We verkennen het Northern Territory: op zoek naar salties

(REISVERHAAL) Van Perth naar Darwin: van het droge West-Australië naar het tropische Northern Territory. We zijn al ruim drie weken onderweg en tijdens onze laatste week verkennen we het noordelijke deel van het Northern Territory. De tijd is beperkt, dus we moeten keuzes maken. Een week is niks in het grootse Australië. Het zou tof zijn als we “salties” (zoutwaterkrokodillen) gaan zien en een paar mooie watervallen. Na de kleine “freshies” (zoetwaterkrokodillen) is het tijd voor het echte werk. We denken er ook aan om onze reis af te sluiten met een paar dagen strand, om bij te komen van alle indrukken en ervaringen. Zeewater, strandzand en bubbels bij zonsondergang, blijven de beste afsluiters van een mooie vakantie. 

Lees ook: 10 levensreddende tips voor kamperen in (West-)Australië

Kununnura

Vanuit het Bungle Bungle National Park is het een flinke trip naar het noorden. We moeten nog zo’n 1250 km afleggen, voordat we onze eindbestemming Darwin bereiken. De stad Kununnura is de eerste pitstop. Het is zondag, eind van de middag als we aankomen. Wat een dooie boel. Alles dicht. Vrijwel niemand op straat. 

Het pomphuis

We zijn compleet door onze voorraden eten heen. Er zit alleen nog water en alcohol in de voorraadladen. Ook belangrijk natuurlijk, maar niet afdoende voor onze knorrende magen. Eric belt naar het Pomphuis: een populair eettentje aan het water. Om 19 uur sluit de keuken. Dat is te snel voor ons, zonder een douchebeurt komen we nooit binnen. Wij zijn smerig als bagger. De afgelopen drie nachten konden we niet douchen en het was een beetje stoffig onderweg.

Uit onze internetzoektocht blijkt dat er weinig andere mogelijkheden in Kununnura zijn. Dat betekent toch zo snel mogelijk naar het Pomphuis: met zwarte benen en dito nagels dan maar. De serveerster zegt dat ze vol zitten. Ai, dat kan niet hoor. We hebben honger! Eric bluft ons naar binnen. “I’ve called. I thought you told me there was space.” Hij gooit het op een misverstand en we kunnen aan tafel. De onschuld zelve.  

Overnachting: Hidden Valley Tourist Park

Big Horse Creek

Na een uitvoerige dieptereiniging kunnen we er allemaal weer tegenaan. Bij de Big Horse Creek Campground vinden we een mooi plekje aan de Victoria River, waar de heren kunnen vissen. In Timber Creek doen we wat kleine boodschappen voor de avond en ochtend. 

Knabbel en babbel

Het reilen en zeilen op de camping wordt in de gaten gehouden door knabbel en babbel: twee zussen op leeftijd, die hier een maand lang vrijwillig gestationeerd zijn. Bij hun ronde over de camping hebben ze dezelfde hoedjes op en controleren of iedereen betaald heeft en zich aan de regels houdt. De dames vormen een vriendelijk, komisch duo. “Have you ever seen a special birdnest? Come here.” Ze wenkt Yvon en mij met haar wijsvinger, zoals een heks dat ook zou doen. Op de grond is een prachtig vogelnest gemaakt: een koepeltje, gebouwd met takjes. Bij de voor-en achterkant zijn grijze steentjes en stukjes glas gelegd. Het is absoluut een kunstwerk. 

Beet

Knabbel en babbel hebben Eric en Kees nadrukkelijk gewaarschuwd voor de salties in de rivier. Het wordt weer een vismiddag vol commotie. Yvon en ik zitten verderop in de schaduw. “Beet! Beet!” Horen we. Dat moet een grote zijn. Gewapend met fototoestel rennen we naar de waterkant. Kees heeft zijn eerste haai gevangen. Later volgt er nog één. Door de flinke tanden is het losmaken van de haak een spannende uitdaging. Zonder in het water te stappen natuurlijk, want krokodillen liggen schijnbaar op de loer.

Overnachting: Big Horse Creek Campground

Katherine

In Katherine gaan we boodschappen doen en bij het Visitor Centre informatie vragen over de omgeving. Wat gaan we doen? Kanoën in Nitmiluk National Park, wandelen door kloven in Kakadu of zwemmen in Litchfield? Gezien de armblessures in onze groep, de reeds opgedane overdosis wandelkilometers en de hoge temperaturen, kiezen we voor zwemmen in Litchfield. Fris en makkelijk.

Vleermuizen

We kamperen in Pine Creek op het Lazy Lizard Caravan Park. We doen de was, want we zijn door onze korte broeken heen. Net buiten de camping staat een enorme boom vol vleermuizen. Ze krijsen en stinken. Af en toe komt de  vervelende walm voorbij. Als de zon ondergaat vliegen ze over ons heen. Met een spanwijdte van een meter is het een indrukwekkend gezicht. 

