(REISVERHAAL) “That one is medium spicy. Don’t take the upper ones, they are hot. Only Korean and Chinese people eat these. Or you can take the green ones. Green is also good. No red for you.” We zijn om 22 uur aangekomen in Kuala Lumpur (KL) en hebben trek. De vriendelijke buurman van de 7-Eleven adviseert ons welke noedelsoep wij het beste kunnen nemen. We zijn een jaar op wereldreis. Twee maanden geleden begonnen we in de wildernis van Afrika, vervolgens genoten we van het eilandhoppen op de Seychellen en nu ligt een wereldstad op ons te wachten. We houden van afwisseling! De komende 5 weken is het Maleisië waar we reizen. We starten in de wereldstad Kuala Lumpur, gaan naar het binnenland en bezoeken we een paar mooie eilanden.
Medium spicy
“Goeiendag! Dat is heet!” Ik kijk naar de rode substantie die ik net door het gekookte water heb geroerd en concludeer dat ik beter het groene bakje had kunnen kiezen. De soep van Maggi leek mij een veilige keuze, maar ik ga hem toch afgieten. Nu staan mijn lippen én mijn benen in de fik. We hadden de zandvlooien op de Seychellen hun gang niet moeten laten gaan. De jeuk is niet te harden! Zodra we onze schoenen aandoen en gaan lopen worden we gek! Eric telt alleen al op zijn benen 50 bulten. Google zegt: niet krabben, maar dat is onmogelijk. We lezen dat antihistamine kan helpen. Laten we dat nou bij ons hebben! Zonder toestemming van onze medisch OMT-leden gaan we samen aan de hooikoortspillen en godzijdank helpt het.
Europees ontbijtje
We hebben zin in een Europees ontbijt en strijken neer bij de hippe Bistro van het EQ Kuala Lumpur hotel. Heren in pak zitten, met hun laptops en telefoons erbij, te overleggen aan tafel. Een fijn loungemuziekje op de achtergrond. Je ziet meteen dat in Kuala Lumpur veel zaken worden gedaan door lui uit alle windstreken. Het begint bij het ontbijt en gaat tot laat in de avond door. Wat een ander leven dan op de plekken waar we tot nu toe zijn geweest! Mijn cappuccino smaakt in ieder geval fantastisch. Op la Digue en Praslin was alleen oploskoffie verkrijgbaar en dat vind ik niet te drinken. We genieten van een lekker ontbijt in een fijne ambiance. Daarna lopen we naar het KL Forest Eco Park voor de canopywalk en een wandeling door het park naar de KL Tower. Het ziet er allemaal een beetje verlopen uit. Twee jaar corona heeft zijn sporen achter gelaten. Er zijn nog weinig Europese toeristen te bekennen in Kuala Lumpur.
Grab ‘n Grab
Het is zweten geblazen in Kuala Lumpur, dus vanaf nu pakken we een “Grab”. Grab is de Aziatische tegenhanger van Uber. Je kunt de app downloaden, zodra je aankomt op de luchthaven en heel makkelijk en snel vervoer regelen. Je ziet vooraf wat een rit kost en koppelt je creditcard, zodat je niet met contant geld hoeft te hannesen. Fooi geven kan ook via de app, de chauffeur krijgt 100% staat er bij. Het lijkt wel dat iedere auto in KL een Grab is, je hoeft nooit lang te wachten en het is niet duur. De populariteit is enorm en de gebruiksvriendelijkheid van het systeem ook. Het is zelfs mogelijk om eten of boodschappen te bestellen, groene Grab-scooters schieten overal door het verkeer.
China Town
We laten ons naar China Town brengen om voor Eric een rubberen horlogebandje voor zijn supersonische Casio te scoren, want dat is bijna gesneuveld. Een bijziend mannetje heeft genoeg bandjes die hij op maat kan snijden. “This is very good quality. Original. Will last many years. Much better than leather. Leather becomes smelly.” Terwijl hij ons tracht te overtuigen, knijpt hij met zijn vingers in zijn neus. We proberen af te dingen en hij speelt in op onze emotie: “I’m an old man.” Hij heeft de horloge van Eric al in zijn handen. Na het afdingritueel stopt hij een loep in zijn rechteroog en snijdt het horlogebandje met een stanleymes op maat. Chinese superkwaliteit. Behendig freubelt hij alles in elkaar. Als we achteraf toch de aanvankelijke prijs betalen, is hij oprecht blij. De ogen van de oude man glimmen boven zijn lichtgroene mondkapje. Hij buigt meerdere malen met zijn hand op zijn buik “Sank you, sank you, sank you.” Tja, die ene euro maakt voor hem meer verschil dan voor ons. Keiharde onderhandelaars zijn we.
