3 weken Curaçao: thuiskomen in Caribisch Nederland

(REISVERHAAL) Kleine baaitjes, mooie stranden, helderblauw water en kroketten! Curaçao is een prachtig stukje Nederland ver weg. Voor ons voelt het als thuiskomen tijdens onze wereldreis. Hier spreekt men onze taal en verkopen de supermarkten bekende producten. Een beetje Nederland, maar dan met warm weer, tropische vissen (én buien) en een Caribische twist. De betere versie van Nederland, zeg maar. Wij blijven 3 weken op Curaçao, drie weken op dezelfde plek om even bij te komen van het reizen, om vrienden te ontmoeten en om te genieten van het eilandleven. We gaan voor 3 weken zonder avonturen, voor 3 weken “nada”.

Deze 3 weken Curaçao maakt onderdeel uit van een wereldreis van een jaar. We begonnen in Namibië en de wildernis van Botswana, vervolgens genoten we van het eilandhoppen op de Seychellen, daarna reisden we vijf weken door Maleisië, vier weken door Australië, drie weken in Tasmanië, twee weken door de Pantanal in Brazilië, twee weken door het gekke Uruguay en daarna 5 weken door Chili en Argentinië. We zijn inmiddels bijna 8 maanden aan het reizen en we kunnen er geen genoeg van krijgen!

Lastige verbinding

Het kost wat moeite om in Curaçao te komen: als we om 2 uur ’s nachts willen boarden zegt de grondstewardess doodleuk “the flight might be cancelled because of maintenance”. We worden overgeboekt naar een andere vlucht. “Might be”, is de understatement van het jaar. We worden uit de rij gehaald en komen in het groepje “moeilijke gevallen” terecht. Er is nog iemand die van Santiago de Chili via Bogota naar Willemstad wil vliegen en er zijn mensen die naar Amerika door moeten. De volgende vlucht gaat om 7 uur in de ochtend, maar doorvliegen naar Willemstad kan pas een dag later: “It’s a complicate connection”.

Zo komt het dat wij om vier uur ’s nachts aan de witte wijn zitten op het vliegveld van Santiago en een nacht in een viersterrenhotel op Bogota slapen, volpension! Na 5 weken in een camperbusje, in dezelfde ongewassen slaapzak, zand all over the place en een sporadisch warme douche is dit hotel weelderige luxe. Vandaag niet koken, geen afwas, haren wassen en hagelwitte lakens, joehoe!! Natuurlijk is het balen dat we anderhalve dag later op Curaçao aankomen, maar we kunnen hoog of laag springen.

Thuiskomen op Curaçao

Bij aankomst op Curaçao zit Remy onder het vliegtuigje in de aankomsthal op ons te wachten. We hebben zijn lievelingskoffie uit Bogota meegenomen en hebben voor onszelf ook meteen twee kilo ingeslagen. In Argentinië en Chili is de koffie niet te drinken, dus Eric is wel toe aan een lekker bakkie. Remy draagt de huurauto (van Leo Rental Car Services, bereikbaar via Whatsapp op +59 996 900 397) aan ons over en we rijden naar de Grote Berg, waar Pension-Nada de komende 20 dagen ons thuis zal zijn. Margreet en Ben staan ons op te wachten en we mogen aanschuiven voor een Antilliaanse zuurkoolschotel met een glas ijskoude witte wijn! De voertaal is Nederlands en dat is na 7 maanden best lekker.

Feest

Die supermarkt!! Echt jongens, alles wat ons hartje begeert is te koop bij supermarkt Centrum. De groenten zijn gaaf en glimmen, de lomito (ossenhaas) is mals en betaalbaar. Het aanbod is gigantisch! Binnen ons referentiekader dan. Het was afgelopen maanden wel eens puzzelen om een fatsoenlijke maaltijd te fabriceren; groenten zijn lang niet overal lekker vers of voorradig, vlees hebben we regelmatig uit het dieet geschrapt. Geen ramp natuurlijk, maar belegen Gouda kaas, De Ruijter hagelslag en nasikruiden van Conimex maken het gevoel van thuiskomen compleet.

Creditcardhandel

In de middag gaan we naar Cees en Maria, ze komen al jaren op Curaçao én hebben onze creditcards meegenomen! Als je ons tijdens deze wereldreis hebt gevolgd, weet je dat twee van onze creditcards zijn geblokkeerd vanwege fraude, waardoor we er nog maar 1 over hebben. Het is fijn om weer extra kaarten achter de hand te hebben, waarmee we ons spaargeld over de balk kunnen gooien.

