REISVERHAAL – Op het moment dat onze salades met carpaccio worden geserveerd, belt Eric. “Ik neem even op. Meestal is het iets praktisch. Het zal wel over de vakantie gaan,” zeg ik tegen Nicole. Overmorgen gaan we weg. Eerst enkele dagen naar Oostenrijk en daarna naar Puglia in het zuiden van ItaIië. “Het wordt heel slecht weer in Oostenrijk. Het lijkt me beter om meteen door te gaan naar Italië, maar dan moet jij nog snel een test gaan regelen. Ik bel alvast, zodat je aan het idee kan wennen, want dat duurt bij jou altijd even,” hoor ik Eric aan de andere kant van de lijn zeggen.
Ik proest en moet lachen. “Nou, Nicole. Ons vakantieplan is dit jaar al veranderd vóór vertrek.” We gaan met eigen auto en daktent naar Puglia, de regio in de hak van Italië. Een flinke reis, maar dat deert ons niet. Wij laten de platgetreden paden altijd graag achter ons. Het plan de campagne is kamperen en toeren langs ruige kusten en ingeslapen dorpjes met de zon hoog aan de hemel! Puglia, Italië here we come!
Met de vlammen in de pijp
De vrijdag begint met een bezoek aan de tandarts, die constateert dat ik na de zomer terug mag komen om twee oude vullingen te vervangen. Binnen enkele minuten sta ik buiten, waardoor ik een uur te vroeg bij de teststraat ben. In de Decathlon verdrijf ik op m’n gemakje mijn tijd. Nog 35 minuten. Ik ga toch maar eens proberen om ertussen te komen en lees voor de zekerheid de instructies nog eens door. Paspoort! Ach, getver. Rijbewijs is geen geldig identificatiemiddel, staat er heel duidelijk. “Handig, Van Dongen!”, roep ik tegen mezelf, gevolgd door enkele krachttermen. Ik zet mijn Twingo zo snel ik kan in zijn achteruit. Ineens heb ik haast. Met piepende banden terug naar Dongen, waar Eric op straat staat met mijn paspoort in zijn handen. Geen tijd te verliezen.
Een uur later nemen we afscheid van beide buren en gaan verder in de vakantiemodus. Chill.
Alles komt goed
We storten ons in het vakantieverkeer naar het zuiden. De jaarlijkse, trage stroom van auto’s op weg naar zon en campings; we zitten er middenin. In vijf uur schuiven we maar liefst 350 kilometer vooruit. We overnachten in Niedernhausen en daarna nog een keer in Modena. Pas voorbij Rimini komen we los van de gigantische drukte. Na 1870 kilometer en 25 uur rijden bereiken we onze eerste bestemming: Peschici. Mijn eerste vakantieboek is inmiddels verslonden: de alchemist van Paulo Coelho. Over het volgen van je hart, geloven in jezelf en in het universum dat voor je zal zorgen. Wijze lessen, die ik zo goed mogelijk probeer toe te passen in mijn leven en natuurlijk in onze reizen. Alles komt uiteindelijk altijd op zijn pootjes terecht, zelfs in Italië.
Overnachtingen: H+hotel Wiesbaden en Hotel Real Fini Baia del Re
Handen en voeten
De pratende tolpoortjes sluiten hun verhaal steeds af met “arrivederci”. Wij reageren steevast enthousiast zwaaiend en hard roepend: “ARRIVEDERCI!!!“, blij dat we een woord verstaan. Het is namelijk best onhandig dat we geen Italiaans spreken. Als de navigatie ons weer eens langs een onmogelijke route door te smalle steegjes stuurt en wij stoppen voor een rond bord met een rode rand, probeert een vriendelijke opa ons uitgebreid en verhit gebarend uit te leggen wat we moeten doen. Het is gissen wat hij bedoelt, maar aan de handgebaren te zien, moeten we niet moeilijk doen en gewoon doorrijden. In de tussentijd zetten we de airco op 27 graden, zodat het temperatuurverschil met buiten niet te groot wordt. Het is heet, 40 graden. Als we onze daktent voor het eerst opzetten op camping Villaggio Baia San Nicola gutst het zweet langs onze ruggengraten.
Overnachting: Camping Villagio Baia San Nicola
Proosten op parels
Ik geloof dat we in een populaire omgeving van Puglia in Italië terecht zijn gekomen. Hutje mutje op het strand en in de strandbar een band die zijn zanger beter thuis had kunnen laten. We drinken wat en proberen te acclimatiseren. De hitte slaat ons lam. Aan het eind van de dag maken we een korte strandwandeling en klimmen langs een rotspad omhoog. Ik moet Eric overtuigen om nog een stukje verder te lopen.
Als we de hoek omgaan staan we ineens op een fantastisch terras op de rotskust, met uitzicht op kalkstenen kliffen en de ondergaande zon. Een dj speelt Italiaanse loungemuziek en wij drinken een glas witte wijn. De wijn heeft nog nooit zo lekker gesmaakt. “Dit is het!”, ik stoot Eric aan. “Dit is waarom reizen zo geweldig is. Het onverwachte. Omdat je het ene moment staat te vloeken op de navigatie en het andere moment een parel vindt.” We proosten en zakken lekker onderuit.
