Ga naar de inhoud
coronavirus en vakantie

Het coronavirus en vakantie: een lastige combi

Nederland heeft het gehad met het coronavirus en alle beperkingen die dat met zich meebrengt. Rutte en het Outbreak Management Team proberen tevergeefs de deksel op de kokende pot te houden, maar de Nederlanders zijn niet meer te houden. Het borrelt ongeduld. Stranden en waterrijke gebieden lopen vol op een mooie Hemelvaartsdag. De economische markt trappelt en is geïrriteerd; de horeca moet open! Het duurt te lang. De vraag is of dit allemaal wel zo verstandig is, maar Nederlanders hebben er lak aan. De onderlinge solidariteit brokkelt af, mensen willen op pad en het economisch belang schreeuwt moord en brand. In Europa is de strijd om de toerist begonnen. Het lijkt er op dat landen hun grenzen deze zomer toch open gaan stellen. Ik merk op mijn reisblog dat mensen weer op zoek gaan naar reisinspiratie. Het coronavirus en vakantie zijn echter een lastige combinatie.

Op zoek naar reisinspiratie? Dit zijn volgens ons de 10 mooiste plekken op aarde

Coronamaatregelen

Omdat Nederlanders perspectief nodig hadden, kwam het kabinet op 6 mei met een routekaart. Onze samenleving gaat de komende maanden stukje bij beetje van het slot. Premier Rutte had daarbij wel een duidelijke waarschuwing: “Dit kan alleen als iedereen zich verstandig blijft gedragen.” Als het coronavirus weer om zich heen grijpt, kunnen maatregelen worden vertraagd of zelfs teruggedraaid. Maar die toevoeging heeft niemand gehoord. Vanaf 11 mei konden we weer naar de kapper en de schoonheidsspecialist, lekker buiten sporten en de kinderen naar school brengen. Van dat laatste schijnen ouders heel blij te worden.

Vanaf 1 juni gaat de horeca open, kunnen we een terrasje reserveren en een avondje naar de bios. In het openbaar vervoer dragen we voortaan mondkapjes en vanaf 1 juli kunnen we naar de camping. Een vakantie in eigen land lijkt binnen bereik. Voor strandtenthouders gaat het allemaal veel te langzaam. Het is mooi weer! Ze willen open. Iedere week krijgen we van meneer Rutte iets meer ruimte, omdat we het verdiend hebben, zo zegt hij. Hij bedoelt waarschijnlijk: omdat de deksel niet meer te houden is.

coronamaatregelen 19 mei
bron: rijksoverheid.nl

Irma Sluis

Nederland is op weg naar de anderhalvemetersamenleving en aan de wekelijkse persconferenties komt een einde. Het coronanieuws begint ons de keel uit te hangen. Behalve de vertalingen van Irma Sluis, onze gebarenheldin. Toen zij afgelopen week van het toneel verdween was Nederland in rep en roer. Irma is tegen wil en dank een bekende Nederlander geworden. “Ik doe gewoon mijn werk en woon toevallig in Den Haag,” zegt ze zelf. Nederland houdt van haar. Tijdens een persconferentie kijken we naar Irma in plaats van naar Rutte en De Jonge. Er is onlangs zelfs een lied over “onze” Irma gemaakt.

Irma Sluis
bron: rtlnieuws.nl

Vakantie aan huis

Voorlopig gaan wij nog uit van een zomervakantie aan huis. Waar wij normaal gesproken maanden vooraf onze reizen plannen, wachten we nu geduldig af. Het is wat het is. Eric zit nog steeds met een dikke voet en kan er niet op lopen. Vier weken geleden kreeg hij spontaan een ontstoken voet en we weten nog steeds niet wat er aan de hand is. Die onzekerheid vind ik stukken vervelender dan de vraag of we wel of niet op vakantie kunnen. Afgelopen week is Eric doorgestuurd naar de reumatoloog en komende week gaat hij door de scan. Gelukkig is de reguliere zorg in het ziekenhuis weer opgestart en hopelijk weten we snel wat er loos is.

In de tussentijd strompelt Eric op twee krukken door huis en tuin. Mijnbirdman heeft het nestje pimpelmezen uit zien vliegen, herkent inmiddels iedere roep van een koolmees en heeft aan de merel een nieuwe vriend. Vogels vormen het nieuwe centrum van zijn leven.

