De oostkust van Australië – roadtrippen van Cairns naar Brisbane

(REISVERHAAL) Naar de oostkust van Australië in de zomer? Het is misschien niet de meest voor de hand liggende periode, maar het kan absoluut! Een paar jaar geleden reisden wij in de zomervakantie langs de westkust van Australië. Nu zijn we aan de noordelijke oostkust, waar ook veel Aussies naar toe vluchten om aan de kou in het zuiden te ontsnappen. Wij reizen met een camperbusje in vier weken van Cairns naar Brisbane. Eerst gaan we naar Cape Tribulation in het noorden en daarna zakken we af naar het zuiden.

Deze roadtrip langs de oostkust van Australië maakt onderdeel uit van een wereldreis van een jaar. We begonnen in de wildernis van Afrika, vervolgens genoten we van het eilandhoppen op de Seychellen, daarna reisden we vijf weken door Maleisië. En nu dus Australië!

Jeugdhostel

“De leeftijd in dit hostel is 18 tot maximaal 35 jaar. Wij mogen hier helemaal niet zijn.” Tijdens het online reserveren hebben we de leeftijdsgrens niet gezien, maar we snappen hem wel. Wij zijn overduidelijk te oud voor dit party-hostel in Cairns, waar we een nacht verblijven voordat we onze camperbus op gaan halen. In de binnentuin staat de muziek op standje hard. We hebben weinig behoefte om deel te nemen aan het feestje, maar zo te horen is het reuze gezellig. Bij het ontbijt is het een stuk rustiger, er zitten een paar slaperige gezichten achter een laptop of pannenkoek. Op een enkele fles bier en lege zak chips na, zijn de lange tafels leeg en opgeruimd. De instructies in de keuken zijn helder: “Clean your own stuff. Your mother doesn’t work here.”

Overnachting: Bounce Cairns (1 nacht)

Home away from home

We lopen opgetogen naar het depot van Jucy, waar we een witte Toyota Hiache ophalen: de komende vier weken ons thuis. Het is fijn om weer een eigen stek te hebben: een home away from home. We gaan nog even terug naar het hostel voor de bagage en daarna door naar het winkelcentrum om de koelkast vol te gooien, beltegoed te regelen en wat plastic bakken te kopen, zodat we de boel enigszins kunnen organiseren in ons nieuwe huis. Een beetje TLC (Tender, Love & Care) kan deze kale bus wel gebruiken, dus ons danspoppetje neemt haar positie voor de voorruit weer in. Let’s dance Australia!

Ik download de app van WikiCamps (voor 5 AUD) om het zoeken naar campings en bezienswaardigheden makkelijker te maken. Deze app wordt in Australië veel gebruikt. We ontdekken dat het knetterdruk is met vakantiegangers, vanwege de schoolvakanties. Pas bij de zesde camping, in Mossman, vinden we een kampeerplek voor de nacht. Morgen gaan we een plan maken voor onze route langs de oostkust van Australië, want het lijkt erop dat we er niet aan ontkomen om campings vooraf te reserveren.

Geraspte kaas en drugs

In de avond komen we in gesprek met Lewis. Hij biedt ons gigantische zakken geraspte kaas, salami en kalkoenfilet aan. Het is de laatste dag van de jongerenreis die hij heeft begeleid en ze hebben eten over. Vanavond eet de groep pizza, ze ronden af met een groepsgesprek en daarna moeten de begeleiders nog het een en ander opruimen. We hebben helaas te weinig tijd om echt kennis te maken. Lewis begeleidt ongeveer twee keer per jaar een dergelijke reis. “It’s great, but it also takes a lot of energy!” zegt hij. In het dagelijks leven is hij als jongerenwerker veel bezig met drugspreventie onder de Australische jeugd. We blijken veel gemeen te hebben en hij is ontzettend nieuwsgierig naar de ontwikkelingen in Nederland. Het leuke van kamperen is dat je veel makkelijker contact hebt met andere mensen. Dat hebben we in Maleisië toch een beetje gemist.

