(REISVERHAAL) We zetten onze rondreis door Maleisië voort aan de oostkust. Tijdens de eerste tweeënhalve week reisden we van Kuala Lumpur, via Malakka en het Taman Negara Nationaal Park, naar de Cameron Highlands. Hier zijn we met piepende banden weggereden: het is de vreselijkste plek die we tot nu toe tijdens onze wereldreis hebben aangedaan. We zijn drie maanden geleden gestart in Afrika, vervolgens naar de Seychellen gegaan en nu 5 weken in Maleisië. Aan de oostkust gaan we duiken en snorkelen op de prachtige Perhentian eilanden, vervolgens gaan we terug naar de westkust voor het geliefde eiland Langkawi. Ook niet verkeerd! De woorden snelheid en tempo hebben we uit ons woordenboek geschrapt.
Kuala Besut
De enige reden om Kuala Besut te bezoeken is de ferry naar de Perhentian eilanden. We overnachten voor € 17,- in een schoon hok met bed en douche. Meer is het niet, meer hebben we niet nodig. We zoeken uit waar we kunnen pinnen, koffie drinken en eten: onze eerste levensbehoeften op dit moment. Het strand van Kuala Besut heeft potentie, maar ziet er treurig uit. We rijden langs de kustweg die deels is weggeslagen door de zee, op het strand liggen wat smerige schapen die zich afvragen waarom ik van hen een foto maak. De weg leidt ons langs visserswoningen en -bootjes. Afvalcontainers puilen uit en overal zwerft plastic afval. Dit is niet de mooiste kant van het dorp.
Cappuccino en dim sum
Eerst maar eens naar Kafei by Kak Ha voor een lekkere cappuccino en daarna bekijken waar we morgen moeten zijn voor de ferry. Kuala Besut is klein en overzichtelijk, in het centrum ligt alles op loopafstand. Voor het beste restaurant moeten we volgens Eric vanavond naar Cheetita Dim Sum. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan: “Dim sum? Ik weet het niet hoor.” We bekijken de menukaart op internet en besluiten een poging te doen, een beetje buiten de comfortzone hoort erbij tijdens een wereldreis.
De kleurrijke, kleffe hapjes zien er niet zo aantrekkelijk uit, maar de stapel stoommandjes is best gezellig op tafel. De smaak is middelmatig. Niet vies. Niet lekker. De substantie lijkt al een keertje voorgekauwd en het plakt een beetje in mijn mond. Alles smaakt ongeveer hetzelfde. Erics knalroze drankje met citroengras en lychee smaakt heel anders: het is mierenzoet. Eigenlijk zijn de twee jongens die ons bedienen het leukste van de avond. Ze doen hun uiterste best om deze twee verdwaalde Europeanen wegwijs te maken in de wereld van dim sum en zijn heel benieuwd naar onze mening. We zijn geenszins van plan om de goede sfeer te verpesten: “It was really nice to eat dim sum for the first time! Thank you so much. You have a great restaurant.” En daarmee is niets gelogen.
Overnachting: Desa Besut Inn – Kuala Besut (1 nacht)
Perhentian Besar
De ferry naar Perhentian Besar blijkt een overdekt motorbootje, dat ons in een half uur naar het resort brengt. We gaan naar het grote eiland, dat wordt beschreven als geschikt voor (pasgetrouwde) stelletjes en gezinnen. Perhentian Kecil (het kleine eiland) is de budget-versie voor backpackers en party animals. De keuze was snel gemaakt. Het strand van het Perhentian Island Resort is prachtig, met bedjes onder de palmbomen. Zo zien we het graag! In de baai kunnen we snorkelen tussen schildpadden en er zit een duikschool op het terrein. Hier houden we het wel een weekje vol!