Miereninvasie
Inpakken en wegwezen! Een dag op dit drukke strand hoeft voor mij niet zo nodig en Eric wil geen dag langer op de mierencamping blijven staan. Vandaar dat iedereen poeder rond de autobanden had gestrooid! Dat hadden wij ook moeten doen. Ze liepen vannacht met duizenden in colonne over de auto en door onze daktent over het matras. We stonden blijkbaar op een belangrijke hoofdroute.
We kopen een bus mierenpoeder en brengen een bezoek aan het bedevaartsoord Sanctuario di San Michele, gelegen op de Monte Sant’Angelo. In de grotkerk is juist een trouwerij gaande en wij mogen daar als toeristen gewoon bij zijn. Het is maandag en het gezelschap telt 8 man. Niet een klassieke, Italiaanse bruiloft, als je het mij vraagt. Hoewel de witte jurk met sleep en sluier wel degelijk aan het klassieke beeld voldoet.
Terugschakelen
Kijk! Hier houden we van. Een kleinschalige camping aan zee, met volop ruimte onder de parasols en op de bedjes. De strandwacht houdt ons in de gaten als we voor de nodige verkoeling het water inlopen. Een goed boek, een fles koud water en een zonnebril, meer hebben we niet nodig. We blijven twee nachten op deze heerlijke plek en leven in de laagste versnelling. Op de camping staan we tussen gastvrije Italiaanse senioren die hier de zomer doorbrengen. Ze verwonderen zich over de tent bovenop onze auto en kijken geïnteresseerd naar het uitvouwspektakel. “Houdt hij dat wel?”, vraagt de buurman bezorgd.
Hij is een bezig bijtje en houdt zo te zien van tomatensaus. De enorme pannen en kratten met potten rode saus achter zijn caravan zijn stille getuigen. We leren wat nieuwe woorden Italiaans, maar de buurvrouw vindt het eigenlijk leuker om haar Duits met ons te oefenen. ‘s Avonds kijken de hardhorende buren tv. Met het Italiaanse nieuws en Andrea Bocelli op de achtergrond slaan wij de muggen van ons af en genieten van een zwoele avond. Dit is la dolce-camping-vita.
Overnachtingen (2): Camping Lido Salpi Manfredonia
Filmachtig mooi
Alberobello is waarschijnlijk de bekendste stad van Puglia in Italië en misschien ook een “tourist trap”, maar niet zonder reden. De 1500 witte kegelvormige huisjes zijn super schattig. Ze worden trulli genoemd en het lijkt of we een tekenfilm in zijn gelopen. Het is een aaneenschakeling van souvenirwinkels, maar de sfeer is toch sereen. We slenteren zo langzaam mogelijk, met een flesje water in de hand, tegen de heuvel omhoog. De hitte is verzengend. Waarschijnlijk houdt iedereen zich daarom zo koest. Voor de lunch duiken we een restaurant met airco in. Een terras staat even niet op onze bucketlist.
Gallipoli
Bij Gallipoli vinden we een kleine camping aan de kust. Veel bomen, veel schaduw. We doen een diepte-investering en kopen een ventilator. Twee vliegen in een klap: effectief tegen hitte en muggen. In de ochtend brengen we een bezoek aan de oude stad van Gallipoli en in de middag gaan we plat op de badmat. Dagelijks afkoelen in het zeewater is noodzaak om de dag door te komen. Wij snappen wel waarom de Italiaanse stranden zo druk zijn.
‘s Avonds eten we buiten in het openlucht restaurant van de camping en zijn verrukt door wat we voorgeschoteld krijgen. De Italiaanse keuken is écht formidabel. Het personeel is super vriendelijk, de wijn heerlijk en de sfeerverlichting en het geroezemoes maken dat wij weer een heerlijke zomeravond beleven.
Overnachtingen (2): Agricampeggio & Glamping “Torre Sabrea”
Bukhanka gespot!
We pakken de zuidelijke kustroute en komen aan in Santa Maria de Leuca, het eindpunt van een middeleeuwse pelgrimsroute. We zien een groepje jongeren met rugzakken, maar de meeste toeristen komen hier, net als wij, met de auto aan. Als we wegrijden zien we een Bukhanka! Enthousiasme neemt bezit van ons. Niet veel later achtervolgen we de Belg. Hij houdt een stevig tempo aan. Wij volgen en volgen. “Dit is best stom”, zeg ik tegen Eric. “Het is toch raar dat wij een Bukhanka aan het volgen zijn?” Ja, het is stom. Maar we doen het toch. Totdat we bij de camping aangekomen zijn. Dan scheiden onze wegen.
