Rondreis door Maleisië: van regenwoud tot straatkunst

(REISVERHAAL) “Vlug, vlug, naar binnen! Ze komen naar het balkon.” Ze zien er misschien schattig uit, maar ik vertrouw ze voor geen meter. Ons studio staat op palen aan de rand van de jungle, niet ver van het strand. Tussen de woudreuzen slingeren apen en springen reuzen eekhoorns. Soms vliegt er een ijs- of neushoornvogel langs, cicaden maken een oorverdovende herrie en we moeten oppassen voor schorpioenen. De laatste twee weken van onze rondreis door Maleisië zijn aangebroken. Eerder bezochten we Malakka, Taman Negara, de vreselijke Cameron Highlands en de knappe Perhentian Eilanden aan de oostkust. Komende week verblijven we op het groene eiland Langkawi aan de westkust en daarna gaan we naar het cultureel bruisende George Town en Ipoh. We eindigen waar we zijn begonnen: in Kuala Lumpur.

Onze rondreis van 5 weken in Maleisië maakt deel uit van een wereldreis van een jaar. We begonnen in de wildernis van Afrika, vervolgens genoten we van het eilandhoppen op de Seychellen en nu dus Maleisië!

Rondreis door Maleisië: Langkawi

Bij aankomst op het vijfsterren resort op Langkawi krijgen we een (gratis) upgrade naar een ruime studio. Vinden we leuk! Het strand is minder mooi dan op de Perhentian eilanden, maar met een loungemuziekje op de achtergrond, is het een gezellige plek om de dag door te brengen. Onder een parasol aan het zwembad, of in de poolbar, is het ook niet verkeerd toeven. We beginnen met een dag aan het zwembad, maar als de bewolking aan het eind van de middag wegtrekt, ondernemen we toch even actie.

Skybridge

We willen graag naar de Skybridge als het weer helder is. Vanaf ons resort kunnen we de kabelbaan naar de bergtop zien, vanmorgen zat hij verstopt achter de wolken, maar nu is hij goed zichtbaar. We gaan snel terug naar onze kamer voor een verkleedsessie en haasten ons naar de steilste kabelbaan van de wereld (beweert men hier). In 2010 hebben we tijdens onze rondreis door Maleisië ook in de kabelbaan gezeten, maar we kunnen het ons niet meer herinneren. Blijkbaar heeft het weinig indruk gemaakt. De Skybridge kan ik mij wel heugen, ook toen heb ik met bibberbenen op de glazen platen gestaan. Het is de moeite waard, het uitzicht over Langkawi is mooi en de Skybridge is een knap staaltje bouwkunst.

Boem is ho

Tot zover onze activiteiten deze week. We hebben nog gedacht aan een wandeling naar de seven wells waterfall, maar nadat ik op mijn slippertjes ben uitgegleden, houden we dat voor gezien. Het regent regelmatig en dat maakt de heuvelachtige paden spekglad. Als je even niet oplet ga je plat op je bek. Dus daar ging ik. Bam. Knie open. Bloed. In het vervolg toch maar weer met een golfkarretje naar het zwembad.   

Brillangoeren

Terwijl ik op het balkon een verhaal zit te typen, probeert Eric dieren te lokken met zijn telefoon. Brillangoeren, makaken, neushoornvogels, het lijkt wel een digitale dierentuin. Zouden de drie neushoornvogels die voorbijvliegen op het geluid zijn afgekomen, of hebben ze gewoon interesse in de bessen van de plant aan de overkant? Na enige tijd horen we bladeren bewegen en we speuren de boomtoppen af. Daar! Een groep brillangoeren springt van boom naar boom en komt in rap tempo onze kant op. Ik gris snel mijn spullen bij elkaar en ga naar binnen. Het is mij wel gezegend. Eric komt achter mij aan en sluit de schuifdeuren, terwijl twee brillangoeren op de rand van ons balkon komen kijken naar alle consternatie. Ze kijken nieuwsgierig naar binnen en maken van de gelegenheid gebruik om een snelle wip op deze opwindende plek te maken.   

Niks

We genieten van enkele dagen aan het zwembad en op het strand: beetje lezen, beetje zwemmen, een cocktail in de strandbar om onze huwelijksdag te vieren. Dat niksen gaat ons steeds beter af. Eric koopt in de winkel van het resort een blouse die er goed bijpast: geel met zwarte palmbomen. De mangrovetoer, avondmarktjes, mooie stranden en andere excursies op Langkawi laten we voor wat ze zijn. We hebben er deze week even geen zin in.