De overdracht van de creditcards duurt ongeveer 9 uur en dat heeft alles te maken met oer-Hollandse gezelligheid. De plattegrond van het eiland wordt erbij gepakt en volgeschreven met “insidertips” voor de beste koffie, flamingo’s, schildpadden, kroketten en een luxe lunch. Uiteindelijk besluiten we samen nog iets te eten bij “De Visserij”, een begrip op Curaçao. De verse tonijn komt rechtstreeks uit zee en smaakt goddelijk! Knapperige frietjes uit een mandje, wijn uit een plastic bekertje, een geruite tafelkleedje waar je armen aan vast blijven plakken en goed gezelschap. Genieten kan zo simpel zijn!

Post uit Nederland

Het is maandag, eindelijk kan ik het aangekondigde pakketje van mijn collega’s ophalen op het postkantoor! Nieuwsgierig maak ik de wijndoos open, die met duct tape is verzegeld. Het is een pakket vol Hollands Glorie: stroopwafels, borrelnootjes, paprikachips, kruidnoten, chocoladeletters, Tilburgse Schrobbelèr, kerstsokken, kerstboompjes in reisuitvoering en mijn favoriete M&M’s. Gelukkig zit de Paradontax tandenpasta er ook bij! We worden klaargestoomd voor Sinterklaas en Kerst. De kerstmuts met gekleurde ledverlichting is helemaal de bom en staat me fantastisch!

Pension-Nada

We nemen de tijd om te niksen in Pension-Nada. Over twee dagen komen Rob en Karin naar Curaçao en gaan we een week lang het eiland verkennen. Nu hangen we rond in de tuin van ons appartement, plonzen een keer in het privé zwembad en genieten van alle rust. Drie weken op dezelfde plek, drie weken weten waar je ’s avonds slaapt en drie weken je kleding in dezelfde kast is heel fijn!

Ik heb aan het eind van een vakantie nooit zin om weer naar huis te gaan, laat staan dat ik behoefte heb aan een kroket. Nu is het anders. We rijden over de “Weg naar Westpunt”, met “Dolfijn FM” op de radio, lunchen bij “Bij Blauw” in “Willemstad” en gaan volgende week naar het strand bij “Kleine en Grote Knip”. Het rioleringsbedrijf heet “Chupa Beerput” en “Villapark Zuurzak” lijkt ons een leuke plek voor een vakantiewoning. Het voelt heel vertrouwd, ondanks dat we nooit eerder op Curaçao zijn geweest.

Visite uit Nederland

De vluchten uit Nederland komen op Curaçao altijd aan het begin van de avond aan. We wachten tot we de TUI-vlucht door onze tuin zien vliegen en rijden naar Hato Airport om Karin en Rob in de aankomsthal op te wachten. Het is druk met mensen die familie en vrienden in de armen sluiten. Ook ik ben gespannen. Als we eindelijk twee bekende koppen om de hoek zien kijken, beginnen wij enthousiast te zwaaien. Voor de dames is het emotioneel om elkaar na 7 maanden weer vast te kunnen pakken. De stoere heren hebben vanzelfsprekend geen last van waterige ogen. Druk tetterend rijden we via de Vip Grill Food Truck naar ons verblijfadres, nog even iets eten en daarna een welkomstdrankje met Ben en Magreet. De sfeer zit er goed in en als de luiken bij Karin dichtvallen kruipen we allemaal vermoeid in ons mandje.

Rondje eiland

De volgende ochtend nemen we uitgebreid de tijd voor koffie, ontbijt en bijkletsen. Het langzaam opstaan bevalt Karin en Rob uitstekend, ze snappen nu waarom wij er zo ontspannen uitzien! Het is echter stilte voor de storm, want ze hebben maar 1 week om het hele eiland te zien. We gaan met z’n allen in de toeristische snelkookpan, met Eric aan het stuur.