Misschien verliezen we ook nog wat gewicht, want het buffet is een dikke tegenvaller. We hebben volpension geboekt, omdat ons dat handig leek. Bovendien was het niet veel duurder. (Nee, er ging geen belletje rinkelen.) Deze week eten we witte rijst, sla met wortel, komkommer en zwarte olijven uit een potje, of spaghetti met knakworst en tomatensaus. De vissenkoppen, chilikippenvleugels en felgekleurde geleitoetjes laten we voor de andere gasten liggen. Gelukkig is de watermeloen in overvloed aanwezig en lukt het bij het ontbijt om gare eieren te krijgen, als we de de jongen achter het buffet heldere instructies geven. Iedere ochtend vragen we hetzelfde: “A little bit longer, please”. Nu hoef je met ons geen medelijden te hebben, maar een deel van de magie verdwijnt toch wel door het slechte eten in het ongezellige restaurant.
Overnachting: Perhentian Island Resort (6 nachten)
Duiken op de Perhentians
De Perhentian eilanden staan bekend vanwege de goede duikmogelijkheden. Voor ons is het drieënhalf jaar geleden dat we hebben gedoken, op oudejaarsdag 2018 in Mexico. We starten met een oefenduik waarin we moeten laten zien dat we ons volgelopen masker kunnen klaren, dat we goed uitgetrimd zijn en dat we onze lucht kunnen delen in geval van nood. Ik ben altijd nerveus als we na lange tijd weer gaan duiken, dus het is prettig om alle basisvaardigheden door te nemen. Rond de Perhentian eilanden is het makkelijk duiken, door het gebrek aan stroming, goed zicht en mooi koraal. Het is een ideale plek om te leren duiken of na lange tijd weer te ontdekken hoe heerlijk het is om onder water te zweven en alleen je eigen ademhaling en luchtbubbels te horen.
Masker kwijt
Eenmaal onder water is het heerlijk relaxed, maar voordat je daar bent heb je gesleept met je duikfles, loodgordel en onhandig grote vinnen. Bootduiken zijn vaak een hele toer. Er is altijd te weinig plaats om je uitrusting aan te trekken, terwijl de boot op en neer deint. Daarna moet je met de fles op je rug op de rand van de boot gaan zitten, lucht in je vest blazen, masker opdoen en de regulator in je mond stoppen, voordat je je achterover in het water kunt laten vallen. Bij de eerste bootduik laat Eric zijn duikmasker in de zee vallen tijdens het aantrekken van zijn uitrusting. Kwijt. Gelukkig is er een reservebril op de boot, want anders was hij snel klaar geweest.
Het koraal ziet er heel behoorlijk uit en op sommige plaatsen is het prachtig kleurrijk. We zien zeeslakjes en clownvissen die hun anemoon verdedigen. Papegaaivissen, trekkervissen, zebravisjes, ze zijn er allemaal. En het allerbeste: het water is 30 graden. Kun je je voorstellen? Het water is net zo warm als de lucht.
Duikschool: Perhentian Island Divers
Massage
Tijdens ons eerste wandelingetje naar de andere kant spot ik meteen de masseur van het eiland. Daar had ik op gehoopt! Bij een vakantie in Azië hoort een massage. Ahmad heeft een geweldige plek langs het wandelpad, met uitzicht over de baai. Hij vertelt dat hij al 20 jaar in zijn “sea view pavilion” masseert. De coronatijd was zwaar, want de eilanden waren gesloten, maar sinds april komen er weer gasten. Hij verstaat zijn vak en is het masseren niet verleerd. Met de ruisende zee op de achtergrond is het niet moeilijk om tot volledige ontspanning te komen. Niet dat ik veel last had van stress, maar toch.
Na besluit zegt hij met een brede lach: “This coconutoil I use is very special. You look 60 years younger.” Als ik hem vraag of ik nog een paar foto’s mag maken voor mijn reisblog, wordt hij helemaal blij. “Wait, wait, I put new towels first.” Hij wil dat de behandeltafel goed in beeld komt en de poster ook, met zijn telefoonnummer. Dus mocht je interesse hebben in de speciale kokosolie, dan weet je hem te vinden.