Overnachting: Lazy Lizard Caravan Park

Daly River

Als we naar het Litchfield National Park rijden, ziet Eric dat we in de buurt van de Daly River zijn. Volgens de Lonely Planet een rivier waar barramundi gevangen kan worden. We maken een omweg en rijden naar de brug. Helaas geen salties. Het gebied ziet er verlaten uit. Het dorp waar we inrijden lijkt een spookdorp. De tuinen zijn een bende en er is bijna niemand op straat. Zo te zien is het een aboriginal community. We zien op veel plaatsen dit soort Vinex wijken of dorpen, waar Aboriginals wonen. Van integratie lijkt weinig sprake in Australië. Verderop vragen we bij een “resort” informatie over het gebied. Ook hier vergane glorie. Een grommende hond komt ons tegemoet. 

Lee & Jenny

We hebben zin in een lekkere cappuccino. Kees hoopt dat we bij Lee & Jenny’s bushcamp koffie kunnen krijgen. De enige camping die er netjes en verzorgd uitziet. Kansloos lijkt mij, maar we proberen het toch maar. 

Wat een wonder! Jenny heeft een Nespresso-apparaat staan, waar campinggasten voor 2 dollar een cappuccino mogen maken. Het is héérlijk! We maken een praatje met Jenny en vragen naar het vissen. Het blijkt een slecht barramundi seizoen. Het water in de rivier staat laag en het is te koud. Voor de camping ligt wel een steiger en het is NU het goede moment om je geluk te beproeven. De heren moeten opschieten volgens Jenny. We blijven. Waarom ook niet. 

Salties

Als Yvon en ik aan het eind van de middag gaan kijken naar de visvangst, komt ook onze buurman naar de steiger. Of we zin hebben in een boottocht? Dan laat hij ons de freshies en salties zien. Wat leuk! Natuurlijk gaan we mee. We hebben vanmiddag op de zandbank een zoetwater- en een zoutwaterkrokodil zien liggen, maar zijn altijd in voor meer.

Peter gooit de boot los en vaart een stukje stroomafwaarts. We zien wel 15 freshies, maar de twee salties hebben zich verdekt opgesteld. We zien er één zwemmen. Zijn ogen en bek boven water. Onze bootman is een beetje teleurgesteld, omdat hij de salties niet op het droge aan ons kon laten zien. Maar wij zijn helemaal verrukt door deze spontane krokodillentour. 

Mosquito-country

Wat een muggen! We zijn in mosquito-country aangekomen. Het is warm en vochtig in het Northern Territory: ideaal voor muggen. Als het gaat schemeren worden we helemaal lek geprikt. De heren beneden op de steiger en wij bij de caravan van Peter, als hij trots zijn barramundi- en krokodillenfoto’s aan ons laat zien. 

Enkels vinden ze het lekkerst. De Australische supermuggen prikken zelfs door je broek en sokken heen. Dit weekend gaan we naar het Crab Claw Island Resort voor de afsluiting van onze reis. Volgens recensies op internet, ook wel sandfly-city genoemd. Op Google maps zien we een kust vol mangrove. Misschien toch niet zo’n slimme keuze….

Overnachting: Lee & Jenny’s bushcamp

Litchfield National Park 

We zetten onze reis voort naar het Litchfield NP via de zuidelijke 4×4 route en dat is een toffe verrassing. Het is prachtig 4×4 rijden, met een paar hele mooie rivierbeddingen om te doorkruisen. Daar smullen wij van. Yvon kruipt op het dak van de auto om een gaaf filmpje te maken. 

Watervallen

Litchfield NP is ontzettend toeristisch. Het ligt op anderhalf uur van Darwin en is een populaire bestemming voor de stedelingen. Bij de vele watervallen is het heerlijk zwemmen, zónder krokodillen. In het weekend kun je dit park beter ontwijken, vanwege de drukte. Wij zijn er op donderdag, maar ook dan is het druk bij de Florence Falls. Het is overigens helemaal niet gek dat het park zo populair is. Wat een mooie watervallen! Ze zijn ontzettend verlokkelijk met dit warme weer. We negeren de drukte en nemen ook een verfrissende duik. Lekker, zeg! 

Termietenheuvels

Daarna gaan een kijkje nemen bij de gigantische termietenheuvels. Ze zijn een paar meter hoog. Indrukwekkend, maar we zijn de enige bezoekers die de moeite nemen om ze te bekijken. De termietenheuvels zijn duidelijk niet de grootste trekpleister van dit park. 

