Een avontuurlijke ontdekkingstocht in Noord-Vietnam

(REISVERHAAL) Ze zeggen dat Noord-Vietnam het mooiste deel van het land is. Als we op de luchthaven van Hanoi arriveren hebben we nog geen idee wat we kunnen verwachten. De voorbereidingen op dit deel van onze wereldreis zijn niet heel diepgaand geweest. We zien het wel. In de drukke hoofdstad Hanoi worden onze zintuigen intens geprikkeld en in Lan Ha Bay cruisen we met 5 sterren door de groene wateren, maar het grote avontuur begint pas als we de Ha Giang loop gaan brommeren. Wat kan het ontdekken van de wereld toch overweldigend zijn! 10 dagen in Noord-Vietnam was veel te kort.

Deze reis door Vietnam maakt onderdeel uit van een wereldreis van een jaar. We begonnen in Namibië en de wildernis van Botswana, vervolgens genoten we van het eilandhoppen op de Seychellen, daarna reisden we vijf weken door Maleisië, vier weken door Australië, drie weken in Tasmanië, twee weken door de Pantanal in Brazilië, twee weken in het gekke Uruguay en daarna 5 weken door Chili en Argentinië. Om even bij te komen gingen we 3 weken naar Curaçao. Na deze vakantie in een vakantie reisden we 4 weken door Colombia – waar we ons makkelijk twee maanden hadden kunnen vermaken – gingen we 2 weken op vakantie in Panama en nog eens 3 weken kamperen in Costa Rica. Onze laatste bestemming in Midden-Amerika was het authentieke Guatemala, daarna vlogen we naar Tokio waar alles anders is. Het eind van onze wereldreis komt helaas steeds dichterbij!

Hanoi

Zo. Dat is andere koek na Tokio. Het verkeer in Hanoi is hectisch en druk, zoals een echte Aziatische stad behoort te zijn. Tienduizenden brommers rijden toeterend door de straten. Te voet oversteken is tot een kunst verheven: ondanks de drukte loop je rustig naar de overkant – dwars door de continue stroom voertuigen heen – vertrouwend op de uitwijkkunsten van bestuurders. In Hanoi zien we weer fietsriksja’s, waarin toeristen zich (onder)uitgezakt laten rondfietsen door de stad. Stoepen staan vol geparkeerde scooters, straatrestaurantjes en winkeltjes. In Vietnam kunnen winkels lopen, rijden of stilstaan en ze proberen altijd je aandacht te krijgen. De kapper werkt op straat, geknipte haren waaien vanzelf weg (of niet). De geuren van Hanoi variëren van riool tot heerlijk eten. In deze stad worden je zintuigen op alle mogelijke manieren geprikkeld!

Kennismaking met Noord-Vietnam

Ons appartement zit niet in het oude centrum, dus de Grab (taxi) biedt uitkomst. Eerst gaan we bij Viettel een simkaart en beltegoed kopen. Deze provider schijnt de beste dekking in het hele land te hebben. Niet eerder waren we zo snel online: geen rij in de winkel, geen taalproblemen, geen paspoort laten zien en geen toegangscodes. Het simkaartje in de telefoon stoppen en klaar is Kees. Voor € 10,- krijgen we een maand lang 2 GB per dag. Je merkt meteen dat Vietnam goed is ingespeeld op toeristen. We zien er ook veel op straat, veel meer dan in Tokio!

Na een ontbijtje aan het Hoàn Kiem Lake gaan we bij de FujiMart – een heerlijk uitgebreide supermarkt – boodschappen doen. We hebben eitjes, stokbrood, kaas en natuurlijk pindakaas kunnen scoren. Fijn voor de ochtenden! Voor de avond heeft Eric gereserveerd bij het Essence Restaurant. De eerste Vietnamese loempiaatjes zijn een feit, een lekker visje in bananenblad en garnalen met tamarinde vissaus. Die Vietnamese keuken is zo gek nog niet.

Train Street

Het wordt tijd dat we de stad gaan zien. Te voet lopen we naar de oude stad, vandaag gaan we kilometers maken! We maken een korte tussenstop bij het kantoor van BestPriceTravel om een driedaagse cruise naar Lan Ha Bay te boeken. Daarna wil de jonge reisagente voor het kantoor met ons op de foto. Een beetje gek, maar wij zijn de beroerdste niet.   