Mossman Gorge

De volgende dag gaan we naar Mossman Gorge in het Daintree National Park. Het gebied maakt deel uit van het traditionele land van het Kuku Yalanji volk. We nemen de shuttlebus naar de start van de wandelroute. Je kunt ook zwemmen tussen de rotsen van de Mossman rivier, maar het water is ijskoud en de stroming stevig. Als kinderen bibberend zeggen: “It’s freezing!”, weten wij genoeg. De luchttemperatuur is met 24 graden aangenaam onder het dichte bladerdak en wandelen zonder zweten is fantastisch! We zullen ons gemiddeld aantal stappen per dag eens flink op gaan voeren in Australië.

Overnachting: Mossman Pool & Caravan Park (2 nachten)

Cape Tribulation

Noordwaarts, mars! Ons aanvankelijke plan was om via de Bloomfieldtrack naar het puntje van Cape York te rijden. Het noordelijke deel is alleen met een 4×4 te bereiken. Geweldig, maar het huren van een 4×4 met daktent zou ons in deze periode ongeveer € 300,- per dag gaan kosten! Een exorbitant huurbedrag, dat niet binnen ons wereldreisbudget past. Ook hier in Australië gaan de prijzen na de pandemie skyhigh. We zijn blij dat het ons is gelukt om een normaal camperbusje te huren en gelukkig zijn er genoeg andere dingen te zien in Australië.

We gaan naar Cape Tribulation, waar the reef meets the rainforest, zoals men hier zegt. Het Great Barrier Reef ligt op een half uurtje varen van de kust. Overal worden snorkeltochten aangeboden, maar ook hier geldt: de prijzen zijn niet mals. Gelukkig hebben wij in 2007 al mogen genieten van 4 dagen duiken op het Great Barrier Reef. Deze keer verkennen we vooral het Daintree Rainforest, waar we destijds niet zijn geweest, omdat het toen regenseizoen was.   

Oostkust van Australië: Be Crocwise

Voordat we met de ferry de Daintree River oversteken maken we een boottocht over de rivier met Solar Whisper Wildlife Cruises: op zoek naar krokodillen. In het noorden van Australië leven nog zoutwaterkrokodillen, het zijn er niet gigantisch veel, maar overal staan waarschuwingsborden. De gids vertelt dat dit is gekomen nadat een paar jaar geleden twee backpacksters, ondanks waarschuwingen en na de nodige biertjes, in de zee zijn gaan zwemmen. Een van de dames is door een krokodil gepakt en opgevreten. De krokodil is daarna gevonden en doodgeschoten, hij had haar resten nog in zijn bek. Het doodschieten vond onze gids treurig. Er komen meer krokodillen door beter natuurbehoud, maar het zijn geen vrienden van mensen. Dat lijkt men, lastig te vinden.

Cassowary

Naast krokodillen lopen hier ook, bijna uitgestorven, kasuarissen rond. Deze prehistorische vogels leven net als krokodillen al miljoenen jaren langer op deze aardbol dan wij. We hebben mazzel en zien in de bosjes langs de weg een glimp van een kleine familie kasuaris. Een hele kleine glimp. Geen foto mogelijk. Gelukkig zagen we ze eerder in het vogelpark van Kuala Lumpur, want ik heb mijn fantasie nodig om er een compleet plaatje van te maken. De beesten lijken op emoes en de mannetjes hebben een roodblauwe kop, met een hoornachtig iets op hun neus (effe zelf googlen). Ze kunnen zo groot als een mens worden en bij een aanval is het hoogstwaarschijnlijk dat je aan het kortste eind trekt. De instructie is: afstand houden, achteruitlopen en je rugzak voor je houden of achter een boom gaan staan. “Ik ga wel achter jou staan,” zegt Eric.

Tijdens alle wandelingen die we langs het strand, door het regenwoud en de mangrove maken doen we ons uiterste best om de bijzondere vogels nogmaals te spotten, maar je hebt veel mazzel nodig. Het is dan ook even schrikken voor Eric als hij op de parkeerplaats van de camping ineens een kasuaris tegenkomt, terwijl ik er niet bij ben!