Vermaak op het strand
De middagen brengen we door aan het witte stand met turquoise zee. Als je wordt gewaarschuwd met de tekst: “beware of falling coconut”, weet je dat je op een perfecte plek bent. Een parasol beschermt ons tegen de zon en vallende kokosnoten. Het vermaak is ongekend: de ene dag komen er brillangoer apen (dusky leaf monkeys) om ons te vermaken, de andere dag vechten twee varanen op het strand. Eekhoorntjes zijn er iedere dag.
Toeristen ook. Omdat in de baai zeegras groeit, komen er veel zeeschildpadden eten en dat vindt iedereen leuk. Iedere dag komen er bootjes vol toeristen met oranje zwemvesten snorkelen. Zaterdag is de drukste dag, we tellen 32 boten. De beginners worden aan de kust over boord gezet en krijgen een briefing op het strand. “This is a mask. This is a snorkel, for breathing.” Het is erg vermakelijk om te zien hoe mensen die nog nooit hebben gezwommen of gesnorkeld het water in gaan. Ze blijven staan of proberen te drijven en kijken onder water op een plek waar geen ruk te zien is. Met veel bombarie worden groepsfoto’s gemaakt. Maleisiërs houden klaarblijkelijk van actie, lol en kabaal. Ze zijn meestal vriendelijk en enthousiast. Regelmatig worden wij lachend begroet met de woorden: “Welcome in Malaysia!!”
Perhentian eilanden en Instagram
Jonge meiden zijn op het strand zowat de hele dag foto’s aan het maken. De Perhentian eilanden zijn natuurlijk zeer instagramwaardig, maar wij verbazen ons toch over de mate waarop vooral jonge meiden bezig zijn met het maken van honderden foto’s van zichzelf en hun vriendinnen. Het blijft maar doorgaan en doorgaan: huppelen, zwaaien met lange haren, draaien met het hoofd, lippen tuiten, borsten vooruit of half ontbloot, alles voor de perfecte foto. Daarna “gezellig” iets drinken, zonder gesprek, allemaal verzonken in hun telefoon om foto’s te selecteren. Het is misschien een bekend beeld en noem mij ouderwets, maar ik hoop dat jonge meiden leren om sociaal en eerlijk te zijn, lol te maken en zelfvertrouwen te krijgen, zonder dat perfecte plaatje na te streven. Dit glazuurlaagje op het leven is zo verschrikkelijk breekbaar!
The Resthouse
Op onze laatste middag op de Perhentian eilanden zijn we door Audra uitgenodigd om wat te komen drinken in The Resthouse waar zij de gastvrouw is. Dit B&B is een authentiek Maleisische huis uit de jaren 40, het houten huis is prachtig onderhouden en wordt duurzaam geëxploiteerd (geen warm water of airco). Het staat op de punt van het eiland in een stukje privé jungle. Apen springen door de bomen als we samen een biertje drinken op de vlonder aan zee. Dit is het mooiste plekje op Perhentian Besar!
’s Avonds maken we nog een laatste strandwandeling over het strand van het resort. Audra heeft ons verteld dat het legseizoen voor de schildpadden is, maar dat de eieren nog altijd een Maleisische lekkernij zijn. Ze werkt voor een organisatie die de schildpadden beschermt. Op het strand van het hotel waar wij verblijven komen ’s nachts schildpadden hun eieren leggen. Wij zien slechts oude sporen en gaten in het zand, hopelijk heeft de turtle watch de nesten op tijd kunnen ruimen.