Ik denk dat Hanoi Train Street, de meest bizarre plek van de stad is. Het is een smalle straat, tussen de achterkanten van hoge huizen, waar meerdere keren per dag een trein doorheen rijdt. In het smalste deel hebben de bewoners kleine cafeetjes voor toeristen geopend. De treinen passen precies tussen de huizen door, soms maar 20 centimeter vrije ruimte overlatend. In 2022 heeft de overheid de straat gesloten voor toeristen, omdat de populaire plek te gevaarlijk werd. Wij worden echter gewoon doorgelaten en er zijn heel wat meiden op het spoor aan het poseren voor de mooiste instagram-foto.

Oude stad

We wandelen door de oude stad, waar straten hun eigen specialiteiten hebben. In de ene straat kun je terecht voor fournituren, in de andere voor snoep en chocolade. Alle winkels in de straat verkopen dezelfde producten, zodat je nooit ver hoeft te zoeken.

Straatrestaurantjes zijn ingericht voor flexibele, slanke Aziaten, met kinderkrukjes en lage tafeltjes. Vol goede moed gaan we kijken in Ngo Dong Xuan (de streetfood steeg), maar bij de aanblik van het eten besluiten we toch naar een “gewoon” restaurant te gaan. Op een of andere manier lijken onze darmen al te gaan borrelen bij het zien van de pruttelende potjes met vleesachtige substanties. Bij Hoang Cuisine eten we lekker vegetarisch en passen mijn billen ook op de stoel. Wij zijn nog steeds geen “foodies”, die wild worden van eten op straat.

Bij de Bia Hoi corner is het nog stil. De straatkroegen – bekend om het spotgoedkope bier – zullen pas vanavond tot leven komen. Nog even langs de Dong Xuan markt en daarna sluiten we onze stadstour af met de Ngoc Son tempel, die op een eilandje midden in het Hoàn Kiem meer staat. De voetjes doen zeer, het is genoeg geweest voor vandaag.

Poppentheater

We twijfelden of we naar het Thang Long Water Puppet Theatre moesten gaan. Het Vietnamese waterpoppenspel is ontstaan in de noordelijke rijstvelden, waar poppenspelers – staand in de ondergelopen rijstvelden – een show opvoerden voor de dorpelingen. De kaartverkoop in Hanoi is net zo traditioneel als de voorstelling: we moeten naar de deur van het theater en krijgen papieren kaartjes. Voor € 8,- p.p. zitten we in de eerste rang en dat is fijn, want de poppen zijn niet zo groot. Het optreden is uniek en vermakelijk.   

Na de voorstelling pikken we een terrasje op de Beer Corner. We zitten midden op de kruising aan een biertje en zien hoe het personeel het terras steeds uitbreidt en de ruimte voor passerend verkeer beperkter wordt. Het is een wonder dat auto’s zich over deze kruising weten te wormen en ik moet mijn voeten ingetrokken houden, anders rijden ze over mijn tenen. De plastic kinderstoeltjes waar we op zitten hebben een rugleuning, dus we zitten relatief comfortabel. Het entertainment is hier net zo goed als in het poppentheater!

Voor het eerst zien we Hanoi by night en het is een drukte van jewelste. Straten en steegjes zijn kroegen en restaurantjes geworden. Wij gaan eten bij de Blue Butterfly, hoewel we denken dat we een hotpot-restaurantje op straat ook wel aan hadden gekund.     

Overnachting: Atlanta Residences – Hanoi (4 nachten)

Lan Ha Bay Cruise

De buschauffeur staat om 7.20 uur voor de deur, dat is 40 minuten voor de afgesproken tijd! Haasten dus en alles bij elkaar grissen voor de transfer naar Tuan Chau marine, waar we met de Peony cruise naar Halong Bay en Lan Ha Bay gaan. Dit is waarschijnlijk het meest bezochte deel van Vietnam, een van de zeven natuurwonderen! De afbeeldingen met karststenen rotsen in de smaragdgroene zee trekken ons die kant op.

In Halong Bay liggen blijkbaar maar liefst 500 boten, wat het kiezen van een geschikte cruise een kriem maakte. Omdat Halong Bay zo druk is willen we het minder bezochte Lan Ha Bay bezoeken, waarvoor het nodig is om 2 nachten op een boot te verblijven. Onze 5-sterren cruise is geen straf: het ligbad geeft uitzicht op de baai en het diner wordt in 4 gangen geserveerd. Na 2 dagen op de boot ben ik zelfs van mijn buikkrampen verlost! Na de excursies kunnen we met een cocktail in het bubbelbad en behoort een massage tot de opties.