Tussen de tropische regenbuien door crossen we naar Playa Grandi. Op de vervallen houten pier, voert een voortandloze man zeeschildpadden. Hij weet hoe Nederlanders zijn: op een bordje heeft hij de tekst geschilderd dat je fooi mag geven. Om die suggestie kracht bij te zetten schudt hij zó hard met zijn plastic geldfles, dat de Antilliaanse guldens eruit vliegen. De gulden die hij van Eric krijgt vindt hij te schraal: “Jullie zijn met 4 personen, 1 gulden is weinig.” Waarop wij de man van de pier duwen, het moet maar eens afgelopen zijn met het voeren van wilde dieren.   

De volgende stop is Playa Lagun waar we op advies van Cees bij Bahia gaan lunchen, met uitzicht over de baai en grote leguanen op het terras. De zon wil gelukkig weer schijnen en dat maakt Curaçao een stuk idyllischer. Daarna snel door naar de Santa Marthabaai voor een prachtig uitzicht en nog even langs de flamingo’s bij de zoutvlakte van Jan Kok, want die liggen op de route. Na de boodschappen trekken we de eerste fles wijn open en preparen de bbq. Het thema is Sinterklaas: we worden verwend met Napoleons, koetjesrepen, kruidnoten en mijn eigen merk lenzenvloeistof.

Instagram LOL

Op zich zijn de toeristische Mambo Beach en Jan Thiel Beach niet de plekken waar wij willen verblijven, toch zijn we nieuwsgierig. We maken een strandwandeling over Mambo beach, waar de strandbedjes bijna tegen elkaar staan. Bij de liggende palmboom doet Eric een poging om een coole instagramfoto te maken. Dat blijkt nog niet zo makkelijk. Hij valt van de boomstam en ligt hulpeloos op de rotsen. Hilariteit! Net als ik tegen hem zeg dat niemand op het strand het heeft gezien wordt hij door een Amerikaan bedankt: “Thanks for this free entertainment, man!” De lol kan niet groter zijn.

Na een schommelsessie op het strand lunchen we bij de Bonita Beachclub en gaan verder naar Jan Thiel Baai voor een bliksembezoek en een enorme ijsco. Jan Thiel en Mambo beach zijn mooie stranden, maar zelfs buiten het seizoen erg druk. We sluiten de middag af in Willemstad, waar we over de beroemde pontjesbrug lopen en door het kleurrijke Pietermaai. We nemen plaats in de Curaçao-letters en tegen de ronde vormen van Chichi. Chichi is een goed gevormde Caribische figuur en representeert de liefdevolle, zorgzame oudere zus: een rolmodel in de Caribische gemeenschap. In Willemstad staan verschillende van deze vrolijk gekleurde beelden.

Voordat de zon ondergaat duiken we thuis nog even lekker in het zwembad om af te koelen, want het is behoorlijk warm op Curaçao. Vanavond geen bbq, maar pastasalade uit de afwasteil. Past precies! Het thema van de avond? Kerst natuurlijk!

Snorkeldag

Vandaag gaan we snorkelen met zeeschildpadden! We gaan terug naar Playa Grandi, in de hoop dat er niet alleen onder de houten pier schildpadden zwemmen. Het is rustig en we spotten drie schildpadden die relaxed tussen ons door zwemmen om een hap lucht te pakken of rustig op de bodem liggen. Het werkwoord “chillen” is waarschijnlijk door schildpadden bedacht: een trage slag met je voorpoten en daarna minutenlang zweven onder water. Wat een leven!

We drijven een uurtje in het water en daarna drogen we ons af om op de kliffenkust bij Restaurant Playa Forti een tonijn te verorberen. Eat-drink-snorkel-repeat.

Rum en varkensoren

Onderweg naar huis doen we nog wat boodschappen in een Chinese minimarkt. Ik zie hoe een man zijn plastic bekertje vult met ijsklonten en zijn juist gekochte rum, achter het stuur van zijn pick-up kruipt en er vandoor gaat. Karin bestudeert de vreemde dingen op de toonbank. Het blijken varkensoren op zuur te zijn, een Antilliaanse lekkernij. Wij houden het vanavond bij Hollandse lekkernijen en een stuk verse tonijn op de bbq. Het oud-en-nieuw thema wordt uitbundig gevierd met sterretjes en kroontjes, zo hebben we dit jaar toch alle feestdagen samen kunnen vieren.

Nieuwjaar

Op nieuwjaarsdag zien we bij Playa Kalki naast vissen een gestippelde zeeslang en een saxofoon onder water. Het koraal valt een beetje tegen. Volgens de beschrijving op internet wordt deze plek “Alice in Wonderland” genoemd, maar daar heb je veel fantasie voor nodig. Misschien ligt het wonderland dieper in de zee en is het voor duikers wel te zien.

