Ga naar de inhoud
Cape leveque

Een uitdagende roadtrip door het oneindige West-Australië

(REISVERHAAL) We reizen van Perth naar Darwin; een uitdagende roadtrip door West-Australië en het Northern Territory. We hebben van Perth naar Cape Range National Park al heel wat kilometers gevreten. De mooie plekken liggen in Australië niet bij de deur. De oneindige wegen reiken tot de horizon en horen bij de charme van je reis. Asfalt, rood zand en groene struiken zover je kunt kijken. De lucht kleurt helder blauw. Soms een dode kangoeroe en een roofvogel. Het leven is bar in de woestijn. Onderweg zwaai je naar tegenliggers. Het is een vriendelijke, kleine moeite. En een teken dat je ok bent. Het hoort bij de etiquette van roadtrippen door de outback. 

Benieuwd naar het begin van onze reis? Lees dan ook: offroad langs de westkust van Australië

roadtrip West-Australië

Yardie Creek Gorge

We beginnen onze dag met een wandeling langs de Yardie Creek Gorge in het Cape Range National Park. Het is nog vroeg. We zijn alleen. Een paar zeearenden en… ja, hoor! Eindelijk zien we (rots)wallabies. Drie exemplaren kijken ons aan en blijven gewillig zitten voor de foto. Ze hebben vast al eerder mensen gezien. 

Het uitzicht over de rivierkloof is zeer de moeite waard. Bij Osprey Bay, de plek waar we onze overnachting hadden bedacht, heerst een kleine zandstorm. Die plek slaan we maar over. Nog even een foto van de dingo. Gaaf! Hij loopt langs de weg, waar verderop een kangoeroe zit. Het is animaltime

Yardie Creek Gorge
Yardie Creek
Yardie Creek Gorge
Wallabie
Dingo
Osprey bay
Osprey bay

Lees ook: 10 levensreddende tips voor kamperen in (West-)Australië

Ningaloo reef

Bij Turquiose Bay kun je mooi snorkelen op het Ningaloo reef, maar er staat een hele stevige wind en de zee is wild. De drie snorkelaars die uit het water komen, zeggen dat het zicht slecht is. Wat jammer! We gaan het water niet in. Het Ningaloo rif gaat aan onze neus voorbij. You can’t have it all. Voor het snorkelen moeten we nog eens terug.

De rest van de ochtend brengen we door aan een privébaaitje. De dames uit de wind, in de zon. Nice! Zal ik nog iets zeggen over de tevergeefse vispoging van de mannen? Nou ja, ze zitten heerlijk aan de rotskust; slap ouwehoeren en turen naar een dobber. Het ultieme onthaasten. 

roadtrip West-Australië: Cape range np
Kust cape range np
Vissen bij het Cape Range NP

Onderweg naar Tom Price 

In de middag vullen we in Exmouth onze voorraden aan: we doen boodschappen en vullen de watertank. De late lunch is een heerlijke, Australische pie. Ken je ze? Ze zijn jummy

Onze volgende bestemming is Tom Price, een mijnwerkersstad in het binnenland. We rijden vandaag nog een klein stukje door en besluiten bij Bullara te overnachten. De homestead met camping is een plezierige verrassing. Dit is nog eens kamperen bij de Australische boer! Er hopt een campingkangoeroe rond en achter onze tent staat een hongerige, witte geit. Hij heet Snowy en is gek op oud brood. De warme stortdouches maken ons helemaal gelukkig. En we mogen ook nog een kampvuur maken! Onze dag kan niet meer stuk.

We ontdekken dat kangoeroevlees niet te knagen is en onderweg naar de afwas struikelen Yvon en ik bijna over drie schapen. Dat was schrikken! Voor ons. Maar ook voor de schapen. Ze gaan er op een drafje vandoor. Vrouwen met hoofdlampjes: levensgevaarlijk! 