In de middag gaan we met een “bamboeboot” naar Dark en Light Cave in Lan Ha Bay. Je zou verwachten dat de boot van bamboe is gemaakt, maar dat is niet zo. De omgeving is prachtig en zou nog mooier zijn geweest met een zonnetje en blauwe lucht. Wij moeten – sinds onze aankomst in Vietnam – genoegen nemen met een dik pak bewolking en lichtgrijze lucht.

Cruise entertainment

Bij een cruise hoort entertainment. We krijgen een demonstratie loempia’s maken en na het eten laat Ken zijn kunsten op de bamboefluit horen. “Jeedies en Jentements,” zegt hij steevast. Ken is een schatje en zijn grapjes zijn zo flauw dat ik er iedere keer om moet grinniken. Over het inktvissen zegt hij dat we niet in het goede seizoen zitten. “If you are lucky you catch something. If you have bad luck you catch nothing. Don’t tell anybody at home.” Voor de Taichi class heeft Ken de beste en knapste master ingehuurd, zegt hij. Dat is hij zelf. Op de tweede avond laat hij nogmaals zijn bamboefluitkunsten horen en dit doet hij met exact dezelfde aankondiging en dezelfde grapjes. Hij heeft zijn tekst uitstekend ingestudeerd.

We doen niet mee aan Ken’s Tiachi class om 6:10 uur. Ontbijten om 6:40 uur is vroeg genoeg. Vandaag staat een bezoek aan Viet Hai Village op het plan en kanoën bij Ba Trai Dao beach. In de ochtend gaan we op de fiets naar het dorp dat op Cat Ba Island ligt. Voorheen leefden de bewoners in drijvende vissersdorpen. Nu zien we nog maar een paar drijvende woningen. De overheid heeft wonen op het water in 2015 verboden vanwege de vervuiling die het veroorzaakte. Nu leven de mensen op het eiland van toerisme en in beperktere mate van de visserij.

Op de laatste cruise-ochtend brengen we een bezoek aan Trung Trang cave op Cat Ba Island, waarna een lange reis naar Ha Giang volgt. Eerst rijden we in 3 uur terug naar Hanoi en daarna moeten we een knotsgekke busrit van 6 uur naar het noordelijk gelegen dorp doorstaan. De chauffeur toetert zich een weg door Noord-Vietnam, haalt het liefst in voor de bocht, duwt brommers aan de kant en belt met iedereen in zijn telefoonboek. Ik hoop dat we deze rit overleven.

Overnachting: Peony Cruise – Halong Bay en Lan Ha Bay (2 nachten)

Noord-Vietnam ontdekken

Als je naar Noord-Vietnam gaat zijn er verschillende regio’s die je kunt bezoeken. Het meest toeristisch is de omgeving van Sapa, waar je meerdaagse wandelingen langs de rijstvelden kunt maken. Rond Ha Giang is het berggebied het meest spectaculair en ga je met een brommer op pad. We hebben onvoldoende tijd in onze planning genomen om veel van het noorden te kunnen zien. Onze keuze is op Ha Giang gevallen, een trekking langs rijstvelden hebben we al eerder gedaan. Drie dagen op een brommer rijden is een compleet nieuwe ervaring. En wat voor een!!

Bij het hostel waar we overnachten kunnen we vrij nieuwe brommers huren. We nemen de lichtste van 110CC, omdat die het meest verhuurd worden en krachtig genoeg zijn. De optie om met een groep mee te rijden slaan we af. Eric en ik gaan ieder op een eigen brommer en rijden op eigen gelegenheid, een goede keuze zullen we later concluderen. Na de instructies en drie proefrondjes vertrekken we. Om rijbewijzen wordt niet gevraagd.   

De komende drie dagen rijden we in totaal 350 kilometer door het Dong Van karstplateau, grenzend aan de Chinese grens. In dit Unesco Global Geopark wonen 17 authentieke bergvolkeren, waarvan de cultuur wordt gekoesterd en levend gehouden voor nieuwe generaties.  

