Reis door Tasmanië: criminelen, spoken en duivels

(REISVERHAAL) Tasmanië is niet alleen een wandelparadijs, het is ook het eiland waar in de negentiende eeuw de grootste criminelen van Groot-Brittannië naartoe werden verbannen! In Port Arthur vonden velen op gruwelijke wijze de dood. “You are in the most haunted place of Australia. Who believes in ghosts?” vraagt de gids aan het begin van de ghost tour. In de tweede helft van onze reis door Tasmanië bezoeken we ruige kliffen, talloze uitzichtpunten en gaan we op zoek naar spoken, Tasmaanse duivels, het zuiderlicht en witte wallaby’s.

Lees ook: Alleen dwazen gaan in de winter kamperen in Tasmanië

Dit avontuur van kamperen in Tasmanië maakt onderdeel uit van een wereldreis van een jaar. We begonnen in Namibië en de wildernis van Botswana, vervolgens genoten we van het eilandhoppen op de Seychellen, daarna reisden we vijf weken door Maleisië en vier weken door Australië. Nu zitten we drie weken in Tasmanië!

Freycinet National Park

Wanneer we vertrekken bij de Bay of Fires zijn de weersvoorspellingen voor de komende dagen niet al te best, een zwaar regenfront is op komst. We rijden langs de oostkust in zuidelijke richting en boven ons voegen grijze wolken zich samen. Een flitsbezoek brengt ons bij het blowhole van Bicheno, jammer genoeg zonder waggelende dwergpinguïns. Onze foto’s van Wineglassbay zijn grijs, ook hier geen blauwe lucht vandaag. Tijdens de wandeling naar het uitzichtpunt houden we het gelukkig redelijk droog. ’s Nachts gaat het los. Ik slaap onrustig, omdat de regen kabaal maakt op het dak van onze stinkcamper.

We hebben contact gehad met Cruisin’ over de zure lucht is ons tiny house en mogen hem om komen ruilen. Ze willen zelfs naar ons toe komen. Dat zou camper nummer 4 zijn. Inmiddels hebben we de stank redelijk kunnen verdrijven en knijpt mijn maag niet meer samen bij passerende geurvlagen. Het idee dat we nogmaals een halve dag kwijt zijn aan gedoe en al onze zooi moeten verplaatsen naar een andere camper zien we niet zitten. Bovendien stinken we zelf ook. We hebben allebei maar 1 set kleding bij ons voor koud weer. Gisteren heb ik ze gewassen en in de droger gestopt. Het grote voordeel: gedurende onze reis door Tasmanië heb ik geen enkele keer na hoeven denken over mijn outfit. Iedere dag trek ik hetzelfde aan. We besparen veel water dit jaar, dagelijks douchen en schone kleding zijn totaal onnodig!       

Overnachting: Freycinet National Park (1 nacht)

Maria Island

Op Maria Island zijn Tasmaanse duivels uitgezet in een poging ze te beschermen tegen uitsterven. Enkele tientallen jaren geleden is gebleken dat de vechtersbazen elkaar besmetten met een kankervirus als ze elkaar bijten. De hoop is dat het fokprogramma op Maria Island succesvol gaat zijn. Inmiddels worden ook op andere plaatsen gezonde duivels van Maria Island uitgezet. De Tasmaanse duivel (in het wild) staat nog op onze bucketlist.  

Je kunt met de ferry naar het nationale park op Maria Island voor een dagtour. Vanwege de weersvoorspellingen gaan we vandaag niet, maar we rijden wel even langs het informatiecentrum. De vriendelijke dame adviseert ons om over een paar dagen te komen, als het in de loop van de ochtend laagtij is, zodat we niet alleen naar Fossil Cliffs kunnen, maar ook over het strand naar de Painted Cliffs kunnen lopen. Toch goed om te weten! Nu eerst naar Port Arthur en Tasman National Park.

Tasman National Park

Na een dag schuilen voor het regenfront, plannen maken en schijven, kruipen we weer uit ons stinkhol voor enige activiteit. We bezoeken de indrukwekkende, ruige kliffen van het Tasman National Park en wandelen langs de mooie Tasmans Arch en Devil’s Kitchen.