Gurun
Onze mini-vakantie op de Perhentian Eilanden zit erop en we rijden naar de westkust van Maleisië om een week op Langkawi te vertoeven. We maken een tussenstop in Gurun, om de lange rit over twee dagen te verdelen. We hebben immers tijd en doen het rustig aan in Maleisië. Nadat we bij het hotel zijn ingecheckt gaan we naar een (zuurstokroze) wasserette. Veel huishoudelijke taken hebben we dit jaar niet, maar de was moeten we wel doen. Onderweg blijkt al snel dat Europeanen een zeldzaamheid in dit stadje zijn. Een paar lefgozers vraagt ons in hun beste Engels waar we vandaan komen, in de supermarkt begint al het personeel te giechelen bij onze entree en marktkooplui langs de weg roepen “Madam, durian??” Ze zijn hier dol op doerian, een fruitsoort die enorm stinkt en op veel hotelkamers verboden is.
We eten bij La Taste Kitchen; het beste restaurant van Gurun blijkt naast ons hotel te zitten. Het is een chinees waar ook westers eten wordt geserveerd. Ik eet een stukje zalm met “seeweed french fries” en Eric een cordon blue met “salted egg & cheese french fries”. De frietjes zijn zouter dan zout. De drankjes zoeter dan zoet. Ik zoek even op wat salted eggs zijn. Wikipedia zegt dat het eendeneieren zijn, geweekt in zoutwater of verpakt in gezouten houtskoolpasta. Dat zijn dus de zwarte eieren die ik in de supermarkt zag! Er lagen ook “century eggs”. Duizendjarige eieren zijn blijkbaar eendeneieren die 100 dagen zijn bewaard in een mengsel van houtskool en ongebluste kalk. Het eiwit wordt glazig bruin en het geel wordt groenig. Ieeeeuw!
Vaderdag
Even een belletje naar ons pap. Hij wordt door mijn zus getrakteerd op een familiebrunch op de camping, met zelfgemaakte lekkernijen en sla uit eigen tuin. Tiny heeft voor ons een gebraden kip bij Harrie afgegeven. Mijn vader wordt blij van kleine dingen: het kluiven van een kip en tijd doorbrengen met zijn kleinkinderen Gemma en Simon. Veel heeft hij niet nodig, cadeautjes en spullen zijn meestal niet aan hem besteed. Volgend jaar zijn wij ook weer bij de kostbare familiemomenten, dat is het enige wat ik tijdens deze wereldreis mis. Het videobellen en appen met familie en vrienden maakt het contact onderhouden makkelijk, maar dat kan de knuffels nooit vervangen.
Na een paar Whatsapp telefoontjes kruipen we in bed, waar we de haren van de vorige gasten tegenkomen. Gatver! Dat vind ik me toch ranzig! Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om daar tussen te gaan liggen. Terwijl Eric het bed onthaart ga ik op zoek naar onze lakenzakken: speciaal voor dit soort momenten aangeschaft. Of ik blij moet zijn dat we ze kunnen gebruiken is op zijn minst twijfelachtig, maar we hebben ze in ieder geval niet voor niets meegenomen.
Overnachting: Hotel Sukaramai – Gurun (1 nacht)
Langkawi
We zijn ruim op tijd in Kuala Persil om de veerboot naar Langkawi te nemen. We wilden onze huurauto meenemen, maar daarvoor kregen we geen toestemming van verhuurmaatschappij Avis. Dat is erg jammer, want Langkawi is een groot eiland, waar eigen vervoer handig is. We laten de auto achter op de parkeerplaats en gaan in de rij bij de terminal staan om er na drie kwartier achter te komen dat we bij de verkeerde maatschappij staan te wachten. We haasten ons naar de andere kant.
Het Berjaya Langkawi Resort ligt aan het strand en in de jungle. Bij aankomst vragen we wat een upgrade kost, want we hebben zin in luxe. Brutalen hebben de halve wereld: we krijgen zonder extra kosten een grotere kamer. Whoop, whoop! Onze studio staat op palen, midden tussen de woudreuzen van de jungle, apen maken de kust onveilig en cicaden zorgen voor het achtergrondgeluid. Het resort is enorm uitgestrekt en heuvelachtig, om die reden worden gasten met golfkarretjes vervoerd. Op de Seychellen hoorden we nooit bij deze groep, maar in Maleisië zijn wij ook vijfsterren-golfkarretjes-toeristen. VET! Als we bij zonsondergang naar het strand gaan, worden we verwelkomd door heerlijke muziek, fakkels, een kampvuur en zeeotters die in het zand liggen te rollen. Hoe cool en wat een fijne vibe! Het eten in de strandbrasserie is heerlijk, laat deze week op Langkawi maar komen! Wij zijn er helemaal klaar voor.
