Alleen dwazen gaan in de winter kamperen in Tasmanië

(REISVERHAAL) “Ik denk niet dat er vis in dit meer zit, die bevriezen hier.” Eric staat aan de rand van Lake Dobson en kijkt of hij leven ziet: “Misschien een paar vissticks?” Het meer is super helder, we hebben er net een rondje omheen gelopen. We gaan de Snow Gum Track ook nog doen. Er ligt sneeuw! Het is eerlijk gezegd een stuk kouder in Tasmanië dan we hadden verwacht, het vriest ’s nachts. Kamperen in de winter in Tasmanië? We zijn door de Aussies al gewaarschuwd: “It fock’n freezing in Tassie, but it’s beautiful. You’ll love it!” We rekenden op ongeveer 15 graden en ’s nachts minimaal 5. Het is echter kouder dan gebruikelijk. De eerste avond zitten we te blauwbekken als blijkt dat ons straalkacheltje niet werkt. We reizen drie weken met een camper door Tasmanië. De vraag is of dat een dwaas idee is.

Dit avontuur van kamperen in Tasmanië maakt onderdeel uit van een wereldreis van een jaar. We begonnen in Namibië en de wildernis van Botswana, vervolgens genoten we van het eilandhoppen op de Seychellen, daarna reisden we vijf weken door Maleisië en vier weken door Australië. Nu zitten we in Tasmanië!

Krapte

Winterkamperen is in ieder geval iets anders dan we tot nu toe hebben gedaan tijdens deze wereldreis. Ik geef Eric de schuld: “Jij wilde niet naar Sumatra, daarom zit ik hier nu kou te lijden!” We zitten nog in onze gewenningsperiode, die soms een beetje onvriendelijk is. De camper is krap, steeds als ik mij omdraai in de ‘keuken’ duw ik met mijn kont de magnetron aan. “Wil je misschien iets uit de magnetron?” vraag ik met een big smile. Na een keer of tien trekt Eric de stekker eruit. Hij houdt niet van hapjes uit de magnetron.

We zijn nog in de buurt van Hobart, de hoofdstad van Tasmanië. Na onze eerste nacht kamperen in Tasmanië gaan we terug naar het depot van Cruisin’. De camper heeft enkele mankementen, waar we niet gelukkig mee zijn. De medewerker achter de balie probeert niet te zuchten en zijn gezicht in de plooi te houden, vervolgens besluit hij ons een ander exemplaar plus straalkachel mee te geven. Dag 2, camper nummer 2.

MoNa in Hobart

Na de wisseltruc gaan we door naar het MoNa (Museum for old and New art), waarvoor we online tickets hebben gekocht (gopend van vrijdag t/m maandag). Het is uitstekend museumweer: grauw en nat. Het MoNa is een fantastisch museum! Vooral de moderne kust is boeiend, maar ook het gebouw: deels onder de grond en uitgehouwen uit rotsen. Met een lift dalen we drie verdiepingen af om in een kroeg terecht te komen, waarna we worden gewaarschuwd voor de werken die niet geschikt zijn voor kinderogen.

Maar het zijn niet de platte poezen die het meest indruk maken. Het zijn een ruimte gevuld met motorolie (20:50 van Richard Wilson) en een waterval met woorden (Bit.Fall van Julius Popp) die een wauw-effect veroorzaken. Hoewel ik “Queen (Portrait of Madonna)” van Candace Breitz het meest vermakelijk vind. Net als ik voor de 30 videoschermen sta om “Like a prayer” mee te zingen met mijn luchtmicrofoon, komen twee mensen de ruimte binnen. Ik druip snel af. “Don’t mind us,” probeert meneer nog.

Salamanca Market

Het werd ons al in de eerste week in Australië op het hart gedrukt: “You must visit the Salamanca Market on Saturday morning in Hobert! They have free whiskey tasting and awardwinning scallop-pies. They’re so good!” Het is een grote en drukke markt, waar mensen hun lokaal geproduceerde producten verkopen (van chocolade tot wijn), tweedehands spullen en allerhande prullaria. De pastei met St. Jacobsschelpen is inderdaad goddelijk, het whiskyproeven trekt ons wat minder. Als het begint te regenen gaan we terug naar de camping. Helaas kunnen we vanmiddag niet naar Mount Wellington, omdat de bergweg is afgesloten vanwege de sneeuw. Misschien kunnen we dat aan het eind van de rondreis nog doen.   