Port Arthur

Een paar weken geleden zei iemand in de campingkeuken bij Ellis Beach dat we de ghost tour in Port Arthur niet mochten missen. Met een stalen gezicht zei hij erbij dat hij daar drie geesten heeft gezien. Eric moest glimlachen en had meteen in de gaten dat we zouden gaan, want ik geloof wel in geesten. De avondrondleiding over het terrein van de voormalige gevangenenkolonie is er een om nooit meer te vergeten.

“Is there somebody who doesn’t believe in ghosts at all?” Er gaan enkele vingers de lucht in, als de gids ons welkom heet. “After 5 years of guiding this tour I can assure you there is something here. It can be sounds, smells or sightings. What you think of it, is up to you. During the years multiple people have seen and experienced the same things in Port Arthur. I can’t give you guarantees, but be prepared.” Met drie lantaarns en een groep van 20 man beginnen we aan de ghost tour. Het is pikdonker.

Spoken?

Veel mensen zijn overdag al eens op het historische terrein geweest, maar wij hebben geen idee wat ons te wachten staat. De gids vertelt in de kerkruïne over de manier waarop de grootste criminelen werden opgehangen of afgeslacht. Er volgen verhalen over gruwelijke leefomstandigheden en gekwelde geesten en over toeristen die achtervolgd zijn door voetstappen, kinderen die geesten hebben gezien en verschijningen van personen achter de ramen. Spookverhalen worden in Port Arthur niet zomaar aangenomen, maar het is door de jaren heen gebleken dat veel verschillende bezoekers dezelfde soort ervaringen hebben beschreven. 

Terwijl we met de groep op de veranda van het huis van de dokter staan, vertelt onze gids over het grote gezin met spelende kinderen dat hier heeft gewoond. We proberen zijn verhaal te volgen, maar Eric en ik worden afgeleid door een zacht geklop dat uit het huis komt. De twee meiden naast ons horen het ook en stoten de vrouw voor hen aan. “No, I didn’t do anything”, fluistert ze verontwaardigd en zet een stap naar voren. Even later horen nogmaals geklop. We kijken elkaar vertwijfeld aan. Voordat we verder lopen vraagt de gids: “Did you hear the knocking in that room?” Als we bevestigen zegt hij alleen maar: “It wasn’t me.”  

Overnachting: NRMA Port Arthur Holiday Park (3 nachten)

Bruny Island

Een reis door Tasmanië is niet compleet zonder een bezoek aan Bruny Island. Het lijkt erop dat Tasmaniërs zelf ook graag naar dit eiland komen voor een weekendje weg, want het is drukker dan elders. We pakken de ferry en stoppen voor een lunch bij de Bruny Island Cheese Company. Het is een luxe momentje, we verwennen onszelf met een plateau verrukkelijke lokale kazen en genieten dubbel en dwars. Met dank aan Cruisin’! Ze geven ons twee dagen huur terug, ter compensatie voor het gedoe met de campers. Wij zijn blij en slaan een deel van het geld stuk bij de kaasboerderij.

Typisch is dat, tijdens een normale vakantie gaan we regelmatig ergens iets eten of iets doen. In Nederland trouwens ook. Nu onze vaste lasten zo hoog zijn (kosten camper, brandstof, campings en vluchten) vinden we het zonde om uit eten te gaan. We besteden ons budget liever anders. Ik denk dat ik sinds mijn studiejaren niet meer zo bewust ben geweest van mijn uitgavepatroon. We houden zelfs in een app alle kosten bij, om overzicht te houden. Het is een mooie bijkomstigheid van deze wereldreis, we leren weer bewuster keuzes maken. Niet alles voor lief nemen, waardoor we meer genieten van de dingen die we wél doen.    

Zuiderlicht

We willen heel graag het zuiderlicht zien! Op de facebookgroep Aurora Australis Tasmania hebben we gelezen dat we vannacht kans maken. Op het strand bij de camping waar we nu staan, hebben we redelijk zicht op de zuidelijke horizon. We houden de berichten in de gaten, hoewel het mobiele bereik niet fantastisch is. Om 20 uur lopen we door de bosjes naar het strand en om 22 uur, voordat we naar bed gaan, nog een keer. ‘Niks’ te zien, de lucht is donker en met sterren bezaaid. Ik word opgeschrikt door een wallaby. Wat zullen we doen? De vorige keer was het zuiderlicht vroeg in de ochtend te zien.