Overnachting: Berjaya Langkawi Resort (7 nachten)

Rondreis door Maleisië: George Town

Na 7 luie dagen op Langkawi is George Town andere koek. Het historische centrum is in 2008 aangewezen als Unesco erfgoed. De Britse koloniale architectuur, geeft de stad haar charme. Sommige panden zijn statig en prachtig opgeknapt, andere zijn juist fotogeniek doordat ze compleet vervallen zijn. George Town staat bekend om het uitstekende streetfood en de muurschilderingen die werkelijk overal opduiken. We maken de mooiste foto’s als we door het centrum slenteren op zoek naar staatkunst. Ik vind het geweldig! Wat nergens vermeld wordt is dat er ook veel ratten in de stad wonen. We zien ze ’s avonds in en uit de riolen kruipen. Brrr. Dat staat, na haren van iemand anders in mijn bed, op nummer 2 van mijn no-bucketlist.

First things first: de was

Als we aankomen in George Town gaan we eerst naar de wasserette, first things first. Terwijl we op de was zitten te wachten en met een Balinese dame in gesprek raken zie ik een gapend gat in mijn sok. Je moet op veel plaatsen je schoenen uitdoen voordat je naar binnen mag, zo ook bij de wasserettes. Straks maar even stoppen. Hoe lang is het geleden dat jij je sokken stopte? Ik heb het al heel lang niet meer gedaan, maar ik ben er eigenlijk best goed in. Het is eerlijk gezegd makkelijker dan nieuwe sokken kopen. Op Langkawi heb ik ook een gat in mijn hemd gerepareerd en een zoom in mijn korte broek gelegd. Daar is mijn moeder een stuk beter in, maar ik moet dit jaar op eigen benen staan.

Grote mensen wensen

We slenteren deze dagen door China Town en Little India, eten in de Love Lane en lopen via de Armenian street naar de Chew Jetty, waar woningen op palen in het water staan. Vanzelfsprekend bezoeken we de kleurrijke, boeddhistische Kek lok Si tempel op de Penang Hill. Je kunt hier voor 1 RM (€ 0,22) een wenslintje kopen en kiezen uit de grootste wensen: wereldvrede, succes in alles of excellente academische resultaten. Er zijn ook kinderlintjes, met wensen als: luisteren naar papa en mama, gehoorzaam zijn en opschieten. Het lijkt erop dat de kinderlintjes eigenlijk ouderlintjes zijn. Gezien mijn recente uitglijdpartij kies ik voor “lichamelijke gezondheid”. Eric doet niet mee: “Ik geloof niet in die flauwekul.” Voor hem geen wereldvrede of succes in alles.

Roze nagels

Aan het eind van de middag ga ik naar de nagelsalon om de hoek. Joehee! Al mijn nagels strak in de lak. “Is this colour oke, madam?” vraagt de nagelstyliste voor de zekerheid, terwijl ze met mijn tenen bezig is. Ja, zeker! Ik ga voor knalroze. Het is immers zomer. De oude man naast mij laat ook zijn voeten pedicuren, maar dan zonder lakje. Het is lekker om in een stad te zijn, waar we naast de toeristische hoogtepunten ook wat lichaamsonderhoud kunnen doen. Eric’s haar hebben we op Langkawi in de badkuip geschoren, maar ik mag naar een echte kapper. Dat is na 3 maanden niet overbodig. Ik kan kiezen tussen het junior, senior of director tarief (40, 60 of 80 RM). De tarieven blijken over de kwaliteit van de kapper te gaan, niet over de klant. Ik neem plaats in de stoel van een ietwat humeurige senior kapper die eerst mijn droge haar knipt en het daarna wast en föhnt. Bijzondere volgorde, toch?       

Penang national Park

Dicht bij George Town ligt het Penang national park. Het park bestaat uit een stukje regenwoud langs de kust. Je kunt bijvoorbeeld met een bootje naar monkey beach of te voet naar de schildpaddenopvang aan de andere kant van de heuvel. Wij kiezen voor de wandeling naar de schildpadden, want we hebben tijdens onze rondreis door Maleisië nog niet veel gehiked. Dat heeft vooral met het vochtige klimaat te maken, maar het is nu echt tijd voor wat inspanning. We zijn ruim 3 uur onderweg en komen drijfnat en afgepeigerd terug. De douche achteraf is een heerlijkheid. Poeh! We moeten even bijkomen voordat we genoeg energie hebben om de stad in te gaan voor het avondeten.