Overnachting: Barilla Holiday Park (3 nachten)

Mount Field

In het Mount Field National Park kopen we voor 82 AUD (€ 60,-) een National Parks Pass, waarmee we met zijn tweeën toegang krijgen tot alle nationale parken van Tasmanië. We wandelen naar de bekende Russell falls en daarna rijden we verder voor een wandeling rond Lake Dobson en maken een korte trekking over de ‘Alpine Fields’. Bij de start zijn enkele mensen aan het sleeën en snowboarden op het kleine beetje sneeuw dat er ligt. Wat een omgeving! De diversiteit in vegetatie is enorm, de verschillende bomen, mossen, grassen, de watertjes, sneeuw en uitzichten: het is letterlijk en figuurlijk adembenemend. Vandaag zien we voor het eerst wat er zo mooi is aan de Tasmaanse natuur.

Op de terugweg knalt de Australië-playlist van Sander uit de boxen, met INXS, Kylie Minogue, AC/DC en de Bee Gees. Ik kan niet stilzitten. O, meiden! Ik heb zo’n zin om weer eens een avondje te dansen! Wie gaat er met mij mee als we weer in Nederland zijn?

Kamperen in Tasmanië: Wayatinah Lagoon

Het zal je niet verbazen dat het niet zo druk is op de campings, dus we reizen heerlijk op de bonnefooi. Weinig dwazen gaan in de winter kamperen in Tasmanië, maar ze zijn er wel. Als we aankomen bij Wayatinah Lagoon, worden we welkom geheten door drie Tasmaniërs, ze zitten bij een vuur voor hun tent. Een tent! WTF! Het is ijskoud. We worden uitgenodigd om aan te schuiven, maar bedanken vriendelijk en gaan koken in de campingkeuken, waar ook een houtkachel brandt.

Niet veel later komen de drie dronken ijsklompjes binnen gewaggeld. Het blijkt een stel en een dronkaard, die permanent op deze camping woont. Hij heeft een vieze, dikke jas aan, een enorm glas wijn in zijn ene hand en een pak 5 liter rode wijn in zijn andere. Hij valt bijna om en vertrekt als het stel gaat eten. Ze piepen restjes lasagne op in de magnetron. De vrouw is nog aanspreekbaar en geneert zich een beetje voor haar man. Ze wonen in Hobart, kennen elkaar nog niet zo lang en zijn hier een week op vakantie. Zij is opgegroeid in het dorp naast de camping. “It’s a bit cold, but we are real Tasmanians.” zegt ze stoer.

Als ik de volgende ochtend langs hun tent loop hoor ik haar man mopperen: “Fuck, everything is wet. The bed is wet. And here, also wet!” Ook een echte Tasmaniër slaapt als hij nuchter is waarschijnlijk liever in een droog bed. Onze ochtend begon bij zonsopkomst met uitzicht op de optrekkende mist boven het meer en nu gaan we lekkere pannenkoeken bakken. Ons maak je niet gek! Kamperen in Tasmanië is zo dwaas nog niet.

Overnachting: Wayatinah Lakeside Caravan Park (1 nacht)

Lake St Clair

Volgens de weersverwachtingen is het morgen en overmorgen zonnig. Perfect voor Cradle Mountain, het mooiste gebied van Tasmanië. Via Queenstown rijden we naar lake Rosebery, om daar te overnachten. Onderweg passeren we Lake St Clair, waar de ‘Overland Track’ eindigt (of begint), de bekendste trekking van Tasmanië.