Overnachting: Ha Giang hostel – Ha Giang (1 nacht)

Ha Giang Loop

De eerste dag rijden we met brede glimlach 105 kilometer: wat een omgeving! Wat is dit onbeschrijfelijk mooi! We slingeren van links naar rechts en van boven naar beneden door het grillige landschap. De bochten lijken oneindig, we schakelen en schakelen op onze semi-automatische brommertjes. Af en toe schakel ik per ongeluk af in plaats van op, waardoor mijn rode brommer loeit alsof ik hem met een mes tussen zijn ribben heb gestoken. Voor mij rijdt Eric met zijn gele Wilmpie-helm en zijn rugzakje onder de elastieken achterop gebonden. We doen het rustig aan, genietend van iedere seconde, dit komt dichtbij volmaakt gelukkig zijn.

Bij de uitzichtpunten “San May Bac Sum” en “Heaven’s Gate” is het helaas te mistig om de diepte in het landschap te kunnen zien. Op het hoogste punt van de pas maak ik een foto van de grijze wolken. Het is druk bij het koffietentje, dus we rijden door naar het eerstvolgende dorp Tam Son, omdat we toe zijn aan een lunch. Langs de straat staan twee mannen een big te braaien, of we mee willen eten? We houden het bij een foto en een soort van praatje in gebarentaal. Na een kleine aarzeling stappen we binnen bij Juan HOAN HAO, volgens google een prima tentje, maar er zit niemand. Niet veel later smikkelen we van de gebakken rijst met ei en loempia. De brommertjes blijven met bepakking en helm op de stoep staan. Zo werkt dat hier.

Yen-Minh

Tegen het eind van de middag komen we aan bij ons hostel in Yen-Minh. We lopen nog even over de markt, waar de mensen het leuk lijken te vinden dat we er zijn. “Hello!” roepen de kinderen. “Hello!” We maken wat foto’s en Eric doet mee met een dame die staat te aerobiccen naast haar marktkraampje. Op de achtergrond schalt propaganda uit de luidsprekers aan de hoofdstraat, we vragen ons af wat er wordt geroepen in deze voormalig communistische regio.  

Het hostel is in de tussentijd volgelopen met gasten. Het is gezellig aan de lange tafel, met reizigers uit Amerika, Frankrijk, Duitsland, Ierland, India en Canada. Eén stel zit er wat verslagen bij. De jongen vertelt dat ze samen onderuit zijn gegaan, ze gleden uit over een olievlek. De schade valt mee, maar de schrik zit er goed in. Het meisje zegt niet veel en staart voor zich uit. Vanmorgen zijn ze getuige geweest van een aanrijding tussen een auto en een brommer, waarbij een toerist om het leven is gekomen. Zijn gezicht lag helemaal open. Morgen gaan ze terug, zegt de jongen, ze hebben het helemaal gehad.

Gevaar

Het rijden van de Ha Giang Loop is absoluut niet zonder gevaar. Dat hebben wij onderweg wel gezien. Regelmatig gaan brommers onderuit, meestal als mensen er met z’n tweeën op zitten. Er wordt hard en onverantwoord gereden. Sommige groepen rijden met 30 brommers samen. Voorop gaat de vlaggendrager, die het stevige tempo bepaalt, daarachter onervaren jongeren die zonder nadenken achtervolgen en inhalen, denkend dat ze onsterfelijk zijn. Niet iedereen rijdt zelf, veel mensen kiezen voor een “easy rider”, die door de regel alles behalve “easy” rijdt. Bochten, losliggend grind, gaten in de weg, verkeer van rechts dat voorrang neemt, regen, spookrijders, de Ha Giang Loop zit vol gevaren.     

Om 18.00 worden we geroepen voor het familiediner. Voor € 4,- per persoon zitten we aan een Vietnamese rijsttafel met gratis “happy water”. Het water blijkt een belangrijk ingrediënt voor de volgende fase van de avond. Om 19 uur gaat de muziek knalhard aan en wordt de karaoke-set van stal gehaald. Drie Duitse meiden blèren door de microfoon en wij kunnen onze buren niet meer verstaan. Dit zijn de momenten dat ik besef dat ik oud word.   

Overnachting: Milk Milk Homestay – Yen Minh (1 nacht)

Mosterdbloemen

We wachten totdat het stopt met regenen, voordat we vertrekken. Vandaag gaan we naar de Lung Cu vlaggentoren aan de grens met China. Voorzichtig rijden we het dorp uit en al snel kijken we uit over de prachtigste vergezichten van Noord-Vietnam. Het lijkt met de dag mooier te worden!