Penang hill  

Op de laatste dag in George Town gaan we met de kabelbaan naar de top van Penang hill. Het is een populaire attractie, met een hoog kermisgehalte. We wandelen weg van de drukte, naar een koffietentje naast een tuin vol vleesetende planten. We betalen entree, maar de tuin is niet groot. Als we na het rondje een kop koffie willen pakken, worden we prompt teruggestuurd. De eigenaresse is ervan overtuigd dat we niet goed genoeg hebben gekeken. “You also have to look up! There are more than 100 different kinds of plants. You must go back.” Ze verspert ons de weg en overrompeld draaien we om voor een tweede rondje door de tuin waar duidelijk met veel liefde voor wordt gezorgd.

Blijven lachen

Op de terugweg zitten we tijdens de taxirit opgescheept met een chauffeur die blijft praten, maar compleet onverstaanbaar is. Het overkomt ons wel vaker in Azië. We lachen af en toe, en antwoorden bevestigend. Deze strategie gebruiken we vaker als we geen idee hebben wat er tegen ons wordt gezegd. Vaak komen we ermee weg. Als de chauffeur vraagt: “Is it interesting what I’m telling you about George Town?” Antwoord Eric echter: “no, no, no.” Ik kijk Eric vragend aan, geef hem een duw en probeer het gesprek te redden. “Yes, it’s very interesting what you are telling us.” Laten we het een beetje gezellig houden in de taxi, Eric!

We gaan nog een keer zwemmen in de infinitypool op het dak van ons hotel en eten bij ons favoriete restaurant, de Two Frenchies. Nog een laatste rondje langs de streetart van George Town en dan vervolgen we onze rondreis door Maleisië naar Ipoh.  

Overnachting: OZO George Town Penang (4 nachten)

Rondreis door Maleisië: Ipoh

We pakken onze tassen in. Ik merk dat ik niet helemaal lekker in mijn vel zit. Het is voor het eerst dat ik denk: “Weer verkassen, weer een nieuwe stad, weer dingen bekijken.” We zijn nu precies drie maanden onderweg. Een kwart van onze wereldreis zit er op. Op zich is het niet gek dat er een moment komt, waarop je even genoeg hebt van het nomadenbestaan en het opzuigen van nieuwe indrukken. Dat is vandaag. Ik app Birgit en vraag of ze straks tijd heeft om te bellen.

Ipoh is net als George Town (en Malakka) een stad met een koloniaal verleden. Het centrum is compact, opgeleukt met straatkunst, heeft tal van vervallen panden en hippe tentjes. We wandelen door Concubine Lane, waar nostalgie en toerisme samenkomen en kijken rond in de markthal Kong Heng Square. Bij restaurant Plan B delen we een cheesecake met macademianoten en caramelsaus. Jummy! ’s Avonds bel ik met Bir. Gewoon even met mijn beste vriendin kletsen. Samen lachen om de stilvallende beelden als de wifi wegvalt doet wonderen. Opgewekt ga ik naar bed.

Het duurt lang voordat we in slaap vallen. Ons hostel in Ipoh is gehorig en oordopjes zijn onvoldoende. Het lijkt alsof ons bed midden op straat staat terwijl vrachtwagens en brommers langs scheuren. 

Kek Look Tong

Het voordeel van slapen op straat is dat je vroeg wakker bent, daarom zijn we op tijd bij de boeddhistische Kek Look Tong grottempel. In de kalkstenen grot staan enorme bronzen boeddha-beelden en in de tuin achter de grot is het mogelijk om te waterfietsen. Die gekke combinatie van religie en kermis blijft mij tijdens onze rondreis door Maleisië toch steeds verbazen.    

Daarna gaan we nog even naar het centrum om nieuw beltegoed te kopen (Birgit heeft alles opgemaakt) en te lunchen. De rest van de middag brengen we door tussen de vier muren van onze slaapkamer (met airco, op bed, achter een scherm). We hebben alle toeristische hoogtepunten immers gezien.  

Overnachting: The Brownstone hostel & pace (2 nachten op straat in George Town)

Jarig in Kuala Lumpur

Op mijn verjaardag rijden we terug naar Kuala Lumpur, waar ons Maleisië-avontuur 5 weken geleden is begonnen. We leveren de Proton Saga (2400 kilometer verder) in op de luchthaven en laten ons met een Grab-taxi afzetten bij de Flixses suites at Platinum. Eric heeft speciaal voor mijn verjaardag een royaal appartement met infinitypool op het dak gekozen. Whoop, whoop! ’s Avonds zwemmen met uitzicht op een verlichte wereldstad blijft gaaf.

