

Als we de hebben betaald, sms-en we Pamela dat we er aan komen. En als we voor de deur staan nog een keer. Precies zoals geïnstrueerd. Pamela parkeert. En nu: WiFi! Het was inderdaad Owen Wilson. Hij woont op Maui en is volgens Google niet de enige bekendheid hier.

Pindakaas op de Haleakala vulkaan

“Tadaa!!” Triomfantelijk steekt Eric een mes in de lucht. “Heb ik van Pamela gejat. “Doe normaal. Ze wordt helemaal gek als ze daar achter komt.” Maar van volgens Eric heeft ze er meer dan genoeg en wij hebben hem nodig voor ons ontbijt op de Haleakala vulkaan. Broodjes pindakaas. Dat eten wij ook overal ter wereld!

We zijn er om kwart over zes. Veel te laat natuurlijk. We hadden er vannacht om kwart over vier moeten zijn, voor de spectaculaire zonsopkomst. We balen er ongelofelijk van. Maar we hadden vooraf een plekje moeten reserveren. Tja, wisten wij veel. Pamela wist dat natuurlijk wel. “Didn’t I inform you?” Waarschijnlijk wel, maar jij stuurde ons zo veel informatie dat ik het niet allemaal heb gelezen! Ze heeft nog een poging gedaan om telefonisch een reservering te maken. Ze is misschien streng, maar toch ook heel vriendelijk. Geen schijn van kans, een dag van te voren. We nemen ons verlies en maken er het beste van.

Natuurlijk is het ook om 7 uur nog heel mooi. We lopen via de Slidings Sands Trail een stukje de krater in. De dikke, witte wolken blijven aan de rand hangen. We kijken er op neer. Het lijken wel watten. Prachtig zijn ook alle kleuren in de aarde: zwart, grijs, groen, rood, oranje. Jammer dat de zon zo fel schijnt. Het is moeilijk foto’s maken. De wandeling terug naar boven is behoorlijk bikkelen. We zitten op 3.000 meter hoogte en dat beneemt me de adem. Eric loopt voor mij uit en ik probeer hem maar niet bij te houden.

Pindakaas op de Haleakala vulkaan. "Tadaa!!" Triomfantelijk steekt Eric een mes in de lucht. "Heb ik gejat van Pamela." "Doe normaal. Ze wordt helemaal gek als ze daar achter komt." Maar volgens Eric heeft ze er meer dan genoeg en wij hebben hem nodig voor ons ontbijt op de Haleakala vulkaan. Broodjes pindakaas. Dat eten wij ook overal ter wereld! We zijn er om kwart over zes. Veel te laat natuurlijk. We hadden er vannacht om kwart over vier moeten zijn, voor de spectaculaire zonsopkomst. We balen er ongelofelijk van. Maar we hadden vooraf een plekje moeten reserveren. Tja, wisten wij veel. Pamela wist dat natuurlijk wel. "Didn't I inform you?" Waarschijnlijk wel, maar jij stuurde ons zo veel informatie dat ik het niet allemaal heb gelezen! Ze heeft nog een poging gedaan om telefonisch een reservering te maken. Ze is misschien streng, maar toch ook heel vriendelijk. Geen schijn van kans, een dag van te voren. We nemen ons verlies en maken er het beste van. Natuurlijk is nu ook om 7 uur nog heel mooi. We lopen via de Slidings Sands Trail een stukje de krater in. De dikke, witte wolken blijven aan de rand hangen. We kijken er op neer. Het lijken wel watten. Prachtig zijn ook alle kleuren in de aarde: zwart, grijs, groen, rood, oranje. Jammer dat de zon zo fel schijnt. Het is moeilijk foto's maken. De wandeling terug naar boven is behoorlijk bikkelen. We zitten op 3.000 meter hoogte en dat beneemt me de adem. Eric loopt voor mij uit en ik probeer hem maar niet bij te houden. Eindelijk snorkelen! Na onze pittige ochtendwandeling gaan we naar het cowboydorp Makawao. Morgen is er een festival en een parade. Maar wij zijn echt toe aan een dagje relaxen. We nemen een koffie bij een foodtruck van een cowboygirl en gaan naar het zuiden van Maui voor ons eerste snorkelavontuur. Op Turtle Beach zien we vanaf de kust schildpadden naar water happen. De zee is echter troebel en de golven zijn te hoog om lekker te kunnen snorkelen. We proberen het nog een keer bij het Ahihi-Kinau Reserve. Er is wel wat te zien, maar snorkelen doe je hier beter in de ochtend. Als de zee nog rustig is. Wat leuk! Bij Olawalu slapen we twee nachten in een "tentalow". Lekker op de camping aan het strand. Heerlijk! We doen aan het eind van de middag boodschappen in het mega drukke Lahaina en eten daarna bij de tent. Dit zijn Nederlandse taferelen. We staan in een dikke, vette strandfile. Met een dikke, vette regenboog. Dat is dan wel weer leuk. De regen komt uit de bergen. Het is maar een beetje, maar het effect is wonderschoon. Afscheid van Maui We staan op en trekken onze snorkelspullen aan. We lopen vanuit onze tent zo de zee in! Het is een behoorlijk stuk zwemmen naar het rif, maar de zee is mooi glad. Aan de grote boten zien we waar we heen moeten. Het is erg druk en toeristisch op Maui. Begrijpelijk, want het eiland is prachtig. We hebben nog lang niet alles gezien, maar morgen gaat onze reis toch verder. Ook hier hadden we wel langer willen blijven! Morgen vliegen we naar Big Island. Nieuwsgierig naar de vulkaan...