Om 5 uur gaat onze wekker. Met tegenzin kleden we ons aan, kruipen uit de camper en zetten onze hoofdlampjes op. Bij het strand zien we de Melkweg. Wat een sterren! Er valt een ster, maar geen zuiderlicht. Later zien we op facebook prachtig gekleurde foto’s, om 3 uur ’s nachts was het prijs. Verdorie! Slechte strategie zo, we zouden eigenlijk een alert app moeten hebben, die ons wakker belt als het zover is. Voor het noorderlicht bestaan die wel.

Overnachting: Neck Beach Camping Area (1 nacht)

Snug Beach

Vandaag maken we een rondje over het mooie Bruny Island. Onze geplande wandeling bij Adventure Bay valt door hoogtij in het water, dus we gaan door naar de zuidelijke Cape Bruny Lighthouse. Onderweg doen we ons uiterste best om de albino wallaby te spotten, die alleen op Bruny Island voorkomt. Op de terugweg beklimmen we het uitzichtpunt om ‘the neck’ te fotograferen. Dit is een soort ‘Afsluitdijk’ tussen North en South Bruny, maar dan bewoond door een pinguïnkolonie (van september tot februari).

We besluiten om de ferry naar het vaste land te nemen en weer een camping met elektriciteit te zoeken. Het is in de camper toch een stuk comfortabeler met een straalkacheltje. De camping van Snug Beach is waarschijnlijk de meest troosteloze camping van Tasmanië. Door de regenval in de afgelopen dagen is de camping een modderzootje geworden, de vuilnisbakken zijn vol en in de doucheruimte heeft iemand zijn hond geschoren. We zijn een van de weinige voorbijgangers, de meeste mensen wonen hier permanent.

Al een paar keer hebben we over de woningnood in Tasmanië gehoord. Ik vind het verdrietig om te zien dat mensen genoodzaakt zijn in hun caravan of zelfs in hun tent of auto te wonen. De bewoners komen bij elkaar en warmen zich op bij de haard in de campingkeuken. Ik vind dit geen fijne plek.

Overnachting: Snug Beach Cabin & Caravan Park (1 nacht)

Zuiderlicht

Het belooft een heldere nacht te worden. Perfect voor het zuiderlicht hebben wij bedacht, daarom gaan we op zoek naar een plekje aan de kust in de buurt van Gordon. We kunnen (voor 5 AUD) op de openbare camping aan zee gaan staan, maar we vinden het uitzicht op de horizon niet vrij genoeg. Verderop vinden we een betere stek. Het is de eerste (en laatste) keer dat we tijdens onze reis door Tasmanië wildkamperen.

We installeren ons al aan het begin van de middag aan zee met uitzicht op het zuiden. Het waait flink, maar daar hebben we in de camper geen last van. Als de zon ondergaat houden we de zwarte lucht en de facebookgroep scherp in de gaten. Er gebeurt nog weinig en de temperatuur zakt snel. Het is koud en we steken waxinelichtjes aan voor wat extra warmte. Eric gaat koken en ik trek mijn thermo ondergoed aan. We kijken naar buiten. Niks. Af en toe komt er een auto het plekje opgereden waar wij staan en rijdt na een paar minuten weer weg. Helemaal prettig vind ik dat niet. Het is ons niet geheel duidelijk of wildkamperen wel of niet is toegestaan in Tasmanië.

Pussies

Als alle kaarsen op zijn en onze voeten als ijsklopjes voelen gaan we het bed opmaken. Nog even de motor van de camper laten draaien voor wat extra warmte. Het is buiten rond het vriespunt, dus binnen ook. We hebben het ijskoud! In Port Arthur maakten we een paar dagen geleden een praatje met een vrouw die ons pussies noemde, omdat we het liefst op een kampeerplaats met stroom staan. Vanavond is het bewezen: wij zijn enorme pussies!  