Aan het eind van de zondagmiddag videobellen we met mijn zus in Rotterdam en mijn ouders in Dongen. Het is voor hen zondagochtend, we hebben 6 uur tijdsverschil. Normaal gesproken ontbijten wij op zondagochtend (bijna) altijd bij mijn ouders. Dat is sinds mijn studententijd een familietraditie die we allemaal koesteren. Vroeger kreeg ik op zondag mijn kleding gewassen en gestreken terug, tegenwoordig helpt Eric mijn ouders na het ontbijt met alle digitale ongemakken. Het digi-uurtje wordt gemist, liet mijn moeder al weten. Maar vandaag staat Birgit bij ze aan de deur, met cakejes en een feestmuts op. Hoe gezellig!

Eric en ik gaan na de videocall eten bij Fuego at Troika skydining, natuurlijk op een dakterras. We genieten van de cocktail die mijn zus heeft getrakteerd en plonzen daarna nog even in het zwembad. We sluiten mijn verjaardag af met een romantische Netflix-film. Mijn 46^e verjaardag was een geweldig cadeau!    

Streetfood in Jalan Alor

We beslissen op de laatste dag in Kuala Lumpur om toch naar Jalan Alor te gaan. Dit is the place to be voor streetfood in Kuala Lumpur. Zoals ik al heb verteld, zijn wij geen culinaire helden en vreemd eten van de straat staat niet zo hoog op ons verlanglijstje. Maar het hoort er natuurlijk wel bij in Azië. We stappen daarom vandaag over onze schaduw en zoeken naar het drukste terras op Jalan Alor. Al snel ontdekken we dat het meevalt met de exotische menukaarten (of tegenvalt, afhankelijk van je perspectief). De meeste menukaarten zijn op toeristen gericht: plaatjes van loempia’s, saté, garnalen, omelet en gebakken rijst. Tot blijdschap van Eric is er zelfs “fried rice for babies”. Vanavond geen kat, rat, sprinkhaan of pittige rijst voor ons. Wel genieten we van de super gezellige sfeer op straat. Dit hadden we niet willen missen.  

Overnachting: Flixes Suites at Platinum KLCC – Kuala Lumpur (3 nachten)

Door naar Singapore

Na een uur vliegen staan we op de luchthaven van Singapore, waar we ook overnachten. Morgenochtend vliegen we door naar Cairns in Australië! Het is niet de eerste keer dat we in Singapore zijn en we weten precies wat we willen zien: de lichtshow in the Gardens by the Bay. Nadat we ons (weer) verwonderd hebben over de indrukwekkende luchthaven van Singapore gaan we met de metro naar het centrum.

Lees ook: Stop een paar dagen in Singapore als je naar Azië reist

Voor het avondeten komen we terecht in het foodcourt van het winkelcentrum onder het Marina Bay Sands hotel. Op aanraden van twee Aziatische dames eten we “hot pot”. Je kiest zelf je verse groenten en saus, noedels of rijst erbij en dan laten wokken. Het is heerlijk!! Op de valreep gaan we het Aziatische streetfood steeds beter waarderen. Daarna snel door naar de (dagelijkse) Marina Bay lasershow, om af te sluiten met het geweldige lichtspektakel in de Gardens by the Bay. Wauw! Wat fantastisch om onze reis in Azië hier te eindigen. Als we hand in hand terug naar de metro lopen geven we elkaar een dikke zoen. Dit was geweldig!! Onze voeten doen zeer, met 15 kilometer in de benen, maar ons hoofd is gelukkig en blij. Morgen naar Australië. WAT EEN LEVEN!!   

Overnachting: Yotelair Singapore Changi Airport (1 korte nacht)

Meer lezen over Maleisië?

• Deel 1 van onze rondreis: Maleisië: reizen door stad en hoogland
• Deel 2 van onze rondreis: De Perhentian eilanden: het paradijs van Maleisië
• Al onze praktische tips samengevat: 2 of 3 weken reizen naar Maleisië? Dit zijn de beste ingrediënten!

Ps. Ik maak gebruik van affiliate-links. Als je via de links of banners op mijn blog naar bijvoorbeeld booking.com gaat en een accommodatie boekt, ontvang ik een kleine commissie. Ik houd daarmee deze site in de lucht, jij betaalt niets extra. Win-Win. Thx voor de support!