Rondreis door ItaIië én Frankrijk: onverwachte wendingen

REISVERHAAL “Ik hoorde een sissend geluid,” zeg ik tegen Eric als hij op de snelweg een auto inhaalt. “Dit is geen goed teken. Hij verliest ook kracht.” Het is zaterdagavond als het EPS-lampje in het dashboard oplicht en Italiaanse vrachtwagens ons al seinend vooruit proberen te duwen. Autopech. We rijden nog wel, maar in de “safemodus”. Onze telefoons hebben geen bereik en een slaapplek hadden we nog niet gevonden. Fijne timing! Deze rondreis door Italië krijgt een hele vervelende wending als we richting het Noorden rijden.

Lees ook wat voorafging in onze rondreis door Italië en Frankrijk:

– Puglia Italië: een verhitte rondreis door het zuiden

– Op vakantie in Zuid-Italië: spiaggia’s, castello’s en autopech

Snel door Toscane

Vanmiddag bezochten we Pompeï, maar in die omgeving is het lastig om een goede camping te vinden. Daarom besloten we richting Toscane te rijden. Pisa, Lucca, Rome, allemaal mooie steden om te bezoeken en een mooi vervolg op onze reis door het Zuid-ItaIië. Maar de zin in stedentripjes verdwijnt in rap tempo, als ons rode monster dienst weigert.

Hij is pas een jaar oud, dus we zijn volledig verrast als we op zaterdagavond aan de kant van de weg staan. Na overleg met de leasemaatschappij rijden we toch door en spreken af om op maandag naar een garage te gaan. Gelukkig zitten we in een redelijk vlak gebied, want bergop is levensgevaarlijk tussen die idiote Italianen. Ze rijden als gekken. 

Bij lago Bracciano vinden we een camping waar we om half 10 ‘s avonds nog welkom zijn. Dat is niet overal het geval, want daarnet gooide iemand prompt de hoorn erop, toen ik onze aankomsttijd verklapte. Op Camping Vigna di Valle is de karaoke al gestart als wij arriveren, de eigenaresse is receptioniste en dj. Op deze pittoreske Italiaanse camping worden op zondagochtend de prieeltjes met een bladblazer schoon geblazen. Wij voelen ons helemaal thuis!

Overnachting (2 nachten): camping Vigna di Valle

Van kast naar muur

Op maandag rijden we van Skodadealer naar Skodadealer. We zijn verplicht om ons door een officiële dealer te laten helpen, maar die hebben het erg druk of zijn gesloten. 400 km en 3 dealers verder, zijn we nog geen steek opgeschoten. De laatste garage constateert dat de turbo kapot is en dat er onderdelen besteld moeten worden. We kunnen pas vrijdag terecht. We bellen wederom met de leasemaatschappij, de Skoda alarmcentrale en de werkgever van Eric. We hebben recht op hulp en vervangend vervoer, maar dat moet dan wel beschikbaar zijn. We gaan van kastje naar muur en krijgen er hoofdpijn van.                    

Overnachting (2 nachten): Camping Fossa Lupara

Cinque Terre

We zijn bijtoeval terecht gekomen in het beroemde Cinque Terre. Wij hadden er nog nooit van gehoord, maar de rest van de wereld blijkbaar wel. 5 prachtige dorpjes aan de noordwestkust van Italië, waar je met de auto niet kunt komen. Komt dat even goed uit! We gaan met de trein naar Riomaggiore en verbazen ons over de drukte. Hier hebben ze blijkbaar nog nooit van COVID-19 gehoord. We lopen door het kleurrijke dorp, klikken wat instragram-waardige foto’s en nemen net als iedereen een frietje met visnuggets aan een satéprikker. Vervolgens pakken we de trein naar het oudste dorp Vernazza en halen bij de plaatselijke slager een flesje bier en een Aperol Spritz om aan de havenkant te genieten van het zonnetje en wat telefoontjes te plegen. Eric’s telefoon is in inmiddels leeg en het steeds wegvallen van bereik maakt het communiceren met Nederland niet makkelijker.

Naar huis

Een vervangende auto met een dakrail voor onze daktent is blijkbaar niet te vinden en als de leasemaatschappij na tientallen telefoontjes ook nog eens begint over het betrekken van de reisverzekering ga ik door het lint. We bezoeken Monterosso nog, maar ik loop inmiddels op mijn tandvlees. Na 5 verschillende medewerkers heeft Eric nu contact met Jan, de vertegenwoordiger van de leasemaatschappij, die zich ons probleem wel lijkt aan te trekken. Het is prettig om een vast contactpersoon te hebben. “Zeg maar tegen Jan dat ik klaar ben met dat rode monster en naar huis wil”, snauw ik naar Eric. Maar volgens Eric ligt het niet aan de kleur van de auto. 