FOMO
In Kaula Lumpur is vreselijk veel te zien en te doen. We zijn er in 2010 ook geweest, dus de stad is niet helemaal nieuw voor ons. Dat maakt deze stedentrip een stuk relaxter: geen last van FOMO (fear of missing out), bovendien hebben we maar liefst 4 nachten en nog 2 op de terugweg. Tijd zat. We bezoeken het vogelpark, de beroemde Petronas Twin Towers, gaan windowshoppen in het super de luxe winkelcentrum onder de torens en pakken een filmpje. Voor € 10,- zitten we samen met een grote bak popcorn en een cola naar good old Tom Cruise te kijken. Het is al meer dan 2 jaar geleden dat wij naar de bioscoop zijn geweest!
Batu Caves
De Batu Caves zijn een Hindoeïstisch heiligdom, net buiten Kuala Lumpur. De 272 kleurrijke treden naar de kalksteengrot en het enorme, goudkleurige beeld bij de entree, zijn een feest voor het oog. Ik moet een sarong omknopen om mijn blote knieën te bedekken, voordat ik naar boven mag klimmen. De drukte valt ons mee, maar het barst van de brutale makaken. Ze zijn voor niets en niemand bang. Waag het niet om iets eetbaars mee te nemen! De dame die mij zojuist een sarong heeft verkocht en omgeknoopt, ziet ons terugdeinzen en roept dat we onze koekjes bij haar achter kunnen laten. (Wij culinaire helden hadden niet veel vertrouwen in de eettentjes op het terrein.) Sneller dan normaal, stap ik naar boven. Apen zijn eng en ik zweet me wederom te pletter!
De grot is hoog, vochtig en klam. Het stinkt naar de kippen die er scharrelen en overal ligt plasticafval. Dat hier mensen op hun blote voeten rondlopen vind ik onbegrijpelijk, maar goed. Wij proberen een beetje om de vieze plassen heen te lopen. De tempels in de grot maken minder indruk dan de trap naar boven, dus we maken een rondje en gaan weer terug. Mijn sarong geef ik door aan een andere vrouwelijke toerist met korte broek.
Skyline Kuala Lumpur
We sluiten onze stedentrip af met een decadent diner op de 58e verdieping van het Banjan Tree hotel. Rooftopbars zijn enorm populair in Kuala Lumpur en Eric weet altijd feilloos de mooiste plekken te vinden. Met een snelle lift worden we naar boven geschoten. Vandaag even geen trappen meer. Het uitzicht vanaf het dakterras op de skyline van Kuala Lumpur en de fonkelende Petronas torens is adembenemend, ik kan niet anders zeggen. En zo te zien is dit ook een hele geschikte plek om zaken te doen, er lopen behoorlijk wat pakken rond.
Overnachting: Oasia Suites Kuala Lumpur (4 nachten)
Kermis in Malakka
Met onze zilvergrijze Proton Saga rijden we naar de historische stad Malakka. Proton is een Maleisisch automerk en blijkbaar hebben we een overjarig modelletje gehuurd, maar hij voldoet uitstekend. De auto heeft immers airco. Malakka blijkt zeer populair bij Maleisiërs. We zijn er in het weekend en dat is prijs, én het is schoolvakantie. We komen in een Aziatische kermis terecht, die na zonsondergang tot wasdom komt. Gebiologeerd kijken we naar de lachwekkend versierde trishaws (fietstaxi’s), die met flikkerende lampjes en knallende muziek achterelkaar door de stad rijden. Maleisiërs vinden het geweldig!
Op vrijdag- en zaterdagavond lopen we over de drukke avondmarkt in Jonker Street, het hart van Chinatown. Je kunt hier werkelijk alles kopen wat van plastic gemaakt kan worden of wat eetbaar is. De gehele catalogus van Aliexpress komt voorbij en mensen eten de gekste dingen; van drakenbaard tot octopusarmen op stokjes.
Langs de Malakka rivier klinkt harde muziek uit de levendige barretjes. Mensen zitten met bierbuckets op de terrassen. Overdag zijn het muurschilderingen die de aandacht trekken, ’s avonds muziek en neonverlichting. Rondvaartboten varen op stevig tempo af en aan. Het stadscentrum krioelt en de wegen eromheen zijn dichtgeslibd. Toch is het gezellig en blijft de sfeer gemoedelijk.