De weg vol haarspeldbochten brengt ons naar een kleine markt waar meisjes met gele bloemen op toeristen wachten. Ze dragen prachtige manden op hun rug, laten zich fotograferen en verkopen kransen en bosjes bloemen. Het is druk met lokale toeristen en ik zie hoe een mevrouw met de jonge meiden op de foto gaat en ze daarvoor betaalt. Ze heeft nog een stapel duizendjes (€ 0,04) in haar handen en deelt langzaam, met een vriendelijke lach het geld uit. De kinderen krijgen het in de gaten en verdringen elkaar om een briefje te pakken te krijgen. Het is goed bedoeld, maar ik vind het vreselijk.

Angst

Ik heb oogcontact met een meisje dat niet assertief genoeg is. Ze is verlegen en staat met haar rugzakje vol gele mosterdbloemen net buiten de duwende groep kinderen. Ze kijkt mij aan en slaat meteen haar ogen neer. Op het moment dat ik in haar bruine ogen kijk zie ik haar angst en onzekerheid. Zo kwetsbaar. Ik moet huilen, tranen rollen over mijn wangen en ik begrijp niet waarom. Dit verlegen meisje dat zich staande moet houden in een wereld waar ze niet tegen op is gewassen raakt mij diep. Ik veeg mijn tranen snel weg en zeg tegen Eric dat ik met haar op de foto wil, zodat zij ook iets kan verdienen. Ze laat haar mooiste lach zien.

Een brutaal jongentje loopt tussen het publiek door, hij lijkt onder invloed en pest de meest verlegen meisjes door iets vies op hun kleding te smeren. Hij gaat het hele muurtje af. Ze krimpen ineen, kijken naar beneden en beginnen te huilen, stuk voor stuk. Geen volwassene die helpt. Ik kan het niet aanzien. “STOP!” zeg ik en ik duw hem weg. “STOP!” Hij kijkt mij aan met vuurspuwende ogen, maar ik ga niet aan de kant en zorg dat hij vertrekt. Een paar toeristen kijken mij verbaasd aan, maar dat kan me niets schelen.

Tranen met tuiten

Het is tijd om door te rijden, de gele bloem uit het mandje van het meisje bind ik achterop mijn brommer. Ik huil tranen met tuiten en laat het maar gebeuren. Ze zeggen wel eens dat sommige ogen de spiegels van je ziel zijn. Ik heb dat nog nooit ervaren, maar vanmorgen keek ik recht in de spiegel van mijn ziel. Ik zag mijn eigen onzekerheid, mijn eigen angst, mijn eigen kwetsbaarheid. Zoveel herkenning in dit verlegen meisje dat niet naar voren durft te stappen en gepest wordt door een brutale oudere jongen. Ik dacht dat ik deze pijn uit mijn jeugd had verwerkt, maar blijkbaar heeft het meer heling nodig. De tranen van vandaag zijn een goed begin.

Photo, photo!

Op de brommer heb ik tijd om te onderzoeken waar mijn verdriet vandaan komt, terwijl we ons beheerst door alle bochten sturen. We ontwijken de runderen op de weg en de hanen die soms onverwacht oversteken. Bij het Lung Cam Cultural Tourism Village stappen we af voor een bezoekje aan het traditionele Hmong huis van Pao, een rijke opiumhandelaar. Daarna gaan we naar het King’s House van de Mhong uit het begin van de 20^e eeuw. We pakken nog snel een koek en een koffie bij de foodtruck, omdat de tijd begint te dringen. Er is hier ook zoveel te zien!

Bovenop de Lung Cu vlaggentoren wappert een rode Vietnamese vlag. In het noorden van Vietnam zie je overal de invloed van China, in de producten, teksten, propaganda en rode vlaggen die je meteen associeert met communisme. Vanaf de top van de toren kijken we over de grens en als ik me omdraai, word ik door een dame bij mijn arm gegrepen en meegetrokken: “photo, photo!” zegt ze enthousiast. Ik geloof dat ik weinig keus heb. Ach ja, waarom ook niet. Wij vragen mensen ook regelmatig of we ze mogen fotograferen, hoewel we dat op een hele andere manier doen.