De Overland Track is 65 kilometer lang, gaat door het hooggebergte van Nationaal Park Cradle Mountain – Lake St Clair en neemt 6 dagen in beslag. Je moet fit zijn, je kampeerspullen meenemen en behoed zijn voor snel wisselende weersomstandigheden. In het hoogseizoen (van 1 oktober tot 1 mei) betaal je een bedrag van 200 AUD om te mogen starten. Dagelijks kunnen maximaal 34 personen vertrekken en het is verplicht om van noord naar zuid te lopen. Buiten het seizoen betaal je de vergoeding niet en mag je ook van zuid naar noord lopen. Het is waarschijnlijk een geweldig mooie trekking, toch rijden wij met de auto naar Cradle Mountain. Wij houden het liever bij de Tasmania’s ‘60 Great Short Walks’, want dit eiland is een absoluut wandelparadijs!

Overnachting: Tullah Lakeside Lodge (1 nacht)

Cradle Mountain

Maar liefst 40% van Tasmanië is aanwezen als Nationaal Park. Cradle Mountain ligt in het hart van 1,4 miljoen hectare Tasmaans Wildernis Werelderfgoed, met gletsjermeren, ruige bergtoppen en winderige heidevelden, eeuwenoude bossen en diepe kloven. De natuur wordt hier op haar waarde geschat. Tasmanië is twee keer zo groot als Nederland en er wonen maar 500.000 mensen. Aan ruimte geen gebrek.

We wandelen in de ochtend rond het Dove Lake en gaan ’s middags terug voor de Lake Lilla Track en de Cradle Valley Boardwalk. We maken prachtige foto’s van de iconische Cradle Mountain, de zon schijnt en de temperatuur is aangenaam. Bij Ronny’s Creek, het begin van de Overland Track, zien we wombats. Wat een schattige beestjes! Wist je dat wombats de enige dieren zijn die blokjes poepen? Serieus, hun uitwerpselen zijn kubusvormig.  

’s Avonds kijken we nogmaals vol verwachting naar de heldere sterrenhemel. Weer geen zuiderlicht. Had je daar al eens van gehoord? Ik eigenlijk nog nooit, maar het is best logisch dat er een zuidelijke tegenhanger is van het noorderlicht. De weersomstandigheden zijn er momenteel ideaal voor, maar je moet de zuidelijke horizon kunnen zien en dat gaat niet in de bergen. We hopen op helder weer aan het eind onze kampeerreis door Tasmanië, als we de zuidkust aandoen.   

Overnachting: Gowrie Park Wilderness Village (1 nacht)

Narawntapu National Park

We komen langs Sheffield “the town of murals” als we naar Narawntapu National Park aan de noordkust gaan. In het historische stadje maken we een wandeling en drinken een kop koffie. De kwaliteit van de muurschilderingen vinden we bedenkelijk. Snel door naar Narawntapu, de Serengeti van Tasmanië, waar kangoeroes, wallaby’s en pademelons op ons wachten. Natuurlijk maken we de mooie kustwandeling naar het uitzichtpunt Archers Knob en onderweg zoeken we tevergeefs naar de zeldzame Tasmaanse Duivel. 

Overnachting: Bakers Beach Springlawn Campground (1 nacht)

Tamar Island Wetlands

’s Ochtends worden we gewekt door een campingwallaby. Hij staat recht voor onze schuifdeur te wachten. Als Eric naar buiten wil, steekt de wallaby zijn hoofd naar binnen. Er zijn hier duidelijk kampeerders geweest die zijn vragende ogen niet konden weerstaan. Wij kunnen het wel. Brood is niet goed voor wallaby’s, bovendien heeft hij heel onze kampeerplek ondergepoept.

Vandaag rijden we richting de oostkust. Bij de stad Launceston doen we boodschappen, gooien de tank vol en zoeken een camping op. Onderweg strekken we de benen nog even bij de Tamar Island Wetlands en pikken weer een van de 60 Great Short Walks mee. Mijn stappenteller is trots: “Gemiddeld wandel je dit jaar meer vergeleken met vorig jaar.” Dat is ook niet zo moeilijk met een kantoorbaan.