Tijd voor onze eerste kroket sinds maanden. Bij de strandtent op Grote Knip ruikt het vet niet al te best, dus we rijden door naar Daaibooibay, op onze plattegrond van Curaçao door Cees aangeduid met “kroket”. Terwijl we wachten op de Hollandse maaltijd (gemaakt door de enige Duitser op het eiland), verwonderen we ons over de plotselinge rijkdom aan tatoeages van de bezoekers op dit strand en dopen het strand om tot “Tattoobay”. We zien kunstwerken op rug, armen en benen. Zo te zien komen hier veel lokale bewoners, want de mensen hebben eigen stoelen en picknickmanden bij zich, maar de vele tatoeages blijven een raadselachtig fenomeen.

Na de lunch willen we de strandvarkens van Porto Marie zien. Tot een paar jaar geleden liepen de varkens tussen de strandbedjes over het strand en snorkelden af en toe in de zee. Doordat het te druk is geworden hebben de varkens zich teruggetrokken naar de bruine modderpoel op de parkeerplaats. Niet helemaal wat we hadden verwacht! We kijken even op het strand en overleggen of we gaan snorkelen, of niet. We besluiten om naar huis te gaan en ons klaar te maken voor de Wet & Wild beachparty op Mambo beach. Ja, dat lees je goed! Wet & Wild, echt iets voor ons.

Wet & Wild

Eric stelt voor dat hij straks terug zal rijden. Het lijkt hem geen goed idee als ik dat doe. Op Curaçao bestaat de Apk-keuring wel, maar niet iedereen doet daaraan mee. Sommige auto’s rijden ’s avonds met mistlampen, andere met groot licht of met 1 koplamp. Drinken en rijden is blijkbaar een veelvoorkomende combinatie, een rijbewijs en rijden komt minder vaak voor. Bumpers zijn een overbodige accessoire en ijzerdraad is handig om je auto bij elkaar te houden. Het is beter dat Eric nuchter blijft.

Bij aankomst op de parkeerplaats van Mambo Beach krijgen we cocaïne aangeboden en bij het fouilleren word ik door de betreffende dame stevig in mijn tieten geknepen. Het zal er wel bij horen. Het behoeft geen nadere toelichting dat wij op deze wilde beachparty “matters out of place” zijn. Toch denken wij dat het best kan. We zien om ons heen enkele 40+-ers en dat geeft Karin en mij voldoende zelfvertrouwen om enkele van onze legendarische dancemoves te showen. Eric heeft sjans met een Braziliaanse schone die hem uitdaagt om te dansen, maar daar heeft hij niet zo’n zin in. Hij probeert haar te ontmoedigen met waggelbewegingen en dat werkt: “He dances like a penguin!” roept ze naar Karin. Het is leuk om even aan te sluiten op zo’n strandfeestje, maar voordat het feest echt wild wordt gaan we naar huis om een potje te kezen.

Snorkelen!

Het was onze bedoeling om vandaag een hele dag op Tugboat Beach te blijven, maar het strand en de bedjes zijn niet heel uitnodigend. Er zijn geen schaduwplekken en op het enorme schip aan de steiger wordt – zo te horen – hard gewerkt. Het is wel een prachtige snorkelplek! Rond het gezonken sleepbootje zitten scholen vis en op de palen van de aanlegsteiger felgekleurd koraal. Er schijnen soms zeepaardjes te zitten, maar die hebben wij niet gevonden. 

Wat nu? Snorkelen bij Playa Lagun staat nog op het verlanglijstje, maar dat is helemaal aan de andere kant van het eiland. Na wat dubben rijden we via de gruwelijk lekkere tonijn van “De Visserij” toch gewoon naar het noorden. Wat maakt een uurtje meer of minder in de auto nou uit in een wereldreis?

Het is de laatste keer dat we samen met Rob en Karin drijven in de turquoise wateren voor de Curaçaose kust. Het waaierkoraal wuift sierlijk en de blauwe vissen blijven op veilige afstand. Na een uur in het water van Playa Lagun rijden we uitgeput terug naar de Grote Berg, alleen Eric kan zijn ogen nog open houden. Ondanks alle trage ochtenden hebben we afgelopen week gigantisch veel gezien, gedaan én gelachen. Eric’s Polarsteps raakt er overspannen van, maar we willen onze tijd samen zo goed mogelijk besteden. Op Curaçao is te veel te zien om alle dagen op een strandbedje te blijven liggen!  