Overnachting: Bullara Station

Snowy

Mount Nameless

Wat een beroerde nacht! Het waait flink op Bullara Station, waardoor ons tentdoek flappert. En flappert. En flappert. Heel hard. Oordopjes helpen niet. Eric houdt het om 4.45 uur voor gezien en gaat een Netflix serie kijken in de auto. Om 6 uur gaat de wind gelukkig liggen, zodat we nog even kunnen slapen. We ontbijten met gebakken eieren en pakken bij de receptie een lekkere Barista koffie mee voor onderweg. We hebben zo’n 400 km voor de boeg. 

Aan het eind van de middag arriveren we aan de voet van Mount Nameless. We gaan omhoog voor een mooie 4×4 route. “Difficult” zegt de omschrijving. Daar houden wij van! De Gopro wordt op de motorkap geïnstalleerd voor een spectaculair filmpje. Maar als je de Leopard Hill in Zambia al hebt getrotseerd, is Mount Nameless volgens Kees een eitje. Het water achter in de auto klotst van links naar rechts en wij klimmen gestaag de berg op. Het uitzicht is prachtig. 

Mount Nameless
Uitzicht vanaf Mount Nameless

Tom Price

Bij het Visitor Centre van het dorp Tom Price ontdekken we dat er in het Karijini National Park geen kampeerplek meer te vinden is. Volgens de Lonely Planet is het op Dales Campground “first come, first served”. Maar die tijd is voorbij. Je moet ook hier voortaan vooraf boeken. De camping is populair.  

We kamperen op het Tom Price Tourist Park. De dames bij de receptie maken overuren. “Het is gekkenhuis”, zegt ze. De ene na de andere gast loopt binnen en in de tussentijd rinkelt de telefoon. Iedereen zoekt nog op het laatste moment een slaapplek en die zijn beperkt. Het Karijini NP is één van de meest indrukwekkende plekken van West-Australië, dus het is druk. 

Het is ook koukleumen vanavond. Brrr. Met bevroren handen eten we tonijn van de BBQ, met gebakken aardappelen en rode bietensalade (naar recept van Edwin). Het is dan buiten misschien bar en boos; we eten met 4 sterren. En als de kolen van de BBQ zijn opgebrand gaan we gewoon naar bed. Zo doe je dat in Australië.  

Overnachting: Tom Price Tourist Park

Karijini National Park 

Via een stalen trap dalen we af in de kloof. Onderaan ligt een watertje, waar helden een frisse duik kunnen nemen. De hoge, gelaagde, rode rotsen zorgen voor schaduw. Een kleine waterval. Eucalyptus bomen. We zijn in de Dales kloof. Wat een prachtige plek! Het is nog vroeg en rustig. We maken een “class 4” wandeling over de bodem van de kloof. Aan het eind klimmen we eruit en lopen langs de rand terug. Wat een prachtige ochtendwandeling. 

Bij de Oxer Lookout kijken we uit over een kruising van kloven. Hier komen er 4 bij elkaar. De uitzichtpunten in het Karijini NP zijn fenomenaal. Ik kan niet anders zeggen. Daarna nemen we de rode gravelroad door het park. Het is een stoffige bende. Als we bij Hamersley Gorge aankomen, knarsen onze tanden. We dalen nog een keer af in de kloof en laten het zwemmen in het ijskoude water aan anderen over. 

Karijini National Park
Dales kloof Karijini National Park
Dales kloof Karijini National Park
Dales Kloof
Oxer Lookout

Eat my dust!

De route gaat verder over een lange, roodbruine weg. We komen tot de kern van het Australische roadtrippen. Voor ons een stofwolk. Achter ons een stofwolk. De bomen en struiken langs de weg, hebben dezelfde kleur. Als een roadtrain ons op volle snelheid nadert kunnen we niet anders dan stoppen. Een lichtoranje muur ontneemt ons het zicht. Wat een monsterlijke vrachtwagens zijn het. Mijn mond is droog. In de auto ligt een laag stof. Onze kleding wordt steeds vuiler.

Munjina Roadhouse

Als we tanken bij het Munjina Roadhouse, besluiten we er ook te overnachten. Hier zijn douches en daar hebben we enorme behoefte aan. In Kees’ woorden: “Ik ben zo vet als een vaatdoek”. We zijn allemaal roodbruin, alles is compleet verstoft. 