Niets vergeten

We verkennen de omgeving van Cape Tribulation in drie dagen, waardoor ik meer dan voldoende tijd heb om te typen en ons fotoarchief bij te werken. Dat is hoog nodig, want ik ben ergens in Maleisië blijven hangen met mijn verhaal. Als we volle reisdagen hebben of wanneer het barst van de toeristische hoogtepunten, kom ik onvoldoende toe aan archiveren en verslagleggen. Het is daarna altijd hard nodig om wat rust in ons plan te brengen, om te verwerken en niets te vergeten. Af en toe moet ik flink graven in mijn korte termijn geheugen om alles weer op een rijtje te krijgen. We maken ook zoveel mee!

Overnachting: Cape Tribulation Safari Lodge Camping (3 nachten)

Ellis Beach

Terwijl we terug naar de ferry over de Daintree river rijden, besluiten we niet naar Cook Town te gaan. Het is 250 kilometer heen en daarna ook weer terug, zonder specifiek doel, los van dat het de noordelijkste stad is die we kunnen bereiken. We hebben zin in het strand en omdat het nog vroeg is hebben we misschien kans dat we bij Ellis Beach terecht kunnen.

Goede actie! Er is een plekje vrij op de camping tussen het strand en de drukke Thomas Cook Highway. We nemen het verkeer voor lief en beginnen met het prepareren van een lekkere bak koffie. De campingkeuken staat centraal tussen alle campers en caravans en blijkt een echte ontmoetingsplek. De sfeer is laid-back. ’s Avonds komt iedereen koken en tijdens het wachten op een vrije gaspit, krijgen wij allerlei tips over de omgeving en de rest van Australië. Veel Aussies komen jaarlijks op deze camping en staan er voor langere tijd. Niet alle campinggasten zijn even goed te verstaan voor ons, maar we doen ons best.

Zonsopkomst

Om 6:15 uur hou ik het niet meer. Ik moet ’s nachts altijd plassen! Als er buiten wilde dieren zitten, mag ik mijn plaszak gebruiken van Eric, maar anders moet ik eruit. Soms kan dat in het donker best naast de auto in de bosjes, maar op een degelijke camping kan ik dat natuurlijk niet maken met mijn goede fatsoen, dan moet ik midden in de nacht naar het toiletgebouw stiefelen. Op deze camping is het een aardig eindje, maar als ik uit de camper stap zie ik achter de palmbomen een oranje hemel! My goodness! Wat een geweldig mooie zonsopkomst. Dit maakt ’s nachts plassen een onverwacht feestje. Daarna stop ik mijn oordoppen nog even in mijn oren, want het autoverkeer maakt best veel kabaal.  

Port Douglas

We doen de was en in de middag maken we een fikse strandwandeling langs Ellis beach. That’s it voor vandaag. De dagen lijken extreem kort, voordat we het weten staan we weer te koken en onze tanden te poetsen. De volgende dag vereren we Port Douglas met een bezoek. Schijnbaar verblijven er in deze chique kustplaats regelmatig beroemdheden zoals Brad Pitt en George Clooney. En wij dus. We lopen langs de kliffen, kijken uit over de zee en stuiten op een Australische bruiloft in het park, waar de mannen gekleed gaan in pak met korte broek. Aan het eind van de middag maken we een cruise bij zonsondergang met een authentiek zeilschip uit HongKong. Het is een en al romantiek in Port Douglas!

Overnachting: Ellis Beach Oceanfront Bungalows & Leisure Park (3 nachten)

Pakketje van Heidi!