Bijkomen met karakter

Op de laatste gezamenlijke ochtend genieten we extra van de koffie, het ontbijt en de duik in het zwembad. Karin en ik zijn keihard toe aan de peel-off maskers die ik van Sinterklaas kreeg en Eric en Rob zetten het Kezenbord klaar voor de revanche. Goed getimed van de mannen, want de concentratie is bij de dames niet optimaal te noemen. Peel-off maskers zijn namelijk heel grappig. Tegen de tijd dat we moeten vertrekken voor de lunch zijn de heren ingelopen tot 3 – 2.

Bij de Karakter Beach Lounge hebben we een tafeltje aan de waterkant gereserveerd voor een decadente lunch met bubbels & bites. Het is een perfecte afsluiter van een geweldige vakantieweek! We genieten van de schitterende plek, de lekkere lunch en van elkaar. Curaçao is mooi, een wereldreis is geweldig en goede vrienden zijn goud!

Voordat we Karin en Rob naar de luchthaven brengen, spelen we nog een laatste ronde van het Kezenspel en met een gelijkstand zetten we ze op het vliegtuig naar Nederland. De vertraging van 2,5 uur doet ons nog even vrezen dat we ze weer op kunnen halen, maar als we om 22.30 uur de motoren horen starten mag de snelkookpan van het vuur. 

National Park Shete Boka

Het is mooi weer! Dit lijkt ons een goede ochtend om naar het National park Shete Boka (zeven inhammen) te gaan. Het ligt aan de ruige noordoostkant van het eiland, waar het zeewater met geweld tegen de kust slaat. Omdat het de afgelopen dagen veel heeft geregend, laten we de auto achter op de hoofdparkeerplaats en lopen naar de verschillende inhammen aan de kustlijn. Bij Boka Tabla gaan we met een trap naar beneden om in een grot uit te komen die door het water is gevormd. De zee is woest en slaat hard naar binnen, de trap is spekglad. Schitterend! Ik doe voorzichtig en vraag me af hoe de cruiseschip-Amerikanen-met-wandelstokken dit gaan fixen. Er is net een hele bus vol gearriveerd.

We lopen verder langs de lavavelden naar Boka Pistol. Dit is een enorme blowhole, waar het zeewater hoog boven ons uit spuit. In de tussentijd maken we foto’s van de blauw-blauw: een hagedis met blauwe poten, staart en stippen op het lijf. De natuur is hier erg mooi en lijkt op Nationaal Park Washington Slagbaai op Bonaire, wat niet vreemd is natuurlijk.

Aan het eind van de middag rijden we naar Jan Thiel Beach voor een borrel met een collega van Eric en zijn gezin. Voor de gelegenheid is de bekende Zoontjens vlag nog een keer van stal gehaald. Palmbomen, voetjes in het zand, ondergaande zon, Brasa biertje met limoen, goed gezelschap, life-muziek en pizza’s. Curaçao is verschrikkelijk!

Op de plaats rust

Het regent pijpenstelen! De lucht is grijs en zelfs onder de overkapping worden we nat. De afgelopen week zijn er regelmatig buien gevallen, maar het heeft ons niet belemmerd in onze activiteiten. Blijkbaar heeft het in November nooit eerder zoveel geregend op Curaçao. Ook hier doet de klimaatverandering zijn intrede. Vandaag regent het ongekend hard. De hele dag door. We blijven thuis om de avonturen van de afgelopen dagen op te tekenen en om de reis door Colombia voor te bereiden. Moet ook gebeuren! Het tempo gaat terug naar standje sloom, even bijkomen van de afgelopen week. Om eerlijk te zijn hebben we daar twee dagen voor nodig.

Kokomo beach

Op Curaçao wemelt het van de mooie baaitjes en leuke strandjes. Als je ze allemaal wilt zien, red je het niet in 3 weken Curaçao. Vandaag gaan we naar Kokomo beach. De hele dag op een bedje op hetzelfde strand, dat hebben we nog niet eerder gedaan op dit eiland. Bij Kokomo beach staan schommels in de zee (altijd leuk), er is een strandbar, schaduw en douches waar je je af kunt spoelen als je in zee bent geweest. Alles wat wij nodig hebben voor een perfect dagje zee! Voeg daar een zonnetje en tropische vissen aan toe en wij vermaken ons.