Als Eric door een Chinese vrouw wordt gevraagd om een groepsfoto te maken, komen we er niet onderuit om daarna bij de fotosessie aan te sluiten. We moeten samen in het midden. Vol in beeld. De rest van de (kleine) dames om ons heen. Ze vinden het fantastisch en hebben volop lol. Ze hebben gelijk: wij zijn een rariteit.
Drijvende moskee
Malakka is een handelsstad met een koloniaal verleden. Verschillende Nederlandse gebouwen herinneren daar aan: de Sint Paulus kerk, het (voormalige) Stadhuys en de Nederlandse molen, mét koe. De gebouwen hebben een roze-rode kleur, blijkbaar verwijzend naar de kleur van Nederlandse bakstenen. Het is ook een cultureel diverse stad, waar een oudste Chinese tempel van Maleisië en een hindoeïstische tempel in dezelfde straat staan. Wij bezoeken – na onze sushi maaltijd – bij zonsondergang de drijvende moskee. Hij wordt zo genoemd, omdat hij op palen voor de kust is gebouwd. Ook hier vanzelfsprekend neonverlichting.
Als we een Grab willen pakken om terug naar het centrum te gaan, ontdekken we dat taxichauffeurs niet altijd en overal in overvloed aanwezig zijn. We doen verwoede pogingen, maar het lijkt erop dat we de benenwagen moeten nemen, totdat een Japans stel ons aanspreekt. “Are you waiting for a Grab? If you go to the centre, you can come with us.” Hoe lief! De jongen legt uit dat zijn vrouw graag Engels wil oefenen. Ze is echter super verlegen, waardoor we tijdens de rit vooral met hem praten. Nog een laatste keer lopen we over Jonker Street en daarna gaan we vermoeid terug naar ons guesthouse. Malakka was leuk!
Overnachting: The Nest House – Malakka (3 nachten)
Triang
Omdat we het rustig aan willen doen tijdens het reizen door Maleisië, nemen we overal ruim de tijd. Dat is de reden dat we in Triang terecht komen. Het is een tussenstop, niet meer en niet minder. We slapen op een palmolieplantage: de enige fatsoenlijke accommodatie in de stad. Irene ontvangt niet vaak gasten zo lijkt, want ze begint al met appen als we nog in de Seychellen zijn. Of we Triang kennen en weten hoe we er moeten komen. We krijgen routesuggesties en allerlei foto’s van de accommodatie. Ze stuurt filmpjes, spraakberichten en aanvullende informatie.
Onze kamer, de “prince-unit”, had wel een opfrisbeurt mogen krijgen. Overal liggen gekkopoepjes en onze hoofdkussens draai ik maar om, de zwarte spikkels veeg ik eraf. De keuken is overgenomen door een mierenkolonie; ze krioelen in de lades. Als Irene achteraf vraagt om een goede beoordeling houden we ons stil. De hygiëne was niet helemaal op en top, maar we willen haar business ook de nek niet omdraaien.
Overnachting: The Palm Grove – Triang (1 nacht)
Gamba’s pellen
Via google zoeken we het best gewaardeerde restaurant van Triang, waardoor we bij een straatrestaurant terecht komen waar alleen grote garnalen worden geserveerd. Twee Europeanen in het restaurant veroorzaken enige stress en een meisje wordt naar voren geduwd. Ze spreekt drie woorden Engels, dus dat helpt. De kaart heeft plaatjes, dat helpt ook. We kunnen uit zes gerechten kiezen en wijzen iets aan met de mededeling: “not spicy.” “No, not spicy,” wordt ons beloofd. Om ons heen eet iedereen met zijn handen, maar wij krijgen vork en lepel bij de rijst. Best fijn. De ongepelde garnalen die we krijgen liggen in behoorlijk pittige saus. Mijn lippen branden. In het vervolg vragen we om “no chili”, want “not spicy” is voor verschillende interpretaties vatbaar. Eric schuift zijn garnalen naar mij. “Hier neem jij maar, ik ga ze niet pellen. Ranzig!” Onze liefde rijkt ver, dus ik pel Eric’s gamba’s. Watje.
Taman Negara
Taman Negara is met 130 miljoen jaar, een van de oudste tropische regenwouden ter wereld. In het regenwoud staan reusachtige, eeuwenoude bomen en er leven Maleisische tijgers en olifanten, maar de kans dat je ze ziet is bijzonder klein. We verblijven drie nachten in de buurt van het nationale park. Als we door kampung Padang rijden, vragen we ons af waar we terecht gaan komen, maar als we het eenmaal gevonden hebben, worden we verrast door een fijne tuin aan de rivier. Het guesthouse is deels Nederlands, deels Maleis. Marja en Ilat, zijn vriendelijk en gastvrij. Al snel ontdekken we dat meer Nederlanders dit fijne plekje hebben weten te vinden.