Overnachting: Berjaya Langkawi Resort (7 nachten)
Meer lezen over Maleisië?
- De start van onze rondreis: Maleisië: reizen door stad en hoogland
- Het vervolg van onze rondreis: Rondreis door Maleisië: van regenwoud tot straatkunst
- Al onze praktische tips samengevat: 2 of 3 weken reizen naar Maleisië? Dit zijn de beste ingrediënten!
Ps. Ik maak gebruik van affiliate-links. Als je via de links of banners op mijn blog naar bijvoorbeeld booking.com gaat en een accommodatie boekt, ontvang ik een kleine commissie. Ik houd daarmee deze site in de lucht, jij betaalt niets extra. Win-Win. Thx voor de support!
Wat een mooie foto s en verhalen geweldig wat voor moois we door jullie zien
Ik heb me aan jullie aangepast en de tijd genomen om te lezen 🙂
Je had eigenlijk alles al verteld tijdens ons videogesprek (waar ik helemaal blij van werd) maar toch weer leuk om het na te lezen, ben ik alwéér blij!
Dikke verre afstandsknuffel ?
Hoi Claudia en Eric,
Ik ben er weer eens even voor gaan zitten om “bij” te lezen.
Het is vreemd om te beseffen dat jullie alweer +/- 3 maanden onderweg zijn. Time flies…. !
Hoe vordert je boek? Ben benieuwd waar het over gaat en wordt het fictie of non-fictie.
Ik heb wel zo’n idee 🙂 maar je weet maar nooit.
Prettige voorzetting van jullie wereldreis en ik blijf jullie volgen. Groetjes.
Hoi Annette,
Leuk dat je ons volgt. Het boek zal gaan over onze wereldreis. Zooo veel inspiratie!
Na onze fietstocht van Bratislava naar Helvoirt weer thuis. En er even rustig voor gaan zitten om jullie reisverhalen van de afgelopen weken te lezen. Mooie verhalen!! Geniet ze!
Leuk verhaal weer, Claudia. heerlijk dat jullie nu even een soort van ’time-out’ hebben en even lekker kunnen relazen. Ik geloof zeker dat jullie er van genieten!
Leuk om jullie vanaf heden te volgen. En nog leuker is het bij het lezen van jullie verhalen dat er bij ons het reisgevoel weer komt boven borrelen. Herkenningspunten waar wij ook zijn geweest en onze ‘oh ja, weet je nog’ en ‘daar zijn wij ook geweest’.
Dat van die vreemde haren herken ik Claudia!! Bbrr.. ril er van..
Blijf lekker genieten van elkaar en jullie avonturen..
Liefs uit een zonnig Tossa de Mar.
Al die moeite om je eigen uitrusting voor duiken mee te nemen, laat Eric het achter in de zee… Tja.
Heerlijk om je niet te hoeven haasten op vakantie, geniet er van.
oh heerlijk Claudia, ik heb nu alweer heimwee!!
Hoi Claudia,
Wat een prachtig verhaal weer elke keer. Ik geniet ervan je verhalen te lezen en me voorstellen hoe jullie van het moordende tempo dat jullie vaak op vakantie hebben in een dolce far niente belanden op de eilanden en op Langkawi. Geniet!
Groetjes
Tineke
Het ziet er weer prachtig uit allemaal!! Lijkt me een geweldige ervaring.
Maar ik snap dat je je familie en vrienden gaat missen.
Zijn het grootste rijkdom vind ik!!
Tot het volgende verhaal!!