Doe-het-zelf

“Kijk anders straks zelf onder de motorkap. Maak er een filmpje ervan en dan stuur ik het door naar garage Bastianen, misschien komen we er zo achter.” Jan heeft weinig vertrouwen in Italiaanse garages, maar belooft ons dat wij snel weer van onze vakantie kunnen gaan genieten. “Je mag mij altijd bellen. Het maakt niet uit hoe laat het is.” Je kunt een vertegenwoordiger natuurlijk nooit vertrouwen, maar we hebben weinig keus. Ik voel me behoorlijk machteloos, doordat we de regie niet in eigen handen hebben. Het feit dat wij op doorreis zijn met een daktent vinden alle partijen lastig en maakt de oplossing alleen maar ingewikkelder. 

Onder de motorkap

Terug op de camping gaat de motorkap meteen omhoog. “Moet je hier zien. Er ligt een waterpomptang onder de motorkap”, zegt Eric als hij zijn speurtocht start. “Zou het een Italiaanse of een Nederlandse zijn?” Ik geef gas, terwijl Eric de filmpjes maakt. Hij heeft geen idee waar hij moet zoeken, totdat 3 jongens van verderop naar ons toekomen. “I hear it’s losing air”, zegt een van hen. “The garage says it’s a problem with the turbo,” antwoord Eric. 

De jongen vertelt dat hij een opleiding tot automonteur volgt en wijst de turbo aan. Vervolgens zien ze dat de slang naar de turbo loszit en maken hem weer vast. Nog steeds horen we een licht sissend geluid. Eric pakt zijn hoofdlampje erbij, want het wordt donker. Een losliggende rubberen ring, blijkt precies in de slang naar de turbo te passen. Het is toch niet te geloven! 

Het licht gaat uit

Als we ‘s ochtends weg rijden, heeft de auto weer vermogen en gaat het EPS-lampje niet meer branden. Omdat het lampje van het motormanagement nog wel oplicht, moeten we toch nog naar de garage. Ze hebben pas morgen tijd. Zucht. De monteur die afgelopen maandag naar de auto heeft gekeken, herkent de waterpomptang niet, maar neemt hem wel mee. Heel bijzonder.

Nog maar eens bellen met Jan. We krijgen zijn zegen om verder te rijden, ondanks het brandende lampje. Yes! We zijn weer los. Ik was bijna mijn geloof in het universum verloren, ik heb het lot vervloekt, maar gelukkig komt alles toch goed, zelfs voor ons. We rijden terug naar de camping met een pakket bier voor de jongens die onze rode duivel weer aan de praat hebben gekregen. Gedeelde vreugde!

Genua

“Zoek eens op of er in de buurt van Genua iets te zien is.” Ik stuit in mijn zoektocht op de monumentale begraafplaats van Staglieno. Deze vakantie heb ik al een paar keer gezegd dat ik graag een mooie Italiaanse begraafplaats zou willen bezoeken en in Genua val ik met mijn neus in de boter.

Staglieno is een van de mooiste en grootste begraafplaatsen van Europa. We kijken onze ogen uit, Père-lachaise in Parijs is er niets bij. Het is werkelijk onbegrijpelijk dat het hier zo weinig bezoekers komen. Duizenden graven, urnen-muren, dramatische beelden, vervallen gedenkstenen, plastic bloemen, grafhuizen van wel drie verdiepingen. We dwalen een halve dag door de dodenstad en kunnen niet stoppen met het fotograferen van alle rijkdom en uitbundigheden. Dit is echt een onbekende, verborgen parel. 

Daktentenparadijs

Onze laatste overnachting in ItaIië is in Salbertrand, tegen de grens met Frankrijk. We zijn onderweg naar Ron, Marjon en Ties in les Hautes Alpes. Spontane actie. Zij vonden het ook een leuk idee als we langs zouden komen. 

Tot onze grote verbazing staat deze camping helemaal vol met (voornamelijk Duitse) daktenten, ze hebben zelfs een speciaal tarief voor “aircamping”. In de omgeving zijn veel 4×4 routes. Wij zijn met onze luxe auto maar knullige “wannabe’s” tussen al die stoere 4×4’s. Het is grappig hoe we steeds weer in andere camping-culturen terecht komen. Hier kijkt niemand met bewondering naar het opzetten van onze tent, hoogstens met enige minachting naar onze gewone auto.  