Overnachting: Longford Riverside Caravan Park (1 nacht)

Kamperen in Tasmanië: Bay of Fires

Als we een beetje doorrijden kunnen we de Bay of Fires nog zien bij droog weer. Vanmiddag gaat het regenen zegt de buienradar, de dagen daarna zullen nog natter worden. Na een uur begint de camper echter moeilijk te doen. Hij houdt steeds in en in het dashboard branden lampjes. Getver! We bellen met Cruisin’ Motorhomes voor overleg en ze adviseren ons een uur te wachten en dan nogmaals te starten. Dus. Gelukkig hebben wij een Aeropress en melkopschuimer bij ons. Cappuccinotijd! Tijdens het water koken belt Cruisin’ nog een keer, ze komen voor de zekerheid toch een nieuwe camper brengen. Over twee uur zijn ze er. Dag 8 camper nummer 3.

Camper 3 is niet mijn favoriet. Meteen als ik instap ruik ik een walgelijke, zure lucht. Het lijkt of er iets ligt te rotten, maar hoe ik ook zoek, ik vind niets. Misschien hebben onze voorgangers een bak tjaptjoi om laten vallen op de kussens? Of augurkennat in de stoel geknoeid? Ook de vochtige kastjes ruiken muf en ik moet niesen, ik krijg helemaal de rillingen van camper 3! We kunnen niet meer doen dan de ramen openen en mijn deo leegspuiten. Hopelijk wordt het snel minder.

Als we bij Binalong Bay aankomen is de zon vertrokken, maar het is nog droog. Wat een schitterende plek! Geen wonder dat the Bay of Fires tot de mooiste stranden ter wereld behoort. De granietstenen doen denken aan de stranden van de Seychellen, maar hier hebben ze een oranje laagje korstmos en de luchttemperatuur is 25 graden lager. Parelwit strand, turquoise water, oranje rotsen en bijna geen toerist te bekennen. De Bay of Fires is magisch! Ook in de winter.

Overnachting: St Helens Tasman Holiday Park (2 nachten)

Kamperen in Tasmanië

Of drie weken winterkamperen in Tasmanië voor dwazen is? Het is nergens druk, overal is plaats en je kunt op de bonnefooi reizen. Wij houden daarvan! Zo koud als de eerste paar dagen is het gelukkig niet meer geweest. Heldere nachten zijn koude nachten. Maar als ik een advies mag geven: ga lekker in de zomer! Tasmanië is prachtig, je mag op heel veel plaatsen vrij kamperen (zelfs aan de Bay of Fires) en een campertje is de mooiste manier om het eiland te verkennen. Verwacht geen hete zomers, maar wel indrukwekkende en ruige natuurparken waar het fantastisch wandelen is en waar je zomaar een wallaby, wombat of zelfs Tasmaanse Duivel tegen kunt komen. Wij geven de moed nog niet op: voor de komende 11 dagen staan de duivel en het zuiderlicht nog op onze bucketlist! En wie weet krijgen we camper nummer 4 nog.

Lees verder: Reis door Tasmanië: criminelen, spoken en duivels

Ook mooi: de westkust van Australië

Mocht je inspiratie zoeken voor jouw reis naar Australië, dan is (kamperen aan) de westkust van Australië ook het overwegen waard. Wij reisden een paar jaar geleden in 4 weken van Perth naar Darwin en vonden het een hele mooie route, geschikt om in onze zomer te doen. Ik schreef enkele praktische blogs en reisverhalen over onze ervaringen:

• 4WD met daktent Australië: 10 toffe routes in het westen
• Handige tips! Kampeerplekken aan de westkust van Australië
• West-Australië: top 5 van plekken die je absoluut niet mag missen
• Levensreddende tips voor kamperen in (West-)Australië
• Offroad langs de Westkust van Australië
• Een ruige roadtrip door het oneindige West-Australië
• We rijden de legendarische Gibb River Road
• We verkennen het Northern Territory: op zoek naar Salties.

Ps. Ik maak gebruik van affiliate-links. Als je via de links of banners op mijn blog naar bijvoorbeeld booking.com gaat en een accommodatie boekt, ontvang ik een kleine commissie. Ik houd daarmee deze site in de lucht, jij betaalt niets extra. Win-Win. Thx voor de support!