Genieten van de Haleakala vulkaan

Eindelijk snorkelen!

Na onze pittige ochtendwandeling gaan we naar het cowboydorp Makawao. Morgen is er een festival en een parade. Maar wij zijn echt toe aan een dagje relaxen. We nemen een koffie bij een foodtruck van een cowgirl en gaan naar het zuiden van Maui voor ons eerste snorkelavontuur.

koffie bij de cowgirl

Op Turtle Beach zien we vanaf de kust schildpadden naar water happen. De zee is echter troebel en de golven zijn te hoog om lekker te kunnen snorkelen. We proberen het nog een keer bij het Ahihi-Kinau Reserve. Er is wel wat te zien, maar snorkelen doe je hier beter in de ochtend. Als de zee nog rustig is.

Op de camping

Wat leuk! Bij Olawalu slapen we twee nachten in een “tentalow”. Lekker op de camping aan het strand. Heerlijk! We doen aan het eind van de middag boodschappen in het mega drukke Lahaina en eten daarna bij de tent. Dit zijn Nederlandse taferelen. We staan in een dikke, vette strandfile. Met een dikke, vette regenboog. Dat is dan wel weer leuk. De regen komt uit de bergen. Het is maar een beetje, maar het effect is wonderschoon.

Regenboog bij Lahaina

Afscheid van Maui

We staan op en trekken onze snorkelspullen aan. We lopen vanuit onze tent zo de zee in! Het is een behoorlijk stuk zwemmen naar het rif, maar de zee is mooi glad. Aan de grote boten zien we waar we heen moeten. Het is erg druk en toeristisch op Maui. Begrijpelijk, want het eiland is prachtig. We hebben nog lang niet alles gezien, maar morgen gaat onze reis toch verder. Ook hier hadden we wel langer willen blijven!

Morgen vliegen we naar Big Island. Nieuwsgierig naar de vulkaan…

Strand bij Olawalu Camp

Onze route op Maui in beeld:

Accomodaties:

Oahu, Honolulu: Waikiki Studio (Handige uitvalsbasis, met gratis parkeren.)

Maui, Hana: Heavenly Hana Paradise (Prima plek. Krap, maar een heerlijk bed.)

Maui, Kula: Kula Treat (Groot appartement. En Pamela is best streng.)

Maui, Olawalu Camp (Een soort van “glamping”)

Ik heb ook een handig overzicht gemaakt van alle bezienswaardigheden op de vier eilanden van Hawaï, die wij hebben bezocht.

Palmbomen

2 reacties op “Eilandhoppen in Hawaï: het beste van Ohau en Maui”

  1. Dag Claudia en Eric,
    Zeer mooi reisverhaal. Je verhaal over Pearl Harborg heb ik met weemoed gelezen. We zijn er ooit zelf nog geweest. In lang vervlogen tijden.
    Nog veel plezier en ik kijk uit naar jullie volgende verhaal.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.