Overnachting (2 nachten): Gran Bosco 

Les Hautes Alpes

Voor de laatste keer schreeuwen we naar het tolpoortje: “ARRIVEDERCI!!” Daarna rijden we vol vertrouwen met ons rode gevaarte door de Hoge Alpen, alsof er nooit iets mis is geweest. We ontmoeten onze vrienden op de camping in Les Vigneaux, in de buurt van Briançon. Ze verwelkomen ons met drie blije gezichten en gebakjes! De komende 4 dagen staan garant voor veel plezier in een super mooie omgeving, waar enorm veel te doen is. We zwemmen in meertjes en genieten van het samen eten, bijpraten & (te veel) drinken. 

De kabelbaan vanuit het dorp La Grave naar de gletsjer la Meije vind ik het allermooist. Wat zal het hier in de winter prachtig zijn, als alles wit is! Maar als ik denk aan de drukte voor de kabelbanen krijg ik er tegelijkertijd de kriebels van. Het verkeer loopt nu al vast in ieder dorp, laat staan tijdens het skiseizoen. We zitten in een populaire vakantieregio.  

Down hill

Voor de heren is het hoogtepunt zonder twijfel het downhillen in Puy-Saint-Vincent. Ze zien er imponerend uit in hun beschermende kleding en crossen maar liefst 6 keer naar beneden op gehuurde mountainbikes. Hup, fiets in de klem van de stoeltjeslift en nog een keer naar boven. Marjon en ik houden het bij een wandeling naar het uitzichtpunt. Spannend genoeg! 

Overnachting (4 nachten): camping Le Courounba

Terug in Arles

Na een gezellige minivakantie in de Alpen gaan we met zijn tweeën door naar Arles. Eric wil graag naar Luma, het museum dat door architect Frank Gerhy is ontworpen. Zoontjens heeft twee jaar geleden de buitenterrassen gelegd en Eric heeft dat project begeleid. Vaak ging hij ‘s avonds in Fontvieille eten bij het kleine restaurantje La Table d’Adam. Hij kwam er twee keer per week en werd een graag geziene gast. Er werd zelfs speciaal voor hem biefstuk ingekocht en als ze een week gesloten waren, kondigden ze dat netjes bij Eric aan. De eigenaren houden van reizen en volgen ons blog nog steeds. Eindelijk kon ik kennismaken met de mensen die in Frankrijk zo goed voor Eric hebben gezorgd. Wat een geweldige dag was dit!

Overnachting (1 nacht): Huttopia Fontvieille

Verlaat me niet

De Bourgogne is onze laatste bestemming in Frankrijk. Waar we gisteren op een hipperdepip camping stonden, verblijven we nu twee nachten op een zogenaamde “doorreiscamping”. Iets verderop komt een wat ouder stel aan dat een tentje op gaat zetten. Dapper hoor, om op die leeftijd nog met een tent op pad te gaan. Ik slaap nu vier weken op dak en heb grote behoefte aan een afspraak met mijn orthomanueel therapeut. Het harde matras heeft helaas wat fysieke consequenties. 

Mevrouw geeft meneer kordate aanwijzingen. Als we later in het restaurant/snackbar achter ze zitten, krijgt meneer wederom duidelijke opdrachten mee. Haar hond wordt met meer liefde behandeld. Ik krijg een appje van Eric: “Als je ooit wordt zoals die vrouw naast je, verlaat ik je.”

Wijnen, wijnen!

We zitten midden in de wijnstreek Côte d’Or en maken een fietstochtje langs wijngaarden en authentieke stadjes. We volgende de Route des Grands Cru’s, maar we kopen ze niet. Het zijn dure jongens. Tijdens de lunch nemen we een simpele Chardonnay uit de regio, een kaasplankje en een tomatensalade met burrata. Het is een perfecte combinatie voor een reis door Italië en Frankrijk.

Overnachting (2 nachten): Camping le fil de l’eau

Rondreis door Italië en Frankrijk

Wat hebben genoten van de heerlijkheden uit beide landen en de onverwachte wendingen tijdens onze reis. De hoge temperaturen in het zuiden van Italië waren niet te harden, de autopech onuitstaanbaar, maar de hulp uit onverwachte hoek was onbetaalbaar. Zonder de pech waren we niet langs Ron en Marjon gegaan en zou ik nog steeds niet in Arles zijn geweest. Uiteindelijk is alles op zijn pootjes terecht gekomen en zijn wij weer veilig thuis. De belangrijkste les: heb vertrouwen!

Lees ook: 7x Puglia: bezienswaardigheden in de hak van Italië