Voordat we naar de Atherton Tablelands rijden, gaan we terug naar Cairns. Eerst gaan we naar het depot van Jucy om enkele missende elementen uit onze inventaris op te halen. Het is altijd afwachten of je camper compleet is en of je tevreden bent met de kwaliteit van de spullen. De pannen zijn meestal ruk, daarom kochten wij in Afrika een nieuwe pan met onbeschadigde antiaanbaklaag. Die pan heb ik in mijn tas gestopt en in Australië tevoorschijn gehaald. Hij stond niet op mijn inpaklijst, maar het zou zomaar kunnen gebeuren dat ik een jaar lang met een pan in mijn bagage rondreis. Weggooien is zonde. Een deksel voor onze kookpan hebben we schaamteloos gejat uit de campingkeuken van Cape Tribulation. Het was niet helemaal de bedoeling om ook een theedoek te stelen, dat ging per ongeluk. Hij lijkt ook zoveel op het exemplaar uit Afrika! Voor een mes en snijplank gaan we terug naar Jucy, we komen toch in de buurt, omdat we een pakketje op gaan halen in het jeugdhostel waar we de eerste nacht sliepen. Heidi, een collega van Eric, heeft wat naar ons opgestuurd. Hoe leuk! Het is inmiddels aangekomen en wij zijn reuze nieuwsgierig naar de inhoud.

Hollandse lekkernijen  

Op de camping aangekomen pakken we eerst het pakketje uit, voordat we naar de platte poezen gaan kijken. Stroopwafels, hagelslag, ontbijtkoek, borrelnootjes en twee zakken salmiakballen!! Super, super tof! Heidi heeft ons reisverhaal goed gelezen, zei ze. Ik krijg meteen instructies van Eric: niet allemaal tegelijk opeten! Alleen bij de koffie een stroopwafel en maximaal 2 salmiakballen per dag. Mochten er nog mensen pakketjes op willen sturen, vraag gerust naar een adres waar we in de toekomst zullen verblijven. Het schijnt dat het in Tasmanië nogal koud zal zijn, dus handschoenen en sjaals zijn welkom! Mocht je dat allemaal te ingewikkeld vinden, geld overmaken is ook prima, wij weten er wel raad mee! Nee, dat is flauw. Het is super lief dat Heidi zoveel moeite heeft gedaan om een pakketje naar ons te sturen. De ansichtkaart met tulpen heeft een mooi plaatsje in de camper gekregen en totdat alle ballen verorberd zijn, denken wij iedere dag aan Heidi!

Atherton Tablelands

Onze camping ligt tegen een stuk bos, waar het stikt van de wallaby’s. Eindelijk! We zijn al een week aan de oostkust van Australië en hebben nog geen kangoeroe gezien. In de avond komen er bij de campingkeuken ook possums (buidelratten) en een (zeldzame) boomkangoeroe kijken, maar de grootste toeristentrekker is de platypus in het riviertje achter de camping. Als ik Nickie tijdens onze videocall uitleg hoe het beest eruit ziet: een platgeslagen bever met een eendenbek, vraagt ze of het misschien een vogelbekdier zou kunnen zijn. Wij houden het op platte poezen.

We zien ze de volgende dag nog een keer in Yungaburra, waar we langs een vergelijkbaar riviertje wandelen. Yungaburra is een (truttig) historisch stadje, dichtbij Lake Tinaroo, lake Barrine en lake Eacham. In dit laatste kratermeer is het (ondanks een zoetwater krokodil) mogelijk om te zwemmen, maar daar vinden wij het te koud voor. We hebben onze lange broeken en vesten aangetrokken, het is vandaag 17 graden en het miezert.

Overnachting: Bonadio RV & Nature Park – Atherton Tablelands (1 nacht)

Watervallen circuit

Het was vannacht koud en het regende. Onze verwachtingen van het watervallencircuit zijn extra hooggespannen, er is immers veel regen gevallen. Via de Millaa Millaa, gaan we naar de Zillie Falls en de Eillinjaa Falls. Veel water, weinig toeristen. We lopen over de gladde stenen en modderige paden en zien steeds dezelfde mensen. Bij de benzinepomp horen we dat het vannacht -4 graden is geweest. Het is blijkbaar de koudste winter in jaren. De boeren waren niet voorbereid op temperaturen onder nul, waardoor een deel van de oogst verloren is gegaan.

Of dat ook voor het suikerriet het geval is weet ik niet. Als we naar de kust rijden, komen we langs kilometers velden vol suikerriet. Vrachtwagens en treintjes brengen de oogst naar lelijke fabrieken die witte rook uitstoten en een weeïge, zoetige lucht waar ik onpasselijk van word.

Mission Beach

Mission Beach staat bekend om de mooie zonsondergangen, maar het is te bewolkt voor een mooi plaatje. Vannacht heeft het hier flink geregend. Het slechte weer is nu ons geluk. We vinden een plekje aan het strand, omdat er mensen zijn vertrokken die met hun tentje zijn weggespoeld. De regen is inmiddels in de bodem getrokken en wij hebben er met de bus geen last van.

Overnachting: Mission Beach Camping & Caravan Parku (1 nacht)

Murray Falls

De weersvoorspellingen worden weer iets beter, maar helaas kunnen we niet langer blijven op Mission Beach, want de camping is vol. We maken een ochtendwandeling langs het strand naar het uitzichtpunt, voordat we ons boeltje weer inpakken. We gaan naar Murray Falls, op advies van iemand die we onderweg zijn tegengekomen. “You must go into the water!” zei ze erbij.

Het is de eerste keer dat we op een camping in een nationaal park overnachten. De voorzieningen zijn minimaal, maar schoon en de kampeerplekken zijn enorm. “Het lijkt wel Afrika,” zeggen we tegen elkaar, “maar dan groen en er mag een vuurtje gemaakt worden!” Zover is het nog niet, eerst gaan we zwemmen. Gewapend met handdoek en zwemkleding lopen we naar de rivier, waar we tussen de rotsen een plekje zoeken om het water in te gaan. KOUD!! Het water is ijskoud!

“Ga jij erin?” vraag ik aan Eric. “Ik zou wel gek zijn!” “Ze zei dat we er in moesten gaan, ook al is het ijskoud.” spoor ik aan. Ik doe een poging en ga millimeter voor millimeter het water in. Als Eric zegt: “Dit is net zo koud als het ijsbadje in de sauna.”, denk ik bij mezelf: “Als ik dit in de sauna wel doe, waarom zou ik het hier dan niet doen? Dit is toch veel mooier dan een vierkant badje in de sauna?” Het kost een kwartier, voordat ik genoeg moed heb verzameld. En ze had gelijk. Als ik uit het water kom, tintelt mijn huid en heb ik het niet koud meer. Uiteindelijk kan ook Eric de verleiding niet weerstaan. Het zonnetje komt voorzichtig een kijkje nemen en wij plonzen nog een paar keer in het koude water. Dit is vreemd genoeg echt genieten!

Overnachting: Murray Falls – Girramay National Park (1 nacht)

Hull Heads

Terug naar de kust. Bij Hull Heads hebben we weer een bijzondere ontmoeting. Als Eric op de camping zit te vissen komt er een Australiër met ADHD aangestormd. Hij praat enthousiast tegen zijn camera. Wij vragen of hij een bekende Youtuber is en hij antwoordt lachend dat hij een Youtube kanaal heeft waarvoor hij filmpjes maakt van goedkope en gratis campings in Australië. Met zijn petje achterstevoren en drukke gebaren is het een bijzonder apparaat. Binnenkort zie je ons zwaaiend terug in zijn laatste filmpje. Zonder vis, want Eric vangt niks.

Zijn buurman ook niet, maar hij had een paar dagen eerder wel een vette vangst. Als ik langs zijn caravan loopt, stopt de man mij een schoongemaakte vis toe: “Tell him that you had more luck!”, zegt hij terwijl hij naar Eric wijst. Zijn vrouw vertelt mij dat ze een paar dagen eerder maar liefst 14 zeebaarzen hebben gevangen, meer dan ze zelf op kunnen eten. Kei lief, toch? Hij gaat die avond meteen op de bakplaat. Twee porties voor Claudia, want Eric denkt er niet aan om zo’n gratenbak te ontleden.

Overnachting: Hull Heads Recreation Area (1 nacht)

Lucinda

We blijven nog even aan de kust. We gaan, bij toeval, naar de plek waar vorige week door de buurman de grote vangst is binnengehaald. Bij Lucinda kun je vanaf de jetty vissen. Je vraagt je misschien af of Eric een vishengel heeft meegenomen? Ja en nee. Hij heeft een handspoel met visdraad mee. Gekocht in Oman. Tot nu toe heeft hij er nog niets mee gevangen, ook niet op de jetty van Lucinda. Het valt te betwijfelen of dat aan Eric of zijn handspoel ligt, want niemand vangt vandaag iets. Ach, wat maakt het uit. Eric heeft zich vermaakt en ik heb lekker wat kunnen lezen bij zonsondergang.

Overnachting: Wanderers Holiday Village – Lucinda (1 nacht)

Wekelijkse nieuwsbrief

Iedere week krijg ik een nieuwsbrief van Birgit. Het is een oud gebruik van 25 jaar geleden toen ik een jaar in Parijs woonde, dat ze voor de gelegenheid weer in het leven heeft geroepen. We schreven elkaar iedere week een brief over wat we meemaakten. Om te voorkomen dat ik de draad kwijt zou raken bij “Goede tijden, slechte tijden”, knipte Birgit voor mij de samenvattingen uit de tv-gids. Dit was in de tijd dat ik ook iedere week in de telefooncel op straat stond te bellen met mijn vriendje in Nederland. Hoe anders is het contact tijdens deze reis, waarin we kunnen videobellen, appen en online verhalen delen. Inmiddels heb ik 15 digitale nieuwsbrieven van Birgit gekregen! Time flies!

De brieven hebben vaste rubrieken: #het weer, #huisje/boompje/beestje, #hetishiergeenhotel, #niemand, #jazeker, de apotheker!, #paparazzi, #watzegjebert?, #nostalgie en #volgende keer. De inhoud van de nieuwsbrieven is hoogst vertrouwelijk, dus ik kan er helaas geen nadere mededelingen over doen. In de laatste nieuwsbrief is een nieuwe rubriek toegevoegd: #anti-afterwereldreisdip, met daarin een activiteitenlijstje voor Birgit en mij, als we weer terug in Nederland zijn. Je ziet, aan alles wordt gedacht!  

De oostkust van Australië

Zover is het echter nog lang niet. We zitten nog midden in ons reisfeest. Morgen gaan we het binnenland aan de oostkust van Australië weer in: zwemmen bij Crystal Creek en kamperen in het nationale park. Ik heb er zin in! De was is klaar, het beddengoed schoon, de koelkast gevuld, we zijn weer klaar voor vertrek. See you later!  

Lees verder: Camperreis door Australië: 4 weken down under! en Alleen dwazen gaan in de winter kamperen in Tasmanië en Reis door Tasmanië: criminelen, spoken en duivels

Ook mooi: de westkust van Australië

Mocht je inspiratie zoeken voor jouw reis naar Australië, dan is westkust ook het overwegen waard. Wij reisden in 4 weken van Perth naar Darwin en vonden het een hele mooie route, geschikt om in onze zomer te doen. Ik schreef enkele praktische blogs en reisverhalen over onze ervaringen:

• 4WD met daktent Australië: 10 toffe routes in het westen
• Handige tips! Kampeerplekken aan de westkust van Australië
• West-Australië: top 5 van plekken die je absoluut niet mag missen
• Levensreddende tips voor kamperen in (West-)Australië
• Offroad langs de Westkust van Australië
• Een ruige roadtrip door het oneindige West-Australië
• We rijden de legendarische Gibb River Road
• We verkennen het Northern Territory: op zoek naar Salties.

Ps. Ik maak gebruik van affiliate-links. Als je via de links of banners op mijn blog naar bijvoorbeeld booking.com gaat en een accommodatie boekt, ontvang ik een kleine commissie. Ik houd daarmee deze site in de lucht, jij betaalt niets extra. Win-Win. Thx voor de support!