Dong Van

Het laatste deel van de rit brengt ons voordat het gaat schemeren in Dong Van. Het waren vandaag 90 bijzondere kilometers. Gelukkig hebben we het droog gehouden, of nou ja, qua regen dan. De eigenaresse van onze homestay staat ons buiten op te wachten. Ze is een lieverd, maar had de kamer wel even schoon mogen maken. Ze haast zich om het toiletemmertje te legen, de vieze handdoek op te ruimen en de badkamer met de douchesproeier af te spuiten.

Na een rondje “dorp-verkenning” gaan we eten bij de Vietnamese Italiaan, waar de pizza en pasta heerlijk smaken na alle bordjes gebakken rijst. We hebben een geanimeerd gesprek met een Nederlands stel van ergens in de 70 dat is besmet met het reisvirus. Ze hebben al twee keer een jaar gereisd en gaan nog steeds graag samen op pad. “Als wij op reis zijn, zijn we de betere versie van onszelf.” Ik hoop dat ik vandaag niet alleen mijn verleden heb gezien, maar ook in mijn toekomst heb gekeken.         

Overnachting: Van Ahn Homestay – Dong Van (1 nacht)

Happiness Road

Jemig, wat een rotnacht! Het matras Van Ahn was knoert hard, we hebben geen oog dicht gedaan. Mijn rug protesteert bij het opstaan. We vertrekken vroeg, want we moeten 160 kilometer brommeren. Om 6.30 uur starten we de motoren, klaar om het laatste deel van het Dong Van karstplateau te verkennen. 

We rijden over de “Happiness Road”, die is aangelegd tussen 1959 en 1965 om dit moeilijk bereikbare deel van Noord-Vietnam te ontsluiten. De weg bracht elektriciteit, scholen en gezondheidszorg naar de bergvolkeren in de regio. De Ma Pi Leng pas is met stip het mooiste deel van de route. Kinderen zwaaien en als ik met een groot gebaar een handkus krijg toegeworpen, kan ik niet anders dan de happiness voelen.

De kippen die aan hun poten zijn opgehangen aan brommers of de varkens die achterop zijn gebonden, denken daar heel anders over. Bij een kuil in de weg schreeuwt het varken dat ons tegemoet komt. We zagen gisteren een zak waar de koppen van 10 eenden uitstaken. Wat gaan mensen toch vreselijk om met dieren! En als ze daarna in stukken zijn gehakt, komen ze in hoopjes op tafeltjes langs de weg terecht, of op de markt aan grote vleeshaken. Mocht je motivatie zoeken voor een vegetarische levensstijl, ga dan naar Azië. Het is absoluut niet dat ik vind dat we het in Europa beter doen, maar hier is het dierenleed zo zichtbaar.       

Afscheid van Noord-Vietnam

We ontbijten in het toeristische Hmong Village bij Little Jen’s homestay, waar we pannenkoeken weten te scoren. ’s Middags in Yen Minh doen we weer normaal en eten vegetarische noedels met loempia’s in het Bong Bang homestay. Het is best een beetje (te) ver vandaag, maar man, man, man wat genieten we van deze rit. Zelfs als de weg slechter wordt en we over een stuk “rocky road” moeten manoeuvreren hebben we lol. Met plezier wachten we totdat een vrachtwagen is volgegooid met rotsen en we weer verder kunnen.

Ik ben blij dat ik niet bij Eric achterop ben gaan zitten, maar zelf achter het stuur ben gekropen om het Dong Van karstplateau te bedwingen. Zelf doen kan ontzettend goed voelen. Eigenlijk willen we niet dat er een eind komt aan dit geweldige brommeravontuur door de bergen van Noord-Vietnam. We beleven een van de hoogtepunten van onze wereldreis, op een van de mooiste plekken van moeder aarde! 

Overnachting: Ha Giang hostel – Ha Giang (1 nacht)

Lees ook al onze praktische tips: Ha Giang Loop in Vietnam: een spectaculaire roadtrip

Ps. Ik maak gebruik van affiliate-links. Als je via de links of banners op mijn blog naar bijvoorbeeld booking.com gaat en daarna (via je eigen account) een accommodatie boekt, ontvang ik een kleine commissie. Ik houd daarmee deze site in de lucht, jij betaalt niets extra. Win-Win. Thx voor de support!