Vakantie in Europa

In Europa is de slag om de toerist begonnen. Volgens mij was Italië het eerste land dat liet weten de grenzen te openen voor toeristen uit de Schengen-landen. In juni gaan de hotels open. Toeristen worden gelokt met gratis overnachtingen. Griekenland en Spanje willen deze zomer graag toeristen ontvangen en ook Frankrijk overweegt openstelling voor vakantiegangers. De economische belangen zijn groot, nu de coronacrisis over haar piek heen is. De eenheid in Europa is echter ver te zoeken. Ieder land neemt eigen beslissingen en sommige buurlanden sluiten bondjes met elkaar. Onduidelijkheid overheerst en onzekerheid houdt de meeste vakantiegangers nog tegen. De mensen die ik spreek denken aan een vakantie in eigen land of wachten, net als wij, rustig af. Het coronavirus en vakantie in het buitenland voelt nog niet zo prettig.

Reizen en dierenmarkten

Ik denk regelmatig terug aan reizen die wij in het verleden hebben gemaakt. In deze coronatijd heb ik het vaakst teruggedacht aan de lokale markt van Tomohon, op het eiland Sulawesi in Indonesië. Wij waren daar in de zomer van 2017. Het bezoeken van lokale markten behoorde voor ons tot het standaard repertoire van iedere rondreis. Wij hebben er tig gezien, over de hele wereld. De ene nog smeriger dan de andere. Een bezoek aan een dierenmarkt is inmiddels ondenkbaar geworden. De dierenmarkt van Tomohon is de gruwelijkste die wij ooit hebben gezien:

De grootste “belevenis’ in deze buurt is de lokale markt van Tomohon. We waren er op voorbereid, maar als je het in werkelijkheid ziet, is het toch even slikken. Je wordt er onpasselijk van. Dat Indonesiërs hond eten, wisten we. Maar dat ze ook levend worden verbrand, hadden we nog niet meegekregen. Macaber zijn de twee zwarte honden die naast elkaar, op hun buik, in de markthal liggen. Naast hen ligt nog een halve hond. Zijn rug is al verkocht. Soms worden honden over de helft doorgezaagd. Je koopt de kop of de kont. Vleermuizen, of -vleugels, ratten op stokjes en pythons, behoren ook tot de mogelijkheden. Of heb je liever een varkenskop? Ze kijken ons flauwtjes lachend aan. Overal ligt bloed, ranzige brokken vlees en hoopjes ingewanden. Het geeft me rillingen.

China treedt na de corona-uitbraak harder op tegen markten waar wilde dieren worden geslacht en verkocht. De dierenmarkt van Tomohan op Sulawesi is na de sluiting van de Chinese markten uitgegroeid tot een van de belangrijkste markten van Zuidoost-Azië. Bewoners kunnen er nog altijd vleermuizen, ratten, slangen en hagedissen kopen. Volgens het Indonesische ministerie zijn er zeven grote markten op Java, Sumatra, Bali en Sulawesi waar wilde dieren worden verkocht voor menselijke consumptie. Het is de verantwoordelijkheid van de lokale overheden om ze te sluiten. Ik betwijfel of zij dat vermogen hebben. Het heeft namelijk nogal wat voeten in aarde. Tot op heden is het nog niet gedaan.

Coronavirus en vakantie

In de afgelopen weken heb ik geschreven over de coronareis die wij met zijn allen hebben gemaakt. Nu de wereld zich weer opent, komt die reis in kleine stapjes tot een einde. Ik ben wel een beetje klaar met Corona, maar nog niet klaar voor een vakantie. Waarschijnlijk zit ik nog in de periode van liminaliteit.

Ik vraag mij af hoe het reizen er over anderhalf jaar uitziet. Als wij een jaar op wereldreis willen (of zouden?) gaan. Voel ik me dan wel veilig in Midden Amerika? Durf ik ooit nog naar Brazilië? Heb ik nog zin in Indonesië? Of ga ik liever naar het Domino Park in New York? Wil ik terug naar de Himalaya, omdat het zo rustig is op de Mount Everest? Ik heb geen flauw benul. Het coronavirus zal onze reizen en voorkeuren voorgoed veranderen. Op dit moment vind ik nog geen enkele optie aantrekkelijk, maar de tijd zal het leren. Die wijsheid zal nooit veranderen.

Domino Park NY
Foto: Nina Westervelt/Bloomberg

Meer lezen over onze coronareis?

Tags:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.