Playa Porto Marie

We gaan nog een keer naar Playa Porto Marie, het varkensstrand. Vandaag speelt Nederland tegen Senegal en Eric heeft uitgevogeld dat er in de strandbar een groot scherm hangt. Eric in de bar, ik op een bedje met een tijdschrift: fair enough. Vanzelfsprekend gaan we snorkelen. Het is matig mooi. Ik mis de mooie kleuren van het koraal en ik vraag me af of ze zijn verdwenen door het opwarmen van het zeewater, of dat het hier nooit anders is geweest. Als we meer koraal en vis willen zien, moeten we duiken. Het rif voor de kust van Curaçao is een drop-off, ofwel een muur onder water. Dat is ideaal voor een simpele duik: je zwemt naar het rif, laat jezelf naar beneden zakken, zwemt naar links of rechts en daarna terug. De onderwaternavigatie kan niet simpeler zijn en er staat nauwelijks stroming. Misschien toch nog een dagje duiken?

Blauwe Kamer

Na de winst van Nederland rijden we naar Playa Santa Cruz waar we het wandelpad naar de Blauwe Kamer nemen. De Blauwe Kamer is een onderwatergrot in de kust, die door het indirecte zonlicht blauw kleurt. Om in de grot te komen moet je een meter onder water zwemmen. Je kunt de grot bereiken met de boot van Captain Goodlife (behalve op maandag), of door een half uurtje wandelen. Wij zijn Nederlanders, dus gaan te voet.

Het bospad is nauw en muggen vreten ons op. Eric stapt stevig door en ik probeer hem bij te houden zonder uit te glijden in de modderpoelen die we onderweg moeten passeren. Je krijgt het niet voor niets, zullen we maar zeggen! We komen een jong stel tegen dat niet het water in is gegaan, omdat ze niet precies konden zien waar de grot was en niet wisten hoe ze weer aan de kant konden komen. Bovendien waren ze helemaal alleen, als er iets gebeurt is er niemand om te helpen. We laten ons niet ontmoedigen en lopen door.

Het spuitende zeewater verraadt de ingang van de Blauwe Kamer, dat is niet zo moeilijk. De lavarotsen zijn scherp en steil. Het is inderdaad de vraag hoe we hier aan de kant komen als we eenmaal in het water liggen. Dat lukt mij never ever! Eric mag een poging wagen, maar het lijkt mij een bijzonder slecht idee als ik op deze plek in het water spring. Eric ziet het echter niet zitten om in zijn eentje de grot in te zwemmen en hij twijfelt sterk of hij zonder bloedende schenen de kant op kan klimmen. Onverrichter zaken keren we terug door het muggenbos. De volgende keer toch maar met Captain Goodlife meevaren!

3 weken Curaçao

We hebben nog maar anderhalve dag op Curaçao. Damn! Wat vliegt de tijd, joh. Het plan voor vandaag is laaaaaangzaam opstaan en vanmiddag nog een keertje naar de mooiste snorkelplek van Curaçao: Tugboat Beach. Onderweg rijden we langs Jan Thiel beach om twee kaarten voor mijn lieve neefje en nichtje op de bus te doen én om een soft-ijsje op het strand te pakken. Jum! De zon schijnt, het is een heerlijke dag. “Wat voor cijfer zou jij ons leven nu geven?” vraag ik. “Een 10! Nee, een 9, want het kan altijd beter. Een 9 omdat we straks weer moeten werken.” “Voor mij is het ook een dikke 9, wat een geweldige reis maken we dit jaar!”

Het halfbakken plan om nog te gaan duiken heeft het niet gered. “We móeten nog een keer terugkomen naar Curaçao”, zeggen we ’s avonds tegen Ben en Margreet onder het genot van een koude witte wijn. We sluiten 3 weken Curaçao af, zoals we zijn gestart: met de kookkunsten en gastvrijheid van de eigenaren van het fijne Pension-Nada. Nogmaals dank! En mocht jij nog twijfelen: Curaçao is mooiste land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Just go for it!

Op zoek naar meer inspiratie?

• Wat doen op Bonaire? Zon, zee, strand en meer…