De nacht is ‘een beetje’ onrustig. We willen het zuiderlicht niet missen, dus we zetten ieder uur de wekker om even naar buiten te kijken. Onder de dekens hebben we het gelukkig warm, alleen onze neuzen blijven koud. De laatste keer gaat de wekker om half 6, de zon is al op. Wij draaien ons nog een keer om en worden net als iedere andere ochtend om half 8 wakker. Alsof er niets is gebeurd. Er is ook niets gebeurd.       

Overnachting: wildkamperen langs kust bij Gordon (1 ijskoude nacht)

Hartz Mountains

We hadden het plan om naar Mount Wellington te gaan, maar de Pinnacle Road is steeds afgesloten voor verkeer door ijs, sneeuw of harde wind. Iedere dag kijken we online naar de status, maar waarschijnlijk gaat het niet meer lukken om naar boven te rijden. Daarom gaan we vandaag naar de Hartz Mountains.

We rijden naar het nationale park om in de hooglanden 3 van de 60 Great Short Walks te doen. We hebben er tijdens onze reis door Tasmanië al heel wat gelopen en ze zijn stuk voor stuk prachtig, zelfs als het weer guur is en de wind aan het gletsjermeer in je gezicht snijdt. Zo voel je de winter van Tasmanië in volle glorie. Tussendoor maken deze pussies een noedelsoepje warm in de camper. Gezellig! En als we een drol van een Tasmaanse duivel zien, maken we snel een foto. Bij gebrek aan beter.

Bij de River’s edge wilderness camping vinden we een mooie plek voor de nacht. De camping is gigantisch ruim opgezet, midden in de natuur en er zijn maar vier plekken bezet. We hebben de campingkeuken voor onszelf. Of nou ja, bijna voor onszelf. Twee wollige possums steken hun neuzen onder het golfplaten dak door om te kijken wat wij aan het maken zijn. Eric heeft het haardvuur aangemaakt en bij de afwas gaat de muziek harder: campingdisco!

Overnachting: River’s edge wilderness campground (1 nacht)

Reis door Tasmanië

Onze reis door Tasmanië komt aan zijn eind. We nemen nog twee dagen de tijd om af te schakelen, op te ruimen, in te pakken, foto’s te selecteren, verslag te doen en lamlendig te zijn. Tasmanië is absoluut schitterend, het is rauw, ruig, ongepolijst en tegelijkertijd sympathiek en ietwat excentriek. We hebben enorm genoten van de natuur, met Cradle Mountain en the Bay of Fires (in de eerste helft van de reis) als grote winnaars. Kamperen tijdens het koude en natte winterweer vond ik niet zo’n succes, dus als we terug gaan voor de Tasmaanse duivels, albino wallaby’s, het zuiderlicht, Mount Wellington en Maria Island, gaan we in de zomer. En nu door naar de Braziliaanse zon. Lekker zweten bij 39 graden in een korte broek!  

Overnachting: Richmond Caravan & Cabin Park (2 nachten)

Ook mooi: de westkust van Australië

Mocht je inspiratie zoeken voor jouw reis naar Australië, dan is (kamperen aan) de westkust van Australië ook het overwegen waard. Wij reisden een paar jaar geleden in 4 weken van Perth naar Darwin en vonden het een hele mooie route, geschikt om in onze zomer te doen. Ik schreef enkele praktische blogs en reisverhalen over onze ervaringen:

• 4WD met daktent Australië: 10 toffe routes in het westen
• Handige tips! Kampeerplekken aan de westkust van Australië
• West-Australië: top 5 van plekken die je absoluut niet mag missen
• Levensreddende tips voor kamperen in (West-)Australië
• Offroad langs de Westkust van Australië
• Een ruige roadtrip door het oneindige West-Australië
• We rijden de legendarische Gibb River Road
• We verkennen het Northern Territory: op zoek naar Salties.

Ps. Ik maak gebruik van affiliate-links. Als je via de links of banners op mijn blog naar bijvoorbeeld booking.com gaat en daarna (via je eigen account) een accommodatie boekt, ontvang ik een kleine commissie. Ik houd daarmee deze site in de lucht, jij betaalt niets extra. Win-Win. Thx voor de support!