Het roadhuis is een typische plek. Er zijn overnachtingsplekken voor kampeerders en er staan rijen met barakken voor de werklui uit de mijnen. Een rauwe mannenwereld. Vakantie en het barre werkleven gaan hier hand in hand. Wij staan recht achter de keuken en ruiken de lucht van gebakken friet. We gaan maar eens kijken naar de menukaart. 

De hamburger “the lot”, met alles erop en eraan, past prima bij de sfeer. Met een blik bier erbij. We krijgen een nummertje mee en kunnen in de kantine plaatsnemen. Het vet druipt langs onze handen als we de hamburgers veroberen. Zoals het hoort. We hebben er lol in. Nu alleen nog douchen en flink schrobben. Er wacht ons een rumoerige nacht langs de snelweg.

Overnachting: Munjina Roadhouse

roadtrip West-Australië: Munjina Roadhouse
roadtrip West-Australië: Hamburger de lot

Roadtrip West-Australië = kilometers vreten

We rijden over de Great Northern Highway. Langs de Great Sandy Desert vreten wij kilometers. Wat zou jíj denken als de navigatie zegt dat de volgende afslag over 556 kilometer is? Dat is verder dan Van Dongen naar Parijs! Ik dood de tijd met verhalen schrijven. Tijd zat. Bij het Sandfire Roadhouse stoppen we even voor een plaspauze, benen strekken en een volle tank diesel. Off we go again

Overnachting: Broome Gateway

Sandfire roadhouse

Cape Leveque

De komende dagen staan in het teken van vis vangen op het schiereiland Cape Leveque. Via een 4×4 track rijden we naar het Kooljaman resort, maar we zijn niet welkom. Fully booked. Jammer, want het is een schitterende locatie. Op het Gumbanan bushcamp kunnen we wel terecht, dus we starten de motoren weer. 

Door de bakkie horen we dat Kees en Yvon problemen met de auto hebben. Het lampje van de motor blijft branden. Verdorie! Volgens de handleiding moeten we nu naar een Toyotadealer. Maar dat komt niet zo goed uit. We besluiten eerst naar de kampeerplek te rijden en dan met Thomas te bellen. Broome is 220 km terug. Kees krijgt instructies om de accu los te maken in de hoop dat het lampje uitgaat. Het werkt. Voorlopig zijn we gered. 

Banden leeg laten lopen

Vissen @Gumbanan bushcamp

Wat een ongelofelijk idyllische plek! Een blauwe baai, een zandbank, rotskust en mangrove. We staan recht voor de visplek. Zwemmen is minder geschikt. Er schijnt ergens een krokodil van 2 meter rond te scharrelen. 

De mannen gaan meteen enthousiast aan de slag. Het duurt niet lang voordat Yvon en ik geroep horen. Onze avondmaaltijd is gevangen. Aan Eric’s haak hangt een flinke tuskfish. Gelukkig is de buurman ook aan het vissen. Met zijn net wordt de vette vis binnengehaald. 

En nu? Hoe komt dat ding in de pan? De buurman is behulpzaam. Hij heeft een flink mes om de keel door te snijden. Net achter zijn kieuwen. Best bloederig. Ik mag de vis naar onze kampeerplek brengen. Mijn wijsvinger moet ik in zijn kop steken. Niet nadenken, gewoon doen. 

De buurman neemt de vis onder handen. Ik kijk aandachtig toe, want de volgende keer moet ik het natuurlijk zelf doen. Kop eraf, darmen eruit. We besluiten om hem verder in tact te laten en straks in aluminiumfolie op het vuur te leggen. Lekker! 

Vissen op cape leveque

Python

De dagen zijn veel te kort. Ze vliegen voorbij. Het is al weer donker. We mogen een kampvuur maken, dus de pompoenen gaan in het vuur en de vis er boven. 