Overnachting: Balai Serama Guesthouse – Taman Negara (3 nachten)
Canopy walkway
We rijden samen met Harm, Mieke, Benjamin en Vince naar het park om de canopy walkway te doen. Met een bootje worden we overgezet naar de entree van het park. De bootman attendeert ons op zijn geldbus: 1 Ringgit (0,22 cent) per persoon. Ook de entree van het nationale park is van die orde: 1 Ringgit per persoon, 5 voor je camera en 5 voor de touwbrug. Druk kletsend wandelen we ongeveer anderhalve kilometer over de boardwalk naar de start van de canopy walkway. Deze is met 530 meter een van de langste boomtoppaden ter wereld en ik was bijna vergeten dat ik hoogtevrees heb.
Nietsvermoedend loop ik de touwbrug op. Ik zou bijna zeggen dat het zweet me uitbreekt, maar zweten deed ik al. Iedere liter water die je hier drinkt, zie je direct door je poriën naar buiten komen. Ik kan het niet laten om even naar beneden te kijken, de gapende diepte doet mij wiebelen. Oef, vijfenveertig meter is hoog! Veel keuze heb ik niet, ik verman me en loop door. Teruggaan is geen optie. Ik word door een hele stoet toeristen gevolgd. Benjamin en Vince vliegen naar de overkant en vragen zich fronsend af waar ik me druk om maak. Heerlijk, die kinderlijke onbevangenheid.
Boottocht
Na de lunch in een drijvend restaurant, gaan we met een houten motorbootje dieper het regenwoud in, om vervolgens na een korte wandeling aan te komen bij de cascades. Het water van de Sungai Tahnan kolkt, zwemmen wordt afgeraden. Verfrissing was lekker geweest, hoewel het bruine water er niet aanlokkelijk uitziet. De rivier wordt omzoomd door enorme, groene woudreuzen en onderweg zien we een zwemmende varaan, apen en neushoornvogels. Wat een prachtige omgeving!
Op de terugweg krijgen we toch onze gewenste verfrissing. We scheppen een paar keer flink water en ik zit zo te merken op de minst strategische plek: het rivierwater klotst over de rand van de boot tot in mijn gezicht. Zeiknat.
Zwerfboek
Bij het ontbijt nemen we weer afscheid van de familie Keijzer. We hebben gisteren oprecht een gezellige dag met elkaar gehad. Ik heb Harm en Mieke het boek “Wie niet reist is gek” cadeau gedaan, zij zullen het straks weer doorgeven aan andere reisgekken. Zo gaat het boek, dat ik bij ons vertrek heb gekregen, een eigen wereldreis maken. En misschien komt het zwerfboek ooit nog terug bij ons in Dongen. Who knows.
Cameron Highlands
Het volgende hoogtepunt van onze rondreis door Maleisië zijn de Cameron Highlands. Maleisiërs komen er graag, vanwege het koele klimaat. Je kunt hier uitgestrekte theeplantages bezoeken, die tegen de groene heuvels zijn gelegen. Maleisisch trots. Klinkt mooi, toch?
We moeten een stuk omrijden, omdat op de rechtstreekse route de weg is weggeslagen door een aardverschuiving. Vandaag worden we geconfronteerd met de gevolgen van ontbossing in Maleisië. De helft van het tropisch regenwoud is al verdwenen en heeft plaats moeten maken voor onder andere palmolieplantages. De grote vraag vanuit Europa is daar mede debet aan. Palmolie zit werkelijk overal in. Dieren en inheemse bevolkingsgroepen in Maleisië worden hevig bedreigd door het kappen van bomen. Vrachtwagens met gigantische boomstammen rijden af en aan. Wij zien de bruine, kale bergen. Het land wordt verwoest.
Onbeschrijfelijk lelijk
Als we in de buurt van het ons hotel in Brinchang komen, stokt de voortgang. Over de laatste 20 kilometer doen we maar liefst een uur en drie kwartier! We sluiten aan op een trage stroom Maleisische vakantiegangers: het is nog steeds schoolvakantie. Niet te geloven hoe druk het hier is! En dat terwijl de omgeving onbeschrijfelijk lelijk is. De dorpen zijn een verzameling grauwe woningen en hotels. Het landschap is ontsierd door vervuilde, plastic kassen waar aardbeien, lavendel, chrysanten of waterkers wordt verbouwd. De kassen worden druk bezocht en dat levert een gigantisch verkeersinfarct op. Teveel bedrijven, te veel toeristen, te weinig ruimte. Hier is iets drastisch misgegaan.