Of toch niet? “Daar is hij Eric, hij komt terug!” “Ik kan de scherpe bocht naar de camping niet maken,” legt de eigenaar uit. “Verderop op het parkeerterrein kan ik wel keren.” Hij vindt het maar raar dat we hem hebben gevolgd, maar zegt dat niet hardop. We vragen hoe het hen vergaat in de bus: “Is het warm? Hebben jullie al motorproblemen gehad? Slapen jullie in de bus?” “Ja, het is warm. Nee, geen problemen met de bus, wel veel bekijks.” Een typisch Bukhanka-praatje over het Russische busje dat wij zo gaaf vinden, maar toch niet gaan aanschaffen voor onze wereldreis. Misschien ooit in de toekomst; een Bukhanka staat nog op onze wensenlijst!
Verfrissend zeewater
Op het strandje van spiaggia Porto Miggiano sluiten we onze dag af. Mijn hoogtevrees-benen bibberen een beetje als we langs de steile klif afdalen. De kleurrijke parasolletjes vertellen mij dat al velen voor mij, veilig op het strandje zijn gearriveerd. Dus niet miepen, Van Dongen! Het water is super helder en heerlijk verfrissend. We snorkelen een rondje en laten ons opdrogen tussen de rotsen. Daarna klauteren we weer naar boven voor een warme nacht.
Overnachting: Camping Porto Miggiano
Dode duiven
In Otranto lopen we langs de boulevard, slaan het zoveelste kasteel over en nemen een kijkje in de kathedraal, want dat is gratis. Als we naar buiten stappen, komt er een bruidspaar in een Rolls-Royce aangereden. De buitenspiegels zijn eraf, anders past hij niet door de smalle straatjes. Terwijl wij vol verwachting staan te kijken en het bruidspaar zich klaar maakt om naar de kerk te lopen, valt er een duif dood van het dak. Plof! Recht voor de entree. Morsdood. Een familielid schopt het kadaver snel achter een pilaar. De sleep van de bruid wordt recht gelegd en de huwelijksvoltrekking kan beginnen. Laten we maar hopen dat zelfs in Italië alles goedkomt.
Wij crossen in de tussentijd door naar Lecce, de barokstad van het zuiden, en vergapen ons aan de pracht en praal in de kathedraal. Het is rustig op dit uur in de stad. Dat maakt het voor ons makkelijk om foto’s te maken en om vervolgens weer met de auto de stad uit te komen. Daarna rijden we naar Matera; culturele hoofdstad van 2019. We vinden een kleine camping aan de rand van de stad, waar we chagrijnig worden ontvangen door de eigenaar. Italianen zijn niet per definitie vriendelijk (en vreselijke chauffeurs) ontdekken wij deze vakantie.
Overnachting: Masseria del pantaleone
Matera
Wat een bijzondere stad! Met de shuttle van de camping worden we naar het centrum gebracht. Matera is bekend om haar grotwoningen, of sassi. Tegen de heuvels staan honderden woningen die gedeeltelijk uit de bergen uitgehouwen zijn. De kathedraal stamt uit 1230 en er zijn maar liefst 155 grotkerken, groot en klein. Dit is met stip de mooiste stad die we deze vakantie hebben gezien! In de avond gaan we nog een keer terug, want Eric heeft op Tripadvisor weer een toptent gevonden, die we niet mogen missen. Matera by night is betoverend en de Italiaanse keuken heeft ons hart gestolen. Alleen de tomaten zijn al 1000x lekkerder dan thuis!
Wat komt er na Puglia Italië?
We hebben de hak van Italië gehad. What’s next? Na wat discussie besluiten we om toch naar de grote teen van ItaIië te gaan. De discussie is ingegeven door de hittegolf. Droge grasvelden vatten hier als vanzelf vlam. Bosbranden hebben we nog niet gezien, maar Zuid-Italië is momenteel behoorlijk heet. Het is een rare gewaarwording om stil te zitten en te voelen hoe zweetdruppels door je huid heen ploppen en naar beneden stromen. Toch vinden we dit beter dan regen en modderstromen. De zuidkust is onze volgende bestemming. We hebben een grootschalige camping gevonden, met animatie en disco. Echt iets voor ons! Eens kijken of ons daktentje daar een beetje tussen past. Arrivederci!!
Lees ook over het vervolg van onze rondreis:
– Op vakantie in Zuid-Italië: spiaggia’s, castello’s en autopech
Leuk om weer mee te kunnen lezen! Geniet !
De volgende reis doen we weer samen, om ons 10-jarig reisjubileum te vieren.
Leuk verslag weer Claudia! Veel plezier nog X
Dankjewel, Sandra.
Weer leuk om te lezen claudia
Dankjewel Wil!
Hier in Texel kunnen we wel wat warmte gebruiken, stuur maar door die hitte!
Het is onderweg!!
Wat kun je het toch altijd ‘smakelijk’ vertellen, Claudia. Heerlijk om zo mee te genieten van jullie reizen.
Geniet samen met volle teugen!!
Het meeste is natuurlijk gelogen…
Bedankt voor het mooie reisverslag. Kijk al uit naar het vervolg.
Er komt nog wel een verslag aan, we zijn gelukkig pas op de helft!
Wat een heerlijk verhaal weer! Geniet ervan!