Omdat we in het park geen boodschappen kunnen doen en toch weer wat nodig hebben, gaan we weg uit deze tourist trap. We komen terecht op het Lakes Resort: de meest troosteloze camping van onze reis. Het heeft weinig weg van een resort. We staan tussen de permanente bewoners en slaan de muggen van ons af. Maar we hebben niet veel nodig. We zetten ons kamp op en eten smakelijke grote garnalen van de BBQ. Een avondvullend programma. 

Overnachting: Lakes Resort & Caravan Park

Crab Claw Island Resort

Een vissersparadijs aan het strand: de perfecte afsluiting van onze reis. Het resort ligt op 135 km van Darwin. Op die manier hoeven we op de laatste dag niet meer zo ver te rijden. We blijven drie nachten. Er is een zwembad en een strand, maar we worden met klem geadviseerd niet het water in te gaan vanwege de salties. Onze kampeerplaats is recht aan de droogstaande mangrove gelegen. Rond de lunch komen kangoeroetjes vanuit de mangrove naar ons toe om bekijken wat we eten. Bij de schemer zijn het de zandvlooien.

Bootje huren

Het zijn vooral vissers op het resort. Geen buitenlandse toeristen, maar Australische vakantiegangers. De meesten hebben een eigen boot bij zich. Wij huren er één en krijgen duidelijke instructies: onder geen beding het water inspringen! Er zitten haaien, krokodillen en kwallen. Als we in problemen komen moeten we de basis oproepen: “Crab Claw base, Crab Claw base, here Crab Claw 3”. Een soort van “de kat krabt de krullen van de trap”. Om 5 uur moeten we terug zijn op de basis. Als de man zijn uitleg geeft en “five” zegt, steekt hij zijn gespreide hand in de lucht. Eric en Kees denken dat hij “the claw” nadoet en antwoorden met allebei met een klauw in de lucht en een grommend geluid. Aan de gezichtsuitdrukking van de eigenaar te zien, vraagt hij zich af of hij er goed aan doet deze twee idioten met zijn boot op pad te laten gaan.

The claw

Kees en Eric vangen platte vissen, een gekleurde vis en drie kleine haaien. De haaien veroorzaken de meeste commotie. De draad rolt in hoog tempo af en de hengel buigt helemaal door. Draaien, draaien, draaien om hem binnen te halen. Zo’n haai schiet van links naar rechts en spartelt in het net. Om maar niet over zijn flinke bek met scherpe tanden te spreken. Het is alleen vervelend dat ze soms de hele lijn doorbijten, zodat haak en lood verdwijnen. Er zijn deze vakantie al veel lijnen gesneuveld. 

Moord

Het is overigens ook een hele gore bedoeling, dat vissen. De inktvis die als aas wordt gebruikt meurt bij het leven en ligt in een bakje in onze koelkast. Daarmee vangen Kees en Eric het levende aas. Kleine visjes die op gruwelijke wijze worden vermoord, om aan de hengel te eindigen. Maar als je iets groots wilt vangen, moet het aas ook van groter formaat zijn. Het vermoorden en in stukken hakken van zo’n grotere vis vindt plaats in de boot, voor mijn ogen. De darmen en schubben vliegen om mijn oren. Lekker hoor, zo’n dagje op de boot. 

Overnachting: Crab Claw Island Resort

Verkennen Northern Territory

We rommelen wat aan deze laatste dagen. Het verkennen van het Northern Territory staat op een laag pitje. Het warme weer maakt sloom, maar het zwembad verkoelt. In de tussentijd worden we doodgebeten door zandvliegen. We zijn in sandfly-city en worden gek van de jeuk, maar dat mag de pret niet drukken. (Hoewel we er eerlijk gezegd na drie dagen wel genoeg van hebben.)

Ctheworld

Bij zonsondergang nemen we prosecco op het terras en proosten op het leven. We proosten op het leven en op deze reis. Ik denk nog eens terug aan de vraag van mijn collega voordat ik vertrok: “waarom moeten mensen zo nodig naar de andere kant van de wereld reizen?”

Zijn er werkelijk mensen die dit alles níet zouden willen beleven? Dat kan ik me op mijn beurt niet goed voorstellen. Ik hou het bij ons levensmotto “ctheworld”. De wereld is namelijk te bijzonder om door ons onontdekt te blijven.

Meer lezen over Australië?

Overweeg je ook een roadtrip naar het westen van Australië? Goed idee! Misschien vind je het dan leuk om meer te lezen over onze avonturen. In mijn reisverhalen lees je wat wij allemaal zijn geweest en wat we hebben beleefd. We zijn vier weken onderweg geweest en hebben genoten van het land.

• Offroad langs de westkust van Australië
• Een ruige roadtrip door het oneindige West-Australië
• We rijden de legendarische Gibb River Road

En wat dacht je van Tasmanië?

• Alleen dwazen gaan in de winter kamperen in Tasmanië 
• Reis door Tasmanië: criminelen, spoken en duivels