Verderop is hilariteit. Wat is er aan de hand? We horen mensen roepen en zien lichtstralen van zaklampen bewegen. Yvon gaat eropaf. Een slang! Ze zitten er dus toch. Er staat een kerel met een stok te zwaaien, met een slang eromheen. Volgens hem is het een python: niet gevaarlijk.

Vanaf nu zitten we iets minder rustig in het donker bij het vuur. We schijnen om ons heen en zien vooralsnog alleen de oogjes van spinnen oplichten. Het toilethok is ver weg en in de bosjes zitten slangen en schorpioenen. Yvon en Eric gaan nog een keer op onderzoek uit. Niet ver van onze huiskamer ligt een python op een rots. Ze zitten er dus wel degelijk. Slangen. Vannacht gebruik ik mijn uribag. Ik ga hier niet in mijn eentje rondstruinen. 

Overnachting (2x): Gumbanan bushcamp 

Gumbanan bushcamp

Zeebeest

Het is een heerlijk luie dag. Lekker langzaam wakker worden. Staren over het zeewater, wat lezen en schrijven. Vertoeven in de schaduw. Plots actie aan de waterkant. De mannen maken een hoop kabaal. De top van Kees’ hengel is er blijkbaar vandoor gegaan. Gegrepen door een zeebeest. De hengel stond tussen de rotsen geklemd. En pats! De bovenkant brak af en werd de zee in gesleurd. Kees vist, nog gevangen door verbazing, verder met een halve hengel. Somewhere out there zwemt nu een zeebeest met een haak en hengel aan zijn bek. 

De Australische zon is meedogenloos. Aan het eind van de middag merken we dat we toch te weinig gesmeerd en te veel zon hebben gehad. Rode nekken en neuzen. Eric viel vanmorgen op de rotsen en heeft nu de afdruk van een pleister op zijn verbrande been. Het is fijn als de koele avond weer valt. 

Pender Bay

Pender Bay staat bekend om de walvissen die van mei tot november in de baai te zien zijn. Ze komen hier ieder jaar kalven. Onze kampeerplaats kijkt uit over de baai. We hopen walvissen te spotten. Als de eigenaar ons ‘s avonds hout komt brengen, vertelt hij dat hij ze die ochtend nog heeft gezien. 

Vol verwachting worden we wakker. Yes! Daar zijn ze. Eric ziet ze al. Ik zet snel mijn lenzen in. We hebben walvis bij het ontbijt.  

Overnachting: Whale Song

Pender bay

Klaar voor de rest van onze roadtrip door West-Australië

Het hoofddoel van onze reis is het rijden van de Gibb River Road. Hét 4×4 avontuur van Australië. Vandaag rijden we naar Broome om de voorraden aan te vullen en ons voor te bereiden op een mooie rit. We gaan 10 dagen echt offroad en offline. 

Ook gaan we de trouwdag van Kees en Yvon vieren: in een fancy restaurant. Misschien trekken we onze jurkjes nog uit de kast. Dan hebben we onze nette kleren niet helemaal voor niets meegenomen. Even een korte glimp van het stadse leven. Daarna doen we onze hoge schoenen weer aan en klossen verder over de stoffige Gibb. Make-up en jurkjes zijn daar niet zo gepast. We zetten onze uitdagende roadtrip door het oneindige West-Australië voort.

Kangoeroe

Roadtrip West-Australië

Overweeg je ook een roadtrip naar West-Australië? Goed idee! Misschien vind je het dan leuk om meer te lezen over onze avonturen. In mijn reisverhalen lees je wat wij allemaal zijn geweest en wat we hebben beleefd. We zijn vier weken onderweg geweest en hebben genoten van het land. Lees verder:

En wat dacht je van Tasmanië?

11 reacties op “Een uitdagende roadtrip door het oneindige West-Australië”

      1. Jij vertelde dat jij, tijdens het lange reizen, vakantie verhalen schrijft. Wij reizen nu naar huis met auto+caravan vanuit Dordogne, Frankrijk. Ik dood de tijd niet met het schrijven van ons vakantieverhaal, maar met het hardop voorlezen van jullie vakantieverhaal! En dat valt bij iedereen goed in smaak!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.