Overnachting: Strawberry Park Resort – Cameron Highlands (3 nachten teveel)
In Maleisië reizen
We hebben gisteren gezworen nergens meer heen te gaan, maar twee volle dagen in het hotel blijven is ook geen fijn vooruitzicht. We rijden naar Cameron Valley, om een theeplantage te zien. Het uitzicht over de velden is absoluut mooi. Heel even begrijpen we de charme van dit gebied, hoewel we liever oorspronkelijke oerbossen bezoeken. Een high tea in het restaurant lijkt ons leuk, maar het restaurant blijkt een soort fabriekskantine, met lange rijen bij de afhaalbalie. Het kan ons niet bekoren. Op de terugweg slaan we ons voor de kop. Stom, stom, stom!! Het kost twee uur om “thuis” te komen.
Wegwezen!
Morgen vertrekken we zo vroeg mogelijk in de ochtend, met piepende banden, om NOOIT meer terug te komen. De Cameron Highlands zijn een drama. Sla maar gerust over als je ooit in Maleisië gaat reizen. Wij hebben in ieder geval giga veel zin in onze volgende bestemming. We gaan naar het strand!
Meer lezen over Maleisië?
- Deel 2 van onze rondreis: De Perhentian eilanden: het paradijs van Maleisië
- Deel 3 van onze rondreis: Rondreis door Maleisië: van regenwoud tot straatkunst
- Al onze praktische tips samengevat: 2 of 3 weken reizen naar Maleisië? Dit zijn de beste ingrediënten!
Ps. Ik maak gebruik van affiliate-links. Als je via de links of banners op mijn blog naar bijvoorbeeld booking.com gaat en een accommodatie boekt, ontvang ik een kleine commissie. Ik houd daarmee deze site in de lucht, jij betaalt niets extra. Win-Win. Thx voor de support!
Geweldige verhalen Claudia. Heerlijk om te lezen en dankjewel dat we op deze manier met jullie mee mogen reizen. Nog heel veel plezier en mooie avonturen gewenst.
Ok even een vraagje. KL prima te doen met kinderen en Taman Negara ook?
Cameron highlands niet doen dus?
Ga nu jullie stuk over Langkawi volgen…
Enjoy het reizen
Maleisië is zeker goed te doen met kinderen! KL en Taman Negara zijn geen probleem. Cameron Highlands zou ik overslaan.
Weer een leuk verhaal met mooie foto’s en zo afwisselend. Ben benieuwd aan welk strand jullie terecht komen!
Dankjewel voor jullie aardige en enthousiaste reacties! Dat stimuleert om door te gaan met het schrijven van reisverhalen.
Geweldig om weer opnieuw mee te reizen in Maleisie. Veel van deze reis heb ik
ook gezien en enorm weer van genoten Nog veel reisplezier gewenst!!!!!!!Tante Ineke
ja helemaal mee eens, je schrijft echt goed! het lijkt wel alsof ik erbij ben! Ziet er allemaal weer geweldig uit! af en toe een mindere plek is juist goed dan waarderen jullie al het moois weer des te meer!
en die jeuk… whahaha ik herken het van de sandflies in Nieuw Zeeland maar jullie zijn slimmer dan ik toen…!
Op naar het volgende reisverhaal.
Ik geniet steeds van jullie mooie avonturen.
En jij kan het zo vertellen, Claudia, dat het lijkt of ik er bij ben!!
Kan niet wachten op het volgende!!
Have fun!!
Groetjes saline
Schitterend allemaal zeg. Kuala Lumpur herken ik wel ja geweldig die Petronas Twin Tower en Batu Caves.
10 weken alweer? Tijd vliegt inderdaad zeg. Wat een variatie ook in de eerste 10 weken.
Genieten maar zou ik zeggen en heel veel plezier.
Wat een kleurrijk geheel. Tja wie reist is gek, je geeft het zelf al aan. Gek op mooie plaatjes, gek op nieuwe ervaringen, gek op andere culturen en gek om alles weer met mooie woorden door te geven. Het thuisland smult ervan, wij zijn gek op jullie levendige verhalen. Doe maar eens gek. Harrie en Tonnie