Op vakantie in Guatemala: het land van de vulkanen

(REISVERHAAL) Guatemala is het meest authentieke land van Midden-Amerika. Het heeft alles in huis voor een veelzijdige rondreis van minimaal 3 weken, helemaal in combinatie met Belize! In onze voorbereidingen proberen we een reisplan te maken waarin Mayacultuur, vulkanen, jungle en strand een plekje krijgen. We hebben nog 9 weken wereldreis over. Tijd zat. Toch lopen we steeds vast in onze plannenmakerij, wat is er aan de hand? Gaan we de Acatenango vulkaan beklimmen, varen op het meer van Atitlán en naar het strand van Livingston, of doen we het niet? Wat gaat deze vakantie in Guatemala brengen?

Deze vakantie in Guatelama maakt onderdeel uit van een wereldreis van een jaar. We begonnen in Namibië en de wildernis van Botswana, vervolgens genoten we van het eilandhoppen op de Seychellen, daarna reisden we vijf weken door Maleisië, vier weken door Australië, drie weken in Tasmanië, twee weken door de Pantanal in Brazilië, twee weken in het gekke Uruguay en daarna 5 weken door Chili en Argentinië. Om even bij te komen gingen we 3 weken naar Curaçao. Na deze vakantie in een vakantie reisden we 4 weken door Colombia – waar we ons makkelijk twee maanden hadden kunnen vermaken – gingen we 2 weken op vakantie in Panama en nog eens 3 weken kamperen in Costa Rica. We zijn inmiddels 10 maanden aan het reizen en laten ons nog steeds met plezier verwonderen door onze schitterende wereldbol.

Verzadiging

In Costa Rica maken we plannen voor het laatste deel van onze wereldreis. We merken dat ons reis-enthousiasme een beetje bekoelt. Komt het doordat we verzadigd raken van Midden-Amerika, het reizen in zijn algemeenheid of door de tegenvallers onderweg? De optie teruggaan passeert zelfs de revue. Een heel jaar alleen maar blij zijn is utopie, maar hoe gaan we een positieve draai geven aan dit gevoel? We hebben een sabbatical van een jaar en daar willen we optimaal gebruik van maken.

Bij het maken van het reisplan voor een vakantie in Guatemala en Belize raken we steeds verstrikt. In Guatemala reis je rond door gebruik te maken van shuttlebusjes en we zien op tegen het slepen met onze grote, gele tassen. Ook het rondreizen en om de paar dagen verhuizen begint ons op te breken. Snorkelen of duiken in Belize lijkt ons super mooi, maar de prijzen zijn stevig. Het idee om daarna nog 4 weken door Yucatan in Mexico te reizen stemt ons ook niet enthousiast, omdat we daar al eens zijn geweest.

Brainstorm

Het is een luxe probleem – ik weet het – maar wel aan de orde voor ons. Keer op keer stagneert ons enthousiasme bij het uitstippelen van een reis door Guatemala en Belize. En dat verdienen deze landen niet, want ze hebben juist ongelofelijk veel te bieden. Het ligt niet aan de landen, het ligt aan ons. Ze passen op dit moment niet goed bij onze wensen. We willen dit gevoel niet ontkennen, het roer gaat om. Het is tijd voor een open brainstorm met als centrale vraag: “Waar zou je het meest zin in hebben als je twee maanden op reis mag en alle mogelijkheden liggen open?”  

Hoe gaaf is het dat je jezelf deze vraag kan stellen? We worden er helemaal blij van: “Snorkelen! Lekker aan het strand. Niets doen, rust. Luxe overnachtingsplekken voor weinig geld. Drie-laags wc-papier en een schoon toilet. Mooi weer. Iets helemaal anders. Een week op een eiland!” Het komt er op neer dat we wederom behoefte hebben aan een soort van pas op de plaats. Binnen no time hebben we een nieuw reisplan uitgestippeld. Stagnatie heeft plaats gemaakt voor stroming en opwinding. Zo zie je maar weer, luisteren naar je gevoel blijft belangrijk, waar je ook bent!       

Vakantie in Guatemala

Het nieuwe plan houden we nog even geheim, we hebben immers een ticket voor Guatemala. First things first. Het wordt een korte kennismaking van een week, waarin we een tipje van het land gaan zien. Wie weet komen we in de toekomst nog eens terug voor een complete rondreis door Guatemala en Belize. Voor nu houden we het op een paar mooie plekken.   

Veel reisblogs beweren dat hét hoogtepunt van een vakantie in Guatemala het beklimmen van de Acatenango vulkaan is, om de lava-erupties van de naastliggende Fuego vulkaan te zien. Reisblogs die worden geschreven door sportieve, jonge mensen. Ik zou het dolgraag willen doen, maar ik twijfel ernstig of de zware beklimming haalbaar is voor mij. De route is steil en de zware beklimming naar het basiskamp op 3500 meter neemt zo’n 5 uur in beslag. De lucht is ijl, de belasting voor knieën en kuiten groot. Is het eigenwijs om te gaan, of is het zwak om niet te gaan? Grenzen kennen, of verleggen? Ik weet het niet. Misschien moet Eric alleen gaan. We schuiven de beslissing vooruit totdat we in Antigua zijn.

Overnachting: L’Aurora Inn – Guatemala Stad (1 nacht)

Antigua

Antigua is een fijne stad om in Guatemala te landen, er hangt een gemoedelijk toeristische sfeer. De typische chickenbussen en traditioneel geklede Maya’s verrijken het straatbeeld. Achter de kleurrijke koloniale gevels verschuilen zich tal van gezellige restaurantjes, winkeltjes en koffiebars. Hoe langer we door de geplaveide straten dwalen, hoe meer ontdekkingen we doen. Na het kamperen en zelf koken in Costa Rica, is het toch ook weer erg leuk om op zoek te gaan naar de beste eettentjes in de stad. Bijkomend voordeel: in Guatemala zijn ze een stuk betaalbaarder dan in Costa Rica.

Vulkaan

Na de lunch bij bakkerij San Martin is er werk aan de winkel. We moeten beslissen of en hoe we de vulkaan gaan beklimmen. In onze online zoektocht zijn we de mogelijkheid tegengekomen om de trekking makkelijker te maken door deels met een jeep naar boven te rijden. We vinden een hele dure aanbieder ($ 300,- pp) en een veel goedkopere ($ 130,- pp), met een enigszins vage website. Is de goedkope te mooi om waar te zijn? We besluiten om poolshoogte te gaan nemen bij Chabad Antigua.

De vage tekens op de website blijken Hebreeuws te zijn! Chabad Antigua is een Joods gemeenschapshuis, van waaruit koosjere excursies worden verzorgd. In het gemeenschapshuis zijn een paar jongens aan het tafeltennissen en op de grote televisie draaien Joodse clips. Zo te zien heeft de rabbijn een aardig gevoel voor ritme. De opgewekte receptioniste zegt dat er maandag plaats is om mee te gaan, we zijn welkom, ook al zijn we niet Joods. Ze drukt ons op het hart warme kleren mee te nemen: “Zeker 3 lagen. Het is op de vulkaan echt heel koud hoor!” Ze zorgen voor vervoer per pick-up, eten, handschoenen, een muts, dikke jas en een kampvuur. Het is anderhalf uur wandelen naar het basiskamp, waar we met 6 personen in de berghut slapen. Het zal spartaans zijn, maar wat is het ontzettend gaaf dat we samen de vuurspuwende Fuego gaan zien!

Rondje Antigua

We hebben nog twee volle dagen om Antigua te verkennen, dus dat doen we op ons dooie gemakje. Als we om half acht in de ochtend de eerste rolkoffertjes door de binnentuin van ons hotel horen rijden, draaien wij ons nog een keer om. Tegen de middag doen we een rondje centrum. We maken foto’s van de Santa Catalina-boog met de Agua vulkaan op de achtergrond. Het is druk met Duitse en Amerikaanse groepen van MSC Cruises, te herkennen aan hun gekleurde stickers en voorganger met genummerd bordje in de lucht. We kunnen niet voorkomen dat we tijdelijk onderdeel worden van groep 18 en van groep 20.

De rest van de toeristen zijn Nederlandse backpackers. Op de luchthaven kwamen we in gesprek met een Zweeds meisje, dat ons voorstelde om een taxi te delen. Ze vroeg zich hardop af of er nog Nederlanders in Nederland zijn. “Hoe komt het toch dat je overal zoveel Nederlanders tegenkomt?” vraagt ze ons. Goede vraag! Omdat Nederland zo klein is?    

Cerro de la Cruz

Als je Antigua bezoekt hoort een beklimming van het uitzichtpunt Cerro de La Cruz er bij. Het is een mooie zondagmiddag activiteit. Helaas wordt er gerenoveerd, waardoor we geen foto van het kruis met de vulkaan op de achtergrond kunnen maken. Die kleine teleurstelling valt echter in het niet, als ik een geluksmuntje op de berg vind. Yes!! Daar istie weer! In Panama en Costa Rica hebben we er geen gevonden en na de diefstal uit de auto was het hoog tijd voor een nieuwe. Guatemala is ons goed gezind!

Via het centrale plein lopen we terug naar ons hotel. Onderweg lunchen we bij Hector’s Bistro. De 10.000 stappen hebben we vandaag weer in de pocket. ‘s Middags gaan we aan de wereldreis-planning werken en ons mentaal voorbereiden op de trekking naar de Acatenango vulkaan. ’s Avonds zien we de gloeiende lava-erupties vanaf het dakterras van de Brewery. Nu van grote afstand en onder het genot van een drankje en lekkere muziek. Morgen in de kou, van dichtbij. #Zinin!

Overnachting: Hotel Las Marias – Antigua (3 nachten)     

Jewish standard time

“Jullie moeten hier om 12.50 uur zijn, want om 13 uur vertrekken de jeeps,” zei de opgewekte receptioniste eergisteren. Om 13 uur wordt door niemand aanstalten voor vertrek gemaakt. Eric en ik wachten geduldig in de doorgezakte bank. Michael zit naast ons en legt uit dat we met de “Jewish Standard Time” te maken hebben. “Misschien vertrekken we om 13.30 uur, maar het kan ook later worden.” Vragen over het tijdstip van vertrek pareert de receptioniste behendig: “We vertrekken als we er klaar voor zijn.” Dat blijkt tegen 14.30 uur te zijn, nadat iedereen 3 liter water en een voedselpakket heeft gekregen, en na een korte briefing door Daria, de vrouw van de rabbijn. De briefing is in het Hebreeuws en in het Engels.

We vertrekken met ongeveer 24 personen in 4 jeeps naar het basiskamp. Alles gaat op z’n elfendertigst. Onderweg maken we een tussenstop bij een huis waar iedereen een jas, handschoenen en muts mag graaien. Ik scoor een dikke jas en een Peruaanse muts met 2 vlechten, Eric heeft een parka met capuchon uit de kledinghoop gevist. Het ziet er belachelijk uit, maar het is warm en het past. Om 4 uur starten we aan de wandeling naar boven. “Vamos! Vamos!” klinkt het uit de groep. Iemand roept hardop wat de rest denkt. Schiet op, we willen boven zijn voor de zon ondergaat.

Fuego vulkaan 

De wandeling is redelijk vlak en daardoor niet te zwaar. Onderweg horen we het rommelen van de actieve Fuego vulkaan en als we bij het kamp aankomen kunnen we hem ook zien. Wat is dit fantastisch! We zien de top van de vulkaan en als hij een rookpluim uitstoot, slaken we kreten van verwondering. Het kampement bestaat uit driehoekige hutten van golfplaten, waarin steeds 6 matrassen op de grond liggen. We kunnen 1 of 2 slaapzakken pakken en er zijn extra dekens. Buiten is een kampvuur om ons warm te houden en we krijgen soep en marshmallows. Het is koud, maar niet té.

De vulkaan spuwt

Iedere tien minuten laat Fuego van zich horen. Nu de zon onder is, zien we ook het vuur dat de vulkaan uitspuwt. Oranje vuurwerk spuit uit de krater, waarna gloeiende stenen van de berg afrollen en de top van de vulkaan laten fonkelen. De energie van de vuurspuwende berg is ontzagwekkend, hij dondert en buldert. Bij grote erupties springen we op voor foto’s en filmpjes. Gelukkig zitten we op veilige afstand. Terwijl wij marshmallows in het kampvuur verwarmen, barst de vulkaan op de achtergrond steeds uit. Engelse en Hebreeuwse gesprekken wisselen elkaar af, het voelt alsof we tijdelijk worden opgenomen in de wereldwijde Joodse familie. Het is gezellig.

Rechtop in bed

De nacht is onrustig. Om mij heen liggen 5 mannen een wedstrijdje te snurken en ook de Fuego blijft aandacht trekken. Mijn oordopjes zijn kansloos. Vanaf mijn matras kan ik – door de transparante voorgevel van de hut – de krater zien. Soms val ik in slaap, maar het gerommel maakt mij steeds wakker, af en toe trillen de golfplaten van de hut. Steeds als ik de oranje stenen zie, schiet ik rechtop in bed. Te mooi om te missen. Bij de eerste zonnestralen kruipt iedereen uit zijn slaapzak. Het uitzicht op de vulkanen die door de wolken prikken, de oranje lijnen in de lucht en de eerste aswolken van de dag, wil niemand missen. Bovendien heeft iedereen slecht geslapen. Met plezier.

Mooi compliment

In de jeep op de terugweg zegt Sharon dat ze ons het leukste koppel vindt dat ze ooit heeft ontmoet: “Al 25 jaar samen en zoveel gezien van de wereld. Hoe jullie met elkaar omgaan, als partners en nog steeds als beste vrienden, jullie inspireren ons!” Wat een mooi compliment, ik word er een beetje verlegen van. We nemen met dikke omhelzingen afscheid van onze reisgenoten. Het is jammer dat de excursie voorbij is, want het klikte in deze groep. Voordat we in de shuttlebus naar Panajachel stappen komt de rabbijn ons nog even gedag zeggen. We bedanken hem voor zijn gastvrijheid en de mooie herinneringen die we hebben gemaakt.  

Lago de Atitlán

Panajachel is het grootste dorp aan het Lago de Atitlán, volgens sommigen het mooiste meer ter wereld. Het kratermeer ligt op 1500 meter hoogte en is omringd door 3 vulkanen en 12 dorpen. Die dorpjes zijn het makkelijkst bereikbaar met de publieke boot. Omdat we beperkt in onze tijd zijn lijkt het ons het handigst om in Panajachel te verblijven.

We volgen het advies dat we kregen, om San Marcos te bezoeken. Het dorpje staat bekend als hippie- en yogadorp, met tal van mogelijkheden tot spirituele verlichting. Wij gaan naar het Cerro Tzankujil Nature Reserve voor een wandeling met uitzicht over het meer en om te kijken hoe waaghalzen van het 12 meter hoge platform in het koude, blauwe water springen. Daarna pakken we een tuktuk naar the Eagle’s Nest. De weg omhoog is steil en de jonge chauffeur maakt er een heuse joyride van. Hij neemt de bochten snel en scherp en hij toetert om onze komst aan te kondigen. Het laatste stukje moeten we te voet door achterpaadjes om bij het befaamde hostel te komen.

Bijzondere plek

Het uitzicht vanaf het yogaplatform is spectaculair. Dit is absoluut een bijzondere plek om te verblijven (ruim vooraf reserveren!). Wij nemen een sapje en een lunch met uitzicht, ook niet verkeerd. Daarna lopen we terug naar het centrum. Het centrum is niet meer dan een smalle straat met enkele leuke winkeltjes en eettentjes. Geen auto’s, brommers en kabaal hier, maar rust en de geuren en geluiden die passen bij spiritualiteit.

Met de publieke boot gaan we terug naar Pana. In de ochtend is het meer van Atitlán doorgaans vlak, tegen het eind van de dag is het water onstuimiger. Een beetje gammel zetten we voet aan wal in het drukste dorp aan het meer. Eerst een drankje aan de waterkant en daarna halen we de was op bij de wasserette. De huishoudelijke taken hebben we vandaag uitbesteed!     

Chichicastenango 

Iedere donderdag en zondag komen Maya’s van heinde en verre naar Chichicastenango om inkopen te doen. De grootste markt van Midden-Amerika staat vandaag op ons programma. Het advies is om zo vroeg mogelijk te vertrekken, zodat je voor de grote toeristeninvasie op de markt bent en het offeren voor de oude Sint-Thomaskerk kan zien. Omdat wij nog op de “Jewish Standard Time” leven, hebben we pas tegen 9 uur de chickenbus. Het is altijd een klein avontuur om gebruik te maken van het openbaar vervoer. Wij doen dat het liefst zonder bagage, dus een dagtripje naar deze markt is een uitgelezen kans.

Het is reizen voor gevorderden, want we moeten twee keer overstappen. Gelukkig zijn Guatemalteken super behulpzaam en wij redelijk gevorderd. Als we uitstappen bij de eerste overstapplaats staan er mannen te roepen “Sololá, Sololá!”, ze wijzen naar de bus aan de overkant. “Chichi market?”, vragen ze. Hoe raden ze het!? Bijna iedere toerist die hier met een chickenbus reist wil die kant op. Het overstappen gaat als vanzelf. We zien nog geen andere toeristen, die zijn waarschijnlijk wél vroeg op pad gegaan.   

Mayacultuur

In de laatste bus vindt Eric weer een geluksmunt! Hoppa! En dat is maar goed ook, want de chauffeur neemt het niet zo nauw met onze levens. We vliegen van links naar rechts en knallen met onze koppen tegen het bagagerek als we over een drempel stuiteren. Wat een rit! Om een uur of 11 lopen we de markt op. Bij de kerk wordt nog steeds volop geofferd voor een goede verkoop en het aantal toeristen dat boven de kleine Guatemalteken uitsteekt valt ons alles mee. Veel vrouwen lopen in kleurrijke, traditionele jurken. Dat doen ze niet voor de toeristen, maar omdat het onderdeel is van de Mayacultuur die in Guatemala nog springlevend is. Het is mooi om te zien.

We slenteren langs de traditionele stoffen, groenten en fruit, souvenirs, bloemen en elektronische gadgets. Steeds worden we aangesproken door de mannen of meestal vrouwen die stoffen, zorgenpoppetjes, jurken, beeldjes, maskers of wat dan ook willen verkopen. Herinneringen aan de vakantie in Guatemala. Het aanbod lijkt oneindig. Sommige verkopers hebben meer spullen dan ze in een mensenleven kunnen verkopen. We vragen ons af hoe iedereen zijn boterham kan verdienen.

Crossroads Café

Bij terugkomst in Panajachel zijn we doodmoe van de enerverende dag. We sluiten af bij Crossroads Café met een perfecte Guatemalteekse koffie. In het café wordt koffie geroosterd en de eigenaar laat ons zien hoe hij dat doet. Hij verscheept koffie over de hele wereld. Helaas kunnen we niet met creditcard betalen en hebben we onvoldoende contanten over om een zakje te kopen. We zitten aan het eind van onze korte vakantie in Guatemala, morgen nemen we een shuttlebus naar de hoofdstad om door te vliegen naar een volgende bestemming. Het wordt een lange reis!

Overnachting: Posada don Michael – Panajachel (3 nachten)

Overnachting: L’Aurora Inn – Guatemala City (1 nacht)

Ps. Ik maak gebruik van affiliate-links. Als je via de links of banners op mijn blog naar bijvoorbeeld booking.com gaat en daarna (via je eigen account) een accommodatie boekt, ontvang ik een kleine commissie. Ik houd daarmee deze site in de lucht, jij betaalt niets extra. Win